Μαξιλάρια γεμάτα υποταγμένα σύννεφα-Βιβλίο 1ο ~Greek Wattys 2015 Winner

Κεφάλαιο 36

Τρέχω, τρέχω πιο γρήγορα απ’ όσο έχω τρέξει ποτέ στη ζωή μου. Τα πόδια μου διαδέχονται το ένα το άλλο σε έναν επίπονο αγώνα με φυσικά εμπόδια: άλλοτε ένας πεσμένος κορμός, κάποιος αγκαθωτός θάμνος ή οι ρίζες ενός τεράστιου δέντρου. Ο αέρας σκάει με ταχύτητα στο πρόσωπό μου ανακατεύοντας τα μαλλιά μου. Τα πνευμόνια μου αναζητούν οξυγόνο, η ανάσα μου γίνεται λαχανιασμένη, όλο μου το σώμα ουρλιάζει να σταματήσω. Όμως εγώ αγνοώ κάθε σημάδι κόπωσης. Η αδρεναλίνη που κυκλοφορεί σε τεράστιες ποσότητες στις φλέβες μου με προστάζει να ακούσω τον συναγερμό που ηχεί στο κεφάλι μου.

Οδηγός μου ο ήχος των σειρήνων και των πυροβολισμών, που όσο πλησιάζω στον καταυλισμό τόσο δυναμώνουν. Κάθε πυροβολισμός μου ματώνει την καρδιά. Κάθε σειρήνα τρυπώνει το φόβο βαθύτερα μέσα μου. Μα τι συμβαίνει; Ένα πράγμα μόνο ξέρω. Ο καταυλισμός των επαναστατών κινδυνεύει. Και παρόλο που κάθε ένστικτο επιβίωσης μου ουρλιάζει να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τους φρικιαστικούς και μακάβριους ήχους των κραυγών που δυναμώνουν, η σκέψη των ανθρώπων που άφησα πίσω μου με στοιχειώνει. Ο Ιάσονας, η Θάλεια, ο Μιχάλης, ο Σταύρος, ο Πέτρος, η Μαριλένα, ο Μάριος, η Μαρία… Όλοι τους κινδυνεύουν! Μαζεύω όσες δυνάμεις μού έχουν απομείνει και επιταχύνω το τρέξιμό μου. Ίσως αν φτάσω πριν να είναι αργά…

Σταματάω απότομα βλέποντας τον Αχιλλέα να κοντοστέκεται με μια τρομοκρατημένη έκφραση στο πρόσωπό του. Τον πλησιάζω φροντίζοντας να καλύπτομαι από τη συστάδα των δέντρων που μας περιβάλλει. Τι συμβαίνει; ετοιμάζομαι να ρωτήσω, μα βλέποντας το πετρωμένο του βλέμμα παραμερίζω μόνη μου μερικά κλαδιά που μας χωρίζουν από τον καταυλισμό και η αλήθεια με χτυπάει κατάστηθα.

Ο καταυλισμός των επαναστατών έχει πλημμυρίσει από στρατιώτες που συρρέουν μαζικά από ελικόπτερα που προσγειώνονται στο κοντινό λιβάδι. Αναγνωρίζω το γκρίζο χρώμα στις στολές τους και συνειδητοποιώ ότι όλοι είναι αξιωματούχοι της πόλης. Τα πρόσωπά τους είναι καλυμμένα με μάσκες αερίων, ενώ ο καθένας κρατάει στα χέρια του έναν σωλήνα μικρού μήκους που συνδέεται με ένα τετράγωνο μηχάνημα που έχουν φορτωμένο στην πλάτη τους. Τα παράξενα αυτά αντικείμενα θυμίζουν ψεκαστήρες, όπως αυτοί που χρησιμοποιούνταν πριν αιώνες για τον ψεκασμό παρασιτοκτόνων στις καλλιέργειες, όπως έχουμε μάθει στην Ιστορία της Τεχνολογίας. Το πρασινωπό αέριο που αναδύουν με τρομοκρατεί. Με τη βοήθεια του μηχανήματος κατευθύνουν την αέρια ουσία στους επαναστάτες. Με φρίκη συνειδητοποιώ την αλήθεια. Θέλουν να μας αφανίσουν. Μας ανακάλυψαν κι ήρθαν για να μας σκοτώσουν.