Wolf Eyes

45

Hij blijft stil en geeft geen antwoordt. Dus het is echt zo, hij wilt mij niet dood hebben om de een of andere reden. Maar om welke reden? Tientallen vragen spoken door mijn hoofd. 

'Waarom?' Vraag ik zacht. Darius wendt zijn blik naar mij toe. Ik zie aan hem dat hij twijfelt over wat hij moet zeggen. Heeft dit iets te maken met wat Adam zei, over dat ik geen normale weerwolf ben? Maar wat zou ik dan kunnen zijn? Ik kijk Darius aan die nog steeds geen antwoordt heeft gegeven. 

'Waarschijnlijk heb je het al wel doorgehad.' Begint hij en hij ijsbeert door de kamer heen. De hakken van zijn zwarte, leren schoenen hoor ik regelmatig de vloer aantikken. 'Eigenlijk alles wat ik heb gedaan, zoals je vasthouden, je op afstand van je vrienden houden en zelfs jou transformeren tot weerwolf heb ik gedaan voor jouw veiligheid.' Onbegrijpend kijk ik hem aan. Hoe was hij van plan het veiliger voor mij te maken als een weerwolf? En waarom wilt hij überhaupt dat ik veilig ben? Wat maakt hem dat uit? Hij heeft alleen maar slechte dingen gedaan, dingen waar ik kapot van was. Dingen waar ik kapot van ben, en waar ik dat ook altijd van zou blijven. 

'Hoe denk jij dat alles wat je hebt gedaan mij veiliger maakt?' Vraag ik met tranen in mijn ogen. Hoe kon hij? Hij zucht diep. 

'Toen ik je vasthield wist ik zeker dat jou niets kon overkomen. Totdat je ontsnapte, en achteraf was het niet mijn beste idee ooit, moet ik toegeven. En door jou van je vrienden weg te houden, bespaarde ik je veel problemen. Let maar eens op, als al die weerwolven vriendjes van jou er niet waren, had je veel dingen niet mee hoeven te maken. Ten slotte, door jou een weerwolf te maken zou ik jou makkelijker in de gaten kunnen houden. Dan zou jij van mijn bestaan afweten, waardoor ik makkelijker dichterbij kan komen.' Legt hij uit. Alles valt nu op zijn plek, hij probeerde mij echt veilig te houden, maar waarom? Ik hoef zijn hulp helemaal niet! Hij geeft nu wel al mijn vrienden de schuld van alle problemen, maar er is volgens mij maar één schuldige, dat is hij namelijk zelf! 

'Waarom?! Waarom moet jij mij zo nodig veilig houden? Ik kan best voor mezelf zorgen!' Roep ik, hij schud langzaam zijn hoofd. 

'Dat is nou het probleem: Waarom weet ik niet!' Roept hij nou ook vol ergernis. Waarom weet hij het niet? Hij doet al deze moeite, maar waarom weet hij niet? 

'Tuurlijk weet je het wel! Waarom zou je het anders doen?!' 

'Nee, je begrijpt het niet. Dat is dus het hele ding, ik weet niet wat jij bent. Niemand weet dat, daarom wilt iedereen je hebben. En ik bescherm je daartegen. Zonder mij, was je waarschijnlijk al in de handen van een andere roedel. Je zou hier nu dan niet zijn!' Door die woorden voel ik mijn hart sneller kloppen. Zijn er nog andere roedels? En waarom willen die mij hebben als zij ook niet weten wat ik ben? 

'W-wat?' Stotter ik. 

'Er wordt gezegd dat jij een speciaal soort wolf bent, een sterkere soort. Ik heb wel eens gehoord dat er eens in de zoveel tijd een speciale wolf ontstaat, maar ik heb nooit geweten dat het echt zo is. Ik heb altijd gedacht dat het een mythe was. Zowat iedere roedel heeft het over je. Als zij jou in handen krijgen kom jij hier nooit meer terug.' Hoe komt het dat iedere roedel het al weet over mij, terwijl ik het zelf net pas te horen heb gekregen? Wist Adam dit dan niet al eerder? En blijkt Darius nou toch niet zo slecht te zijn als ik dacht? Deed hij dit alles gewoon om mij te beschermen? 

Ik ben weer terug!! Het heeft eventjes geduurd voordat ik weer een nieuw deel heb gepubliceerd, maar ik had gewoon even geen inspiratie meer. Btw, het einde begint al dichtbij te komen. Ik weet nog niet hoeveel delen ik nog ga maken, maar waarschijnlijk niet heel veel meer...