Μαξιλάρια γεμάτα υποταγμένα σύννεφα-Βιβλίο 1ο ~Greek Wattys 2015 Winner

Κεφάλαιο 7

Η νύχτα κυλάει γεμάτη σχέδια και προετοιμασίες που διαμορφώνω στο μυαλό μου.  Κοιμάμαι μόνο για περίπου τρεις ώρες , ώστε να έχω ενέργεια για το ταξίδι στα βάθη του δάσους.

Η ώρα της αναχώρησής μου πλησιάζει. Ο ήλιος σε λίγο θα ανατείλει. Θυμάμαι νοσταλγικά εκείνο το πρωινό που παρακολούθησα την ανατολή μαζί με τη μητέρα μου. Έχουν περάσει μόνο μερικές μέρες κι όμως στα μάτια μου φαντάζει αιώνας. Αγναντεύαμε το δάσος και τις ηλιαχτίδες να σχηματίζουν περίεργες σκιές  ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων και ούτε μια στιγμή δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι ο Ιάσονας ίσως κρυβόταν εκεί. Τι ειρωνεία της τύχης!

Γεμίζω ένα σακίδιο με θερμός που περιέχουν νερό, σάντουιτς και φρούτα κι έναν υπνόσακο. Τοποθετώ ακόμη ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών, μερικά μέτρα σχοινί, ένα μαχαίρι κι έναν φακό. Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να μου συμβεί κατά το ταξίδι μου, γι’ αυτό προτιμώ να είμαι προετοιμασμένη για παν ενδεχόμενο. Ο πατέρας μου μου το έμαθε αυτό, άλλωστε. Πριν βγω στον κήπο αφήνω ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή για τους γονείς μου. «Απόψε θα κοιμηθώ στη Δάφνη. Τα ξαναβρήκαμε. Μην ανησυχείτε. Όλα εδώ είναι ήρεμα. Πολλά φιλιά». Το σκεφτόμουν όλη νύχτα και κατέληξα πως αυτή θα ήταν η πιο πειστική δικαιολογία για να μην σηκώσω το τηλέφωνο, καθώς θα λείπω. Επιπλέον, δε νομίζω να μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει το γεγονός. Ελπίζω πραγματικά το σχέδιό μου να δουλέψει.

Βγαίνω στον κήπο και κατευθύνομαι στην αποθήκη κάτω από το αδύναμο φως του ήλιου. Αν ήταν μία φορά δύσκολο να ξεγελάσω τους γονείς μου, τότε σίγουρα θα είναι πολύ πιο δύσκολο εγχείρημα να ξεφύγω από τις κάμερες ασφαλείας. Ανοίγω την αποθήκη και ψάχνοντας στα τυφλά βρίσκω αυτό που ψάχνω: μία χρωματιστή αιώρα. Την ξετυλίγω και την κουβαλώ στο μέρος που έχω παρατήσει το σακίδιό μου, κάτω από τα πανύψηλα δέντρα του κήπου μας που συνορεύουν με το φράχτη. Τη δένω ανάμεσα σε δύο από αυτά και τοποθετώ πάνω της έναν σωρό από κουβέρτες. Βγάζω από το σακίδιό επιπλέον μερικά βιβλία και τα στοιβάζω δίπλα στην αιώρα.

Μπαίνω πιο βαθιά στις φυλλωσιές, εκεί που δε γίνομαι αντιληπτή από τις κάμερες ασφαλείας, και θαυμάζω το δημιούργημά μου. Ο οποιοσδήποτε θα θεωρούσε πως είμαι ξαπλωμένη στην αιώρα διαβάζοντας βιβλία. Ελπίζω αυτό να είναι αρκετό για να μη κινήσει υποψίες στους φρουρούς τουλάχιστον για μια μέρα. Έχω σκοπό να επιστρέψω το αργότερο σε εικοσιτέσσερις ώρες. Έως τότε ευελπιστώ ο αντιπερισπασμός μου να λειτουργήσει.