De zus van Anna Zwarts

Boeken

Harry, Ron, Fred en George waren van plan om naar een klein weiland boven op een heuvel te gaan, dat ook van de Wemels was. Het werd omringd door hoge bomen, zodat het onzichtbaar was vanuit het dorp aan de voet van de heuvel en ze daar zwerkbaltrainingen konden houden als ze niet te hoog vlogen. Ze gebruikten geen echt zwerkballen, die moeilijk te verklaren geweest zouden zijn moesten ze ontsnappen en over het dorp vliegen. In plaats daarvan gooide ze appels naar elkaar, die ze moesten proberen vangen. Ze gebruikten om de beurt Harry's Nimbus die verreweg de beste bezem was. Ron's stokoude vallende ster werd vaak ingehaald door voorbijfladderende vlinders. Anna en Mare hadden geen bezem, maar keken wel graag toe. 'Als jullie je zwerkwbal technieken verbeteren, dan verbeter ik mijn observatie technieken.' Zei Anna. Mare vond Zwerkbal gewoon een interessante sport. Vroeger had ze er vaak van gedroomd om professionele zwerkballer te worden, maar ze had vorig jaar tijdens de vlieglessen gemerkt dat ze toch liever haar voeten op de grond hield.

Later reisden de Wemels, Harry, Anna en Mare naar de wegisweg met brandstof waarbij ze Harry verloren aan de verdonkeremaansteeg. Hij kwam terug met Hagrid. 'Harry!' Zei Meneer Wemel hijgend toen ze met z'n allen aan kwamen hollen. 'We hoopten dat je maar één haard te ver was uitgestapt.' Hij veegde zijn bezwete kale kruin af. 'Molly had het niet meer. Ze komt eraan.'
'Waar ben je uitgestapt?' Vroeg Ron. 'De verdonkeremaansteeg.' Zei Hagrid grimmig.
'Fantastisch!' Zeiden Fred en George in koor.
'Gaaf!' Vond Anna.
'Heb je een feeks gezien?' Vroeg Mare.
'Daar mogen wij nooit komen.' Zei Ron jaloers.
'Dat lijkt mijn ook niet, nee.' Gromde Hagrid.
Mevrouw Wemel kwam aandraven, met in de ene hand een wildslingerende tas en aan de andere Ginny, die zich met moeite kon vasthouden.
'Oh Harry, Oh liefje. Je had wel ik weet niet waar terecht kunnen komen.' Nog druk naar lucht happend haalde ze een grote kleerborstel uit haar tas en begon ze het roet af te vegen dat Hagrid nog niet had losgeklopt, terwijl Anna zich heel hard afvroeg waarom je in hemelsnaam een kleerborstel in je tas zou hebben zitten. Meneer Wemel pakte Harry's bril, tikte erop met zijn toverstok en gaf hem zo goed als nieuw terug.
'Nou, ik most maar weer es gaan.' Zei Hagrid, wiens hand lang en vurig geschud werd door Mevouw Wemel. (De verdonkeremaansteeg! Als jij hem niet had gevonden, Hagrid.) 'Tot ziens op Zweinstein!' Hij beende weg en stak met kop en schouders boven de andere mensen in de straat uit.

'Raad eens wie ik gezien heb bij Odium & Oorlof?' Vroeg Harry aan Ron en Hermelien toen ze het bordes van Goudgrijp op liepen.
'Einstein.' Antwoordde Anna bloedserieus.
'Malfidus en zijn vader!' Zei Harry.
'Dat klinkt inderdaad logischer.' Zei Mare.
'Heeft Lucius Malfidus iets gekocht?' Vroeg Meneer Wemel, die achter hen liep, op scherpe toon.
'Nee, hij wilde juist dingen verkopen.'
'Dus hij begint ongerust te worden.' Zei Meneer Wemel grimmig maar zelfvoldaan. 'Oh wat zou ik Lucius Malfidus er graag bij lappen.'
'Wees nou maar voorzichtig, Arthur.' Zei Mevrouw Wemel vinnig terwijl een buigende kobold de deuren van de bank open deed. 'Dat is altijd al een gevaarlijke familie geweest. Neem alsjeblieft niet te veel hooi op je vork.'
'Dus jij denk dat ik niet tegen Lucius Malfidus op kan?' Zei Meneer Wemel verontwaardigd, maar hij werd vrijwel meteen weer afgeleid door de aanblik van Hermeliens ouders, die nerveus aan de balie stonden die over de volle lengte van de enorme marmeren zaal liep en wachtte tot Hermelien hen zou voorstellen.
'Jullie zijn dreuzels!' Zei Meneer Wemel opgetogen. 'We moeten samen eens iets gaan drinken! Wat hebben jullie daar? Oh, jullie wisselen dreuzelgeld. Kijk, Molly!' Hij wees opgewonden op de briefjes van tien de Meneer Griffel in zijn hand had.
'Dat gaat lang duren.' Besloot Anna.
'Ik zie je dadelijk wel.' Zei Ron tegen Hermelien, terwijl de Wemels, Harry en Anna door een andere kobold naar hun kluizen werden gebracht.
De kluizen waren alleen bereikbaar met kleine, door kobold bestuurde karretjes die over een miniatuurspoorweg door de onderaardse tunnels van de bank raasden. Anna ging niet mee met het excuus dat ze misselijk werd in alles dat bewoog en niet door haar bestuurd werd. Mare zou haar geld wel meenemen.

