41

895 49 3
                                    


De volgende ochtend wordt ik gewekt door mijn wekker. Ik sla erop zodat het klote geluid dat dat ding maakt stopt. Ik heb altijd al iets tegen wekkers gehad, alleen zonder wekker kom ik mijn bed al helemaal niet uit, dus helaas wordt iedere ochtend verpest door die wekker. Het wordt vanavond volle maan. Ik adem diep in om de zenuwen weg te halen. Ik kan dit!

Ik sta op en vertrek naar de badkamer, tijd om te douchen. Het lijkt echt al een eeuwigheid geleden dat ik op school ben geweest. En om het nog erger te maken, ik moet al m'n vrienden ontlopen. Na ongeveer vijf minuten draai ik de douche dicht en maak ik mezelf klaar voor school. 

'Lily!' Hoor ik Maya roepen op het schoolplein, ze rent zowat naar mij toe. Ik probeer te doen alsof ik haar niet heb gehoord en versneld loop ik richting de ingang. Maya's hand houdt mij tegen. Ze geeft mij een knuffel, als Darius dit zou zien ben ik er geweest. 'Gaat het een beetje?' Vraagt ze bezorgd. Natuurlijk gaat het niet, het is niet dat dit van de ene op de andere dag over is. Ik haal mijn schouders op, waarna ik nog een knuffel krijg. 'Het spijt me voor je.' 

'Dankje.' Vol medelijden kijkt ze me aan. Ik ben nog niet eens een minuut op school en het lukt me al niet meer om Maya te ontlopen. Op die manier gaat dit nog een lange dag worden. 'Ik moet naar m'n les.' Zeg ik als poging om weg te kunnen lopen. Maya knikt waarna ik naar binnen loop. 

Ik zie Cody in het lokaal zitten. De stoel naast hem is leeg, maar alsnog besluit ik om ergens anders aan een lege tafel te gaan zitten. Cody kijkt mij verbaast aan, nog voordat hij iets kan zeggen begint de docent te praten. 

'Hallo allemaal, ik ben meneer Smith. Ik vervang jullie vorige docent vanwege privéredenen.' Deelt hij mee. 'Vandaag gaan we het hebben over mythes, en dan vooral over die van weerwolven.' Gelijk kijk ik naar Cody, hij kijkt ook naar mij. Sinds wanneer leren we op school dingen over weerwolven? 'Weet iemand er toevallig al iets over vertellen?' Niemand reageert. 'Jij daar, hoe heet je?' Vraagt hij terwijl hij met zijn wijsvinger mijn kant op wijst. 

'Lily.' Antwoord ik. 

'Weet jij er misschien iets over te vertellen?' Ik wil mijn mond open doen, maar besef dan dat ik er helemaal niets over kan vertellen. 

'Uh, nee meneer.' Antwoord ik, onderzoekend bekijk ik hem. Donker haar, fel groene ogen. Ik schat hem rond de 30. Geen idee waarom, maar iets in mij zegt dat ik deze man niet kan vertrouwen. 

Wanneer de les is afgelopen komt Cody gelijk naar mij toelopen. 

'Vond jij hem ook al zo vreemd?' Vraagt hij. Ik knik en ik versnel mijn passen. 'Wat is er?' Vraagt hij. 

'Niets.' Antwoord ik, waarna ik de wc's inloop zodat Cody me wel met rust moet laten. Ik ga voor de spiegel staan. Wat zullen ze wel niet van mij denken? Voor hun lijkt het wel of ik gek ben geworden. Als ik de kust weer veilig schat loop ik naar mijn volgende les. Gelukkig heb ik die niet met Maya, Cody, Nathan of Aaron. 

In de pauze loop ik richting mijn kluisje om mijn boeken te verwisselen. Ik duw het deurtje dicht en ik schrik als ik meneer Smith erachter zie staan. 

'Lily, zou ik je misschien even kunnen spreken?' Vraagt hij waarna hij naar zijn lokaaldeur seint. 

'Uh, waarvoor?' Vraag ik. Ik vertrouw die gast voor geen meter. 

'Ik wil het even met je hebben over je cijfers.' Okay, ik weet dat mijn cijfers niet de beste ooit zijn, maar zo slecht zijn ze toch niet. Ik knik waarna ik hem het lokaal in volg. Hij gaat zitten op zijn bureau. 

'Ik heb jou en jouw weerwolven vriendjes wel door.' Zegt hij wanneer hij de deur met een klap dicht heeft gedaan. Met grote ogen kijk ik hem aan. Hoe kan hij dit weten? 

'Weerwolven vriendjes?' Vraag ik, alsof ik geen idee heb waar hij het over heeft.

'Jij weet wel wat ik bedoel.' Hij trekt zijn bureaulade open en pakt er wat uit. Hij komt wat dichter naar mij toelopen. 'Ontken het nou maar niet liefje.' Met zijn hand strijk hij een pluk haar achter mijn oor. 'Weetje, ik heb het niet zo op die wolven. Het enige waar ze voor zijn, is om op te jagen.' Met die woorden drukt hij een mes in mijn buik. 

Wolf EyesWhere stories live. Discover now