ထြက္ေျပးသြားတဲ့လမင္း

အပုိင္း (၂)

ထြက္ေျပးသြားတဲ့လမင္း
အပုိင္း (၂)


မုိးရြာၿပီးကာစမုိ႔ထင္သည္။ ေလေအးေလးေတြတုိက္ခတ္ေနသည္။ တိမ္ေတြရွိေသာေၾကာင့္ ေနမပူေတာ့။ စကၤာပူတြင္ ေႏြႏွင့္မုိးသာ ရွိသည္။ ေႏြဘက္တြင္လည္းမုိးက ထရြာခ်င္ရြာသည္။ ကုိသူရိန္က ေျပာဖူးသည္။ ဒီက ရာသီဥတုက အ႐ူးကုိလင္လုပ္ေနရသလုိပဲတဲ့။ အ႐ူးကုိလင္လုပ္ရသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္သည္ ဘယ္လုိမွန္းကၽြန္ေတာ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္႐ူးခ်င္ေနသည္။ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ၿပီးလုိ႔ အခ်ိန္ပုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာေလးကုိတက္လာၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ေသာက္တတ္သည္။ ဒီေနရာေလးက ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကုမၸဏီ၏ ေခါင္မုိးျဖစ္သည္။ ဒီေနရာေလးမွေန၍ စကၤာပူ၏ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိလွမ္းျမင္ႏုိင္ သည္။ စိတ္႐ႈပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဒီေနရာေလးသည္ နိဗၺာန္ဘုံျဖစ္သည္။ ခါတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေန သည့္ အခ်ိန္တုိင္းတြင္ ဒီေနရာေလးကုိတက္လာကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ရင္း ႐ႈခင္းေတြကုိ ၾကည့္ေလ့ရွိသည္။

ဒီေန႔မနက္က ေျပာင္းလာေသာ ဇင္လတ္ဆုိသူမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ငါးႏွစ္က ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကတိထားဖူးသည္။ အဲေန႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ႏွစ္ျပည့္ေသာေန႔ ျဖစ္သည္။ဇင္လတ္က ပလက္တီနမ္လက္စြပ္ေမာင္းကြင္းေလးႏွင့္ ေငြစုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေပးသည္။ လက္စြပ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းထက္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနသည္။

''ဟာ လျပည့္ကလဲ ဒီလက္စြပ္က လက္သူၾကြယ္ကုိ စြပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လက္မကုိစြပ္ရမွာ။ လက္ေတြအားလုံးထဲမွာ လက္မက အင္အားအႀကီးဆုံးလုိ႔ ကုိယ္ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕လက္ထိပ္ေလးေတြရွိတယ္ေလ။ လက္ေကာက္၀တ္ကုိ ခတ္ထားတာမဟုတ္ ဘူး။ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ပူးၿပီးခတ္ထားတာေလ။ ကုိယ့္လက္မမွာလဲ တစ္ကြင္းစြပ္ထားမယ္။ အဲေတာ့ လျပည့္ကလဲ ကုိယ့္ကုိ မလႈပ္ ႏုိင္ေအာင္ လက္ထိတ္ခတ္ထားလုိက္ၿပီ။ ကုိယ္ကလဲလျပည့္ကုိ မေျပးႏုိင္ေအာင္ ျပန္ခတ္ထားတာ´´