Μαξιλάρια γεμάτα υποταγμένα σύννεφα-Βιβλίο 1ο ~Greek Wattys 2015 Winner

Κεφάλαιο 4

Οι πρώτε νότες του πιάνου ηχούν βαριές. Ύστερα ακούγεται η μελωδική φωνή της μητέρας μου, ζεστή σαν το χάδι του ήλιου, απαλή σαν πουπουλένιο μαξιλάρι, δυνατή σαν θύελλα που παρασύρει τα πάντα στο διάβα της.

Φεγγάρι ολόγιομο,

ασημένιε οδηγέ,

μονοπάτι φώτισε

της νύχτας εχθρέ.

Λούσε με φως κάθε γωνιά,

σπάσε της νύχτας τη σιγαλιά,

ο πεζοπόρος μην πληγωθεί,

προς το ταξίδι του στη νέα γη.

Γίνε σύμμαχος, γίνε οδηγός,

να μην μπορέσει ο εχθρός

να κυνηγήσει ως μακριά,

στις παρυφές του δάσους μοναχά.

Αφήνει πίσω ένα κενό,

έναν κόσμο τρομακτικό.

Ψάχνει ελπίδα κάπου αλλού,

εκεί όπου ελεύθεροι κατοικούν.

Μην τρεμοπαίξεις ούτε λεπτό,

είναι, φεγγάρι, το φως σου ακριβό.

Μα κάθε λεπτό που φτερουγίζει μακριά,

πλησιάζει η ώρα για τη λευτεριά.

Η φωνή της σβήνει, σπάει, ώσπου ο τελευταίος στίχος βγαίνει ψιθυριστός. Αναμνήσεις με παρασέρνουν. Η μαγική φωνή του αδερφού μου να πλημμυρίζει το δωμάτιο με τα κλειστά παράθυρα παρά την αποπνικτική ζέστη. Η μητέρα μου να μας ζητάει να τραγουδάμε πάντα χαμηλόφωνα το συγκεκριμένο τραγούδι, αφού πρώτα έχει βεβαιωθεί ότι κάθε παράθυρο είναι σφραγισμένο. Και ο πατέρας μου πάντα απών, όταν ηχούσε η μελωδία από το πιάνο και οι στίχοι του τραγουδιού μας.

Κάποτε, ο Ιάσονας παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του, θέλησε να κάνει επίδειξη των φωνητικών του ικανοτήτων στον πατέρα μας. Παρήγγειλε στη μητέρα μου να παίξει στο πιάνο «το τραγούδι μας». Εκείνη συμφώνησε χαμογελαστή. Μα όταν άρχισε να παίζει, διαφορετικές νότες ακούστηκαν. Ο Ιάσονας πήγε να διαμαρτυρηθεί μα εκείνη τον έκοψε με ένα προειδοποιητικό βλέμμα. Τέτοιο απειλητικό βλέμμα δεν έχω αντικρίσει ποτέ ξανά στη μάνα μου. Αυτός, λοιπόν, συμμορφώθηκε αμέσως και ξεκίνησε να τραγουδάει ένα αλλιώτικο τραγούδι που δεν είχε καμία σχέση με φεγγάρια και δάση κι εχθρούς.

Το ίδιο βράδυ η μητέρα μου ήρθε σα κρεβάτια μας και μας ψιθύρισε στο αυτί:

«Αυτό το τραγούδι είναι το μυστικό μας. Μόνο οι τρεις μας μπορούμε να το τραγουδάμε και κανένας άλλος δεν πρέπει να μάθει γι’ αυτό. Ποτέ, ό,τι κι αν συμβεί. Είναι ένας δεσμός ανάμεσά μας μοναδικός, που πρέπει να κρυφτεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα κι από τον μπαμπά».