The Stepbrother (Published Under F&L Publishing)

III

Sa paglabas ko ng pinto ng kwarto ko dahan-dahang lumakad ako sa hagdanan habang nakatingin sa kanila sa may sala. My Mame look's gorgeous today I think sa kanya ako nagmana ng pagme-make up sobrang galing niya kase.

"Look my daughter!" rinig kong sabi ni Mame mula sa may sala.

"She looks stunning and gorgeous!" rinig kong papuri ni Tito.

I smiled.

But wait akala ko kasama niya yung anak niyang lalaki parang wala naman ako nakikita. Iginala ko sa buong bahay yung mata ko para hanapin yung lalaking soon to be stepbrother ko. Ngunit nabigo ako wala akong nakita maski isang hibla ng buhok nito.

Nang marating ko ang dulo nitