Just A Blissful Memories ( A Story Of Us)

   First of all before you start the story I just wanna give thanks to justcallmeparis for making my awesome book cover!  Thankies~ 😊😊💖

*Short Story*

MEMORIES~ 

* Something that is remembered
 * The things learned and kept in the mind
* Remembered mostly by Mind and specially by Heart

Shine's POV

Sa bawat paglapat ng hangin sa aking balat, dama ko ang kalamigan niyon. Tila may binubulong ang hangin sa akin, ngunit kahit isang salita man lamang ay wala akong marinig. But in my mind I can still hear his amazing voice that captivated my heart and my soul , As if it's invading my mind crazily than before. Sa bawat pag ihip ng hangin sa akin ay unti-unting bumabalik ang mga ala-ala naming nananatili paring buhay sa aking puso't isipan.

Ang hanging nagpapa alala sa akin nang aking mga karanasan kasama siya, ang taong aking dating mahal at hanggang sa ngayo'y aking minamahal. Lahat tapos na, lahat wala nang patutunguhan. Sa bawat hanging aking nararamdaman lahat ng mga masasakit na ala-ala'y bumabalik. Ang sarili ko'y nabalutan ng pagkalumbay, at pagkasabik sa mga bagay na nagagawa namin noon ng magkasama ngunit ngayo'y hindi ko na magawa dahil wala na siya. Hindi ko na magawa dahil masakit balikan ang nakaraan naming dalawa.

NAKARAAN naming dapat ay ibinabaon na sa limot ang lahat. I tried to forget  those every memories that I had with him but sadly I failed. In every memories of us katumbas nito ay ang mga luhang nabubuo at unti-unting pumapatak patungo sa aking mga pisngi. Ngunit sa kabila ng kalungkutang hatid ng hangin ay may kasiyahan din itong ipinaparamdam sa akin. Ang hanging nagpaparamdam nang mga yakap niyang matagal ko nang kinasasabikan mula sa kanya. At sa unti-unting paglaho ng hangin ay unti-unti na rin akong bumabalik sa realidad na kahit kailan ay hindi ko na maibabalik pa ang mga karanasan at ala-alang kasama siya sa kasalukuyang panahon. Kasalukuyang Panahon at Oras.... Present Time na dapat hindi na siya ang dahilan ng kalungkutan ko. Panahon na dapat wala na siya sa isipan ko. Panahon na dapat limot ko na ang lahat nang nangyari sa amin at lahat ng meron kami na lumipas na.

Matapos maghatid ng malungkot na nakaraan ang hangin agad namang magsisimulang bumuhos ang ulan.  Magsisimula ito sa maliliit na patak lamang ng tubig ulan, It's like the love of David for me that started little by little , from being an attention seeker , from giving his care for me until giving his heart to me and as the time passes by the Love that we shared together started to grew as one...  Pero panandaliang saya lamang pala ang bumabalot sa salitang 'Pagmamahal' na iyon.  Habang patuloy na lumalakas ang ulan it seems that all the memories are coming back again... Memories that we used to have , memories that made me happy , made me laugh and even made me cry.... hard!  Tila winawasak ulit nito ang puso ko na hanggang ngayon ay hindi parin naghihilom ng lubusan...

All my memories with Dave all of sudden came back without me even noticing that I'm crying and breathing heavily. Nagsimula sa mga masasayang ala-ala..  Noong nililigawan pa lang niya ako...  All the efforts and sweetness that he showed to me was all amazing in my history but extremely painful at this moment.  His patience really proved his love for me.  Hindi siya bumitiw at tumigil kahit na marami man ang hadlang sa amin noon.  Kaya naman sinagot ko siya,  not just because of his looks but because of the kindness in his heart.

We've been together for about 4 years...  Masaya,  Enjoyable,  Nakakakilig,  at the same time hindi mawawala ang mga away , tampuhan at misunderstandings na sinubukan naming lagpasan ng magkasama. Halos lahat ng problema na pinagdaanan namin ay sabay naming nilutas... We argued at some small things but our pride didn't get our ways kaya naman nagkaka ayos kami agad ni David.
Ngunit sa isang bagay lang pala bibigay ang relasyon namin ni David...