Jacob leunt naar mijn oor.
"Ik wist wel dat je een date met mij wilde."
//WAARSCHUWING//
•Dit verhaal bevat grof taalgebruik en is soms seksueel getint.
//Niet kopiëren zonder toestemming, als iemand of ik dit zie, meld ik het bij Wattpad.//
Sarah zucht en ik zie dat ze rode ogen heeft. Ze heeft gehuild.
Ik sla mijn ogen neer.
Ik ben ze zo veel schuldig. Ik heb Sofie laten aanrijden! Ik heb haar hart gebroken, en nooit aan elkaar gelijmd. Ik was er niet meer voor haar. Terwijl we voor het ongeluk nog wat hadden. Ik voel me slecht, en ik reageer alles af op andere. Ik heb spijt. Maar ik doe er niets aan...
'Wat is er allemaal aan de hand?' Vraag ik en ik ga naast Sarah zitten.
Ze zucht en schuift een stukje van me op.
Ik zucht.
Je hebt het verdient, Jacob.
'Sofie is weg. Ik zat met haar een film te kijken, het werd saai. We stopten de film. Sofie kreeg een berichtje, ze leek geschrokken te zijn. Ze haastte zich en nam iets uit de keuken mee. Ik weet niet wat. En toen rende ze even later weg. Geen idee waar naartoe. Zo meteen is er iets ergs met haar! Dan is het mij schuld want-'
'Ho, niks is jouw schuld,' zegt Jasmine en ze kijkt me kort aan.
Eeh, ook niet mijn schuld.
'Wat nam ze mee uit de keuken?' Vraagt Stephanie. Dat is een goede vraag.
'Mij lijkt het beste plan dat Jacob kijkt wat er mist of wat dan ook. Hij "woont" hier eenmaal,' zegt Jasmine en ze maakt aanhalingstekens vormen met haar vingers als ze het woord: woont, zegt.
Ik woon hier, maar ik ben er niet vaak.
Misschien te weinig.
Ik sta op en loop naar de keuken. Ik open alle laatjes maar zie niets dat ik mis. Dan kijk ik naar het aanrecht en kijk naar de messen.
Een ding valt me op. Er mist één mes.
In zo een ding:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik kijk in welk gat de mes mist.
De grootste...
~Sofie~
Waarom ben ik hier? Wat heb ik ooit verkeerd gedaan?
Ik ben hier met een reden, dat moet. Maar welke? Daar kom ik nog achter. Ik mis iedereen! Ik wil weg, maar ik zit net in een diepe kuil, waar je alleen uit komt als iemand je omhoog helpt.
Alsof ik hier niet weg kan totdat ik hulp heb.
Volgens mij is er geeneens een goede reden dat ik hier ben. Ik wil weg, naar huis. Naar Nederland, daar was alles perfect. Tot ik Niels betrapte tenminste....
En nu? Kijk naar mij.
De gelukkige Sofie Johnson is omgetoverd naar een verwaarloosde wolf, die snakt naar liefde, eten en een douche. En nieuwe kleren.
Ik heb niks gegeten. Ik ben vies en ik heb hier geen douche gezien of gehoord. Het enige wat ik weet is dat ik hier niet veilig ben.
Er is me niets gegund hier....
'Is dit Sofie Johnson?' Vraagt een bodyguard. De mannen die mij net op de stoel hadden gezet knikken van ja.
Mijn polsen doen pijn. Ik heb handboeien om mijn enkels en polsen. Alsof ik hier ooit zou wegrennen met deze mannen naast en voor me.
'Neem haar mee naar kamer 3, daar mag je de handboeien los doen.'
De mannen knikken en tillen me weer op, naar kamer 3.
~Jacob~
'Kijk, ze heeft de grootse mes mee.'
De meiden zijn rond het messenhouderblok of hoe je het ook noemt gaan staan en kijken er naar alsof het een levend mysterieus wezen is.
Wat ik wel begrijp want dat mes betekend dat Sofie een mes mee had, als zelfverdediging?
'Ja, uit zelfverdediging,' zegt Sarah. 'Zei ik dat hardop?' 'Niet alles denk ik, het enige wat je zei was: als zelfverdediging?'
Ik knik enkel. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik kom je halen.
Ik zweer het, Sofie Johnson.
1184 woorden
Snel weer een nieuw deel💖 Comment, dat geeft motivatie!❤️ Zal Jacob Sofie redden, en wie houdt Sofie vast? No one knows the answer... Xxx kiara💋
