De zus van Anna Zwarts

Treinreis

Harry zat in de trein. Hij voelde een golf van opwinding. Hij wist niet wat hem te wachten stond, maar alles kon beter zijn dan wat hij achter liet. De deur van de coupé gleed open en een roodharige jongen kwam binnen. 'Zit hier iemand?' Vroeg hij en hij wees naar de bank tegenover Harry. 'Verder is alles vol.' Harry schudde zijn hoofd en de jongen ging zitten. Hij wierp stiekem een blik op Harry, maar keek toen weer naar buiten en deed alsof hij helemaal niet nieuwsgierig was. 'Hé Ron.' Een tweeling met hetzelfde rode haar als de jongen kwam binnen. 'Wij gaan naar het midden van de trein. Leo jordaan heeft een reuzentarantula bij zich.'
'Oké.' Mompelde Ron. 'Harry?' Zei de andere tweelingbroer. 'Hebben we ons al voorgesteld? Fred en George Wemel. En hij daar is Ron. Tot straks.'
'Dag.' Zeiden Harry en Ron. De broers deden de deur van de coupé dicht. 'Dus jij bent echt Harry Potter?' Flapte Ron eruit. Harry kinikte. 'Oh. Ik dacht dat het misschien een grap van Fred en George was.' Zei Ron. 'En je hebt echt... Ik bedoel...' Hij wees op Harry's voorhoofd. Harry streek zijn pony weg zodat het bliksemvormige litteken tevoorschijn kwam. Ron staarde ernaar. Op dat moment werd de deur van de coupé opnieuw ruw open gegooid. Dit keer door een meisje. Ze had blond haar in een warrige vlecht en sprankelende bruine ogen. 'Hey.' Zei ze met een lach. 'Is hier nog plek?' Zonder echt op antwoord te wachten ging ze naast Ron zitten met een kooi op haar schoot waar een bruine uil in zat. 'Ik ben Anna.' Zei het meisje. 'Harry Potter.' Zei Harry. 'Ron Wemel.' Zei Ron. 'Aangenaam.' Lachte Anna. Ron staarde weer naar Harry's litteken en het viel Harry op dat Anna de enige was die hem niet aan begon te staren zodra ze zijn naam hoorde. Zou ze niet weten wie hij was? Ron begon Harry een paar vragen te stellen over de nacht dat hij het litteken kreeg en Anna begon met haar uil te spelen. Toen Ron klaar was met zijn vragen kreeg hij door dat zijn gestaar nogal onbeleefd was want hij keek naar buiten. De deur van de coupé ging opnieuw open. Er stond opnieuw een meisje in de deuropening. Ze had kort warrig zwart haar met een rode streep in. Ze droeg een gescheurde jeansbroek en een leren jasje met daaronder een zwarte t-shirt van een of andere rockband. Het viel Harry op dat ze exact dezelfde bruine ogen had als Anna. 'Daar ben je Anna.' Zei ze met een zucht. 'Ik zocht de hele trein af naar jou.' Ze ging naast Harry zitten en zette een kleine bange met een kleine dolmatiër puppy in op haar schoot. Ze begon meteen met Anna te praten zonder Harry en Ron ook maar aan te kijken. 'Moet je nu eens weten.' Zei ze. 'Ik zat eerst in een coupé met een stel jongens die allemaal naar zwadderich wilde. Het waren niet echt mijn types dus besloot ik jou te zoeken.' Ron schraapte zijn keel. Het meisje keek op. 'Oh. Zei ze. Sorry hoor. Mijn naam is Mare Lupos. Wie zijn jullie?'
'Harry Potter.' Zei Harry. 'Ron Wemel.' Zei Ron. 'Een eer je te ontmoeten.' Zei Mare tegen Harry. Tegen Ron zei ze gewoon aangenaam. 'Zijn jullie zussen?' Vroeg Harry.
'Nee.' Zei Anna. 'We zijn wel al vanaf ons tiende samen.' Zei Mare. 'We wonen bij Anna's peetvader. Mijn ouders heb ik nooit gekend dus ik heb de achternaam van haar peetvader overgenomen. Iets wat zij niet wilde.' Anna lachte en zei: 'Ik woon al minder lang bij mijn peetvader dan zij. Mijn moeder is dood en mijn vader is onbekend. Ik heb geen achternaam en die heb ik ook niet nodig. En daarbij had zij de naam Lupos al overgenomen.' Mare lachte. 'Ik woonde daar nog geen half jaar eerder, toen had ik zijn achternaam nog niet overgenomen.' Anna grijnsde breed en zei: 'Ik zei toch dat ik geen achternaam nodig heb. Ik weet wie ik ben. Ik ben Anna.'
'Is jouw peetvader een tovenaar?' Vroeg Harry. 'Ja.' Zei Anna. 'Maar zowel ik als Mare zijn in een dreuzelweeshuis opgegroeid. Ik ergens in hartje Londen en Mare in Greenwitch.'
'Is iedereen in jullie families een tovenaar?' Vroeg Harry. 'Ik geloof het wel.' Zei Ron. 'Volgens mij heeft ma een neef die boekhouder is, maar we praten nooit over hem.'
'En jullie?' Vroeg Harry aan Anna en Mare. 'Ik weet het niet echt.' Zei Anna. 'Ik ben opgegroeid in een dreuzelweeshuis want mijn moeder is dood en mijn vader is...weg, Maar ongeveer twee jaar geleden kwam mijn peetvader terug in het land en sindsdien woon ik bij hem. En hij is wel een tovenaar.'
'En bij jou Mare? Vroeg Harry. 'Ik heb mijn ouders nooit gekend.' Zei Mare nogal bot. 'Ik kom uit een dreuzelweeshuis en woon pas twee en een half jaar bij Anna's peetvader.' Aan de toon waarop ze sprak hoorde Harry dat ze het niet over haar ouders wilde hebben. 'Hoe kom je dan bij Anna's peetvader terecht?' Vroeg Ron nogal tactloos. Mare keek Ron verwijtend aan. Maar Anna gaf wel antwoord. 'Hij wou dat ik ook iemand had om mee te spelen. Dus zocht hij iemand en die vond hij. We kwamen meestal wel goed overeen.' Mare lachte. Meestal was inderdaad het juiste woord. 'Maar jullie wonen wel al meerdere jaren bij tovenaars dus dan weten jullie vast al een hoop van toveren.' Zo ging het gesprek nog een tijdje door. Anna en Mare hielden zich erbuiten en praatte over of Anna's peetvader het zonder hen wel zou overleven en over de coupé met jongens die naar zwadderich wilden totdat Harry Voldemort's naam liet vallen en Ron naar adem hapte. 'Wat?' Zei Harry. Het was Anna die antwoord gaf. 'Het is in de toverwereld niet gebruikelijk om zijn naam uit te spreken.' Zei ze droog. 'Ik probeer echt niet stoer te doen door die naam uit te spreken ofzo hoor... ' Begon Harry maar Anna onderbrak hem. 'Het uitspreken van Voldemort's naam...'
'Hou op!' Riepen Mare en Ron in koor. 'Spreek die naam toch niet steeds uit.' Zei Mare. 'Één keer was al erg genoeg.' Voegde Ron eraan toe. Mare had niet naar adem gehapt toen ze Voldemort's naam hoorde maar er had wel een spiertje getrokken in haar gezicht. Anna rolde met haar ogen en ging verder. 'Het uitspreken van ZIJN naam heeft niets te maken met stoer doen. Het is juist het vermijden van zijn naam dat te maken heeft met angst.'