Hopelessly Devoted To You

Chapter 11

Είναι ένα υπέροχο Δευτεριάτικο πρωινό.Η διάθεση μου βρίσκεται στα ύψη.Σερβίρω την ομελέτα στο τεραστίων διαστάσεων πιάτο μου και την συνοδεύω με μπέικον και τυρί.Εκτός από την διάθεση μου, και η όρεξη μου βρίσκεται επίσης στα ύψη.Προσθέτω στο πρωινό φρούτα, κρουασανάκια βουτύρου, λίγη σπιτική μηλόπιτα, χυμό και καφέ φίλτρου.

Φωτίζεται η οθόνη του κινητού και ξέρω ότι ο Adam βρίσκεται εδώ.Κατευθύνομαι στη πόρτα του διαμερίσματος, τα δάχτυλα μου αγγίζουν την λαβή.Ανοίγω με ένα πλατύ χαμόγελο, το οποίο αντανακλάται επάνω στους μαύρους φακούς των Ray Ban του Adam.Χριστέ μου, μπορεί να γίνει πιο σέξι;Μου ανταποδίδει το χαμόγελο και νιώθω έναν ενθουσιασμό.

''Καλημέρα Rosie.''πλησιάζει νωχελικά το πρόσωπο μου, και αφήνει ένα απαλό φιλί επάνω στο μάγουλο μου.Τα μάτια κλείνουν στιγμιαία καθώς τα χείλη του ακουμπούν την σάρκα μου.Δαγκώνω με πάθος το κάτω χείλος μου και ανασαίνω βαριά.

''Καλημέρα.''λέω.

''Με ξάφνιασε το τηλεφώνημα σου, όμως είμαι ενθουσιασμένος που θα περάσω το πρωινό μου μαζί σου.Όμως δεν έχω πολύ χρόνο.Πρέπει να πάω στην εταιρία.''φοράει ένα σκούρο μαύρο παντελόνι, σκούρα καφέ ζώνη, γαλάζιο πουκάμισο, καφέ γραβάτα και ένα μαύρο δερμάτινο.

''Κι εγώ στη γκαλερί, οπότε...''περνάω τα δάχτυλα μου ανάμεσα από τα δικά του και τον καθοδηγώ στη κουζίνα.''Το πρωινό είναι έτοιμο.''χαμογελάει ευγενικά.

''Μυρίζει υπέροχα.''λέει.

''Το ελπίζω.''γελάει ανέμελα και σκάω ένα χαμόγελο που φωτίζει ολόκληρο το πρόσωπο μου.

''Λοιπόν κάθισε.''υπακούει.Με τα χέρια επάνω στο τραπέζι περιμένει υπομονετικά.Τοποθετώ ένα ροζ σουπλά μπροστά του και μαχαιροπίρουνα σε κάθε πλευρά.Βγάζει το σακάκι του και το απλώνει στη πλάτη της καρέκλας, σηκώνει τα μανίκια του πουκαμίσου έως τον αγκώνα και παίρνει την λευκή πετσέτα επάνω από το τραπέζι.Την χώνει ανάμεσα στο γιακά του και με δυσκολία εμποδίζω ένα χαμόγελο.Είναι αξιαγάπητος.

''Έτοιμος;''ρωτάω και σηκώνω ερωτηματικά το φρύδι μου.

''Ναι...''λέει.Σερβίρω το πιάτο του με ομελέτα.Γεμίζω μία κούπα με καφέ και ένα μεγάλο ποτήρι με χυμό.Τα υπόλοιπα είναι απλωμένα στο τραπέζι ανάμεσα μας.Κάθομαι απέναντι του και σερβίρω τον εαυτό μου.Κόβει ένα μεγάλο κομμάτι ομελέτας και το χώνει στο στόμα του.

''Μμμμ υπέροχη.''

''Σε ευχαριστώ.''δοκιμάζω κι εγώ με την σειρά μου.Έχει δίκιο, όχι να το παινευτώ αλλά την πέτυχα.Κόβω ένα μεγάλο κομμάτι μηλόπιτα και την καταβροχθίζω με επίγνωση ότι ο Adam με παρακολουθεί προσεκτικά.