Proefkonijn

Hoofdstuk 1 "Miss emotie."

"Krabbevinnesoep." Mijn ogen ontgrendelen en ik krabbel van de grond overeind, om degene die mij inschakelde aan te kijken. "Hoi!" Een vrouw zonder witte jas en veiligheidsbril, zoals de rest van het gezeldschap wel heeft, kijkt me glimlachend aan. Glimlach, een teken van vriendelijkheid. Ze geeft me een hand. Begroetingsgebaar. "Hoi!" Antwoord ik op dezelfde toon en probeer ook een glimlach, het lukt best, al zeg ik het zelf. Ik loop om haar heen. Kleren zijn cool! Concludeer ik gefascineerd en voel aan de stof van haar vest. Katoen. Interessant, de stof van haar broek: Spijkerstof en privacyschending. Niet aan haar broek meer zitten dus. "Skye." Professor Grijzaards kleine oogjes kijken mij streng vanonder zijn bril aan. "Deze vrouw wil met je praten." Praten, als in; een conversatie houden. Dat is mooi. Daar ben ik wel goed in. Overal eigenlijk in, behalve in eten. "Oké. Dat kan ik." Antwoord ik wijs, maar er wordt om gelachen. Wat een onzin, ze hebben mij zelf stembanden gegeven. "Ik ben mevrouw Rosselynn van Buren." Te lange naam. Veel te lang. En gruwelijk lelijk zo'n lange naam. Achternaam. Geeft mijn hoofd aan. "Ik ben Skye, zonder achternaam." Antwoord ik haar en kijk om me heen. Ik pak een draaikruk en rij die naar haar toe. "Ga toch zitten." Bied ik haar beleefd aan, mijn browser zegt dat beleefdheid belangrijk is. Rosselynn gaat dankbaar zitten en kijkt de drie professors aan. "Ik wil graag met Skye alleen praten."  Geeft ze  aan en met duidelijke tegenzin verdwijnen de professoren. Ik ga ook op een draaikruk zitten en wacht nieuwsgierig af wanneer ze begint met mijn eerste officiële conversatie. Ze kijkt het laboratorium rustig rond, en begint langzaam te praten. "Je kent het hier zeker uit je duimpje." "Klopt. Al vijftig jaar leef ik hier." Ik knik naar een bed vol elektrische draden, "maar ik ben eigenlijk alleen wakker als ik aan dat bed zit. Dan hebben ze mijn bewustzijn nodig bij een proef, maar meestal niet." "En vindt je het leuk of fijn hier?" Emoties. Leuk en fijn zijn emoties, toch? Nee, blij en gelukkig wel. Jammer. "Ja. Nee. Weet ik niet. Ik weet niet beter." "Maar voel je je gelukkig hier?" Daar heb je ze, de emoties. Ik draai op mijn kruk en probeer de definitie van geluk te projecteren: Tevreden zijn met de huidige leefomstandigheden. "Nee." Antwoord ik, "Ik zou graag eens buiten willen kijken, de zon en de lucht zien. Water voelen.. Ik ben niet voor niks waterdicht." De vrouw bestudeerd een proefopstelling dat verlicht wordt door blauwe uv-stralen. Ze denkt na en kijkt me weer aan. Ik bestudeer haar gezicht: Medelevend. "Wil je hier echt niet weg?" Ik haal mijn schouders op. Echt een mensen gebaar. "Ja wel. Ik wil wel eens meer zien, dan maar een proefkonijn te zijn." Eerlijkheid. "Mag je hier weg?" Verdriet. "Nee." "Benauwd dat je?" Angst. "Ja." "Wil je?..." "Stop!" Onderbreek ik haar. "Je wakkert mijn emoties aan. Dat voelt slecht." De vrouw lijkt geschokt te zijn door mijn antwoorden en staat snel van haar kruk op. "Ik ga hier werk van maken, vertrouw me, je komt hier wel weg." Delete van harde schijf, sla op in hersenen. Besluit ik en knik. "Fijn." En ik vervolg: "Krabbevinnesoep." Een klik en ik zak in elkaar.

"Krabbevinnesoep." Mijn omtgrendeling wordt er niet unieker op. Ik blijf op de grond liggen en kijk omhoog waar het hoofd van Handsome verschijnt. Ook Grijzaards hoofd verschijnt. "Wat moest ze van je?" "Miss emotie? Mijn emoties losmaken." Leg ik uit en voel iets raars in mijn armen, wat mij verbaasd overeind doet zitten en mijn armen op en neer bewegen, met gevolg dat mijn kont iets los van de grond komt. "Ja, je kan vliegen." "Cool." Antwoord ik en laat m'n armen zakken. Met een plof kom ik weer op de grond terecht. "Kijk uit! Je sloopt nog je chemicaliën uitgang." "Ik voel dat toch niet." Protesteer ik en sla mijn armen over elkaar. De twee mannen kijken elkaar kort aan, trekken me overeind leiden me  naar het electrobed. Mijn USB wordt vastgemaakt door Handsome en Grijzaard duikt al achter de computer om mijn harde schijf met gedachtes en herinneringen te checken. Handsome kijkt mij kort aan, zijn ijzig blauwe ogen zijn doordringend, alsof hij nog duidelijk wil maken dat ik er niet onderuit kom. "Je hebt mooie blauwe ogen." Grijnst Grijzaard maar Handsome, die zich meteen naar het beeldscherm snelt. "En ze noemt je Handsome.." Vervolgt hij lachend, ik staar verontwaardigd naar twee mannen achter het scherm, wat een aso's. Grijzaard heeft zeker nog nooit gehoord van Privacy. "Hoezo Grijzaard?" De hand van de oude professor gaat onzeker naar zijn hoofd. Omdat het kleine beetje haar dat je nog hebt, grijs is. Denk ik logisch en grijzaard schenkt mij een dodelijke blik bij het lezen van die gedachten. Ik zou nu maar foute gedachten krijgen.. "Zou ik zeker voor uitkijken ja." Lacht Handsome en blikt kort op van het scherm. "Stop met lezen van mijn gedachten! Daar ben ik niet voor aangesloten!" Onderbreek ik hun conversatie. Beiden knikken gehoorzaam en beginnen snel mijn herinneringen door te zoeken. Maar goed dat ik de laatste uitspraak van miss Emotie verwijderd heb van de harde schijf.  "Dat was een korte conversatie," Handsome blikt onderzoekend op, "je hebt toch niks gewist?" Shit.  Nu hopen dat ze mijn gedachten niet gaan lezen, daarmee kan ik het alsnog verraden. "Oké." Zucht grijzaard, zijn ogen staren naar het scherm. "Wat heb je gewist wat je verraden kan?" Ik wil geen kortsluiting, dus vertel ik het geïrriteerd.  "Ze wil zorgen dat ik hier weg kom." "Dus toch.. Krabbevinnesoep!" Of Handsome het als vloek of uitschakeling riep, weet ik niet, maar mijn ogen sluiten en ik ben weg.