Daarna ging het gezelschap naar Klieder & Vlek voor de boeken. Harry kreeg onnodig veel aandacht van Smalhart, wat meteen ook werd opgemerkt door Draco Malfidus.
'Dat vond je vast geweldig, he Potter?' Zei hij. 'De beroemde Harry Potter. Zelfs als hij een boekhandel binnenstapt is dat meteen voorpaginanieuws.'
'Laat hem met rust. Hij heeft er helemaal niet om gevraagd!' Zei Ginny en ze keek Malfidus woedend aan. Het was de eerste keer dat ze iets gezegd had als Harry erbij was.
'Aha, Potter, dus je hebt nu ook een vriendinnetje!' Zei Malfidus lijzig. Ginny werd vuurrood, maar op dat moment kwamen Anna en Mare aan. 'Ben je jaloers, Malfidus?' Vroeg Anna. 'Dat mag best hoor. Ginny is namelijk heel leuk en veel te goed voor jou. Ik zou het goed begrijpen als je jaloers was.'
'Ik ben niet jaloers.' Zei Malfidus met een driftige ondertoon.
'Nee? Je bent anders wel heel erg geïnteresseerd in Harry. Je wandelt achter hem aan als een verschopt hondje opzoek naar een nieuwe baas die hem ziet staan, ondanks het feit dat hij zo klein en zwak is.'
Nu wurmden Ron en Hermelien zich tussen de mensen door, met grote stapels boeken van Smalhart in hun armen.
'Oh, ben jij het?' Zei Ron, die Malfidus aankeek alsof hij iets smerigs op zijn schoenzool was. 'Je bent vast wel verbaasd om Harry hier te zien, hè?'
'Niet zo verbaasd als ik ben om jou in een winkel te zien, Wemel.' Antwoordde Malfidus, die meteen de kans nam om niet op Anna in te gaan. 'Je ouders zullen wel een maand droog brood moeten eten om dat allemaal te kunnen betalen.'
Ron werd even rood als Ginny. Hij smeet zijn boeken in de ketel en stapte op Malfidus af, maar Harry en Hermelien grepen hem bij zijn jas.
'Wij zijn ook verbaasd om jou hier te zien, Malfidus. Zei Anna met een poeslieve stem waarvan Harry meteen wenste dat ze hem nooit tegen hem zou gebruiken. 'Jou familie pakt toch meestal gewoon wat ze nodig hebben?'
'Ron!' Zei Meneer Wemel, die zich samen met Fred en George door de menigte wrong, Anna doorbrekend. 'Wat moet dat? Het is hier een gekkenhuis, laten we naar buiten gaan.'
'Wel wel wel, Arthur Wemel.' Het was Meneer Malfidus. Hij legde zijn hand op Draco's schouder, met precies dezelfde schampere grijns als zijn zoon.
'Lucius.' Zei Meneer Wemel met een kil, afgemeten knikje.
'Jullie hebben het maar druk op het ministerie, hoor ik.' Zei Meneer Malfidus. 'Met al die invallen... Ik hoop dat ze overuren uitbetalen?' Hij stak zijn hand in Ginny's ketel en haalde een heel oud, gehavend exemplaar van Transfiguratie voor beginners tussen de glanzende nieuwe boeken van Smalhart uit. 'Nee zo te zien niet.' Zei hij. 'Lieve hemel, wat heeft het voor zin om de naam van tovenaar ten schande te maken als je er niet eens goed voor betaald krijgt?'
Meneer Wemel werd nog roder dan Ron of Ginny.
'Hoor wie het zegt!' Riep Mare woedend.
'Wij hebben heel verschillende opvattingen van hoe je de naam van tovenaar ten schande maakt, Malfidus.' Zei Meneer Wemel.
'Dat blijkt.' Zei Meneer Malfidus en zijn bleke ogen dwaalden af naar Meneer en Mevrouw Griffel, die nerveus toekeken. 'De mensen met wie je je inlaat, Wemel... en ik dacht nog wel dat je familie niet lager kon zinken.'
'We kunnen nu eenmaal niet allemaal onderaan staan op de lijst van een sociaal leven of een nul halen halen bij de beleefdheidsfactor, Meneer, dat begrijpt u toch wel? Wij laten die eer graag aan u over.' De toon van Anna was zó beleefd dat het gewoon ongeloofwaardig en spottend werd. Meneer Malfidus keek haar langdurig aan, smeet het boek terug in Ginny's ketel en liep weg met zijn zoon.
'Weet je,' Zei Anna, 'Ik heb twee opmerkingen. Allereerst: die man had niet Lucius maar Lucifer moeten heten. En als tweede: ik weet niet waarom, maar ik lijk altijd het effect op mensen te hebben dat ervoor zorgt dat ze geen idee hebben wat ze met me aanmoeten. En als ik heel eerlijk ben, dan vind ik het gewèldig.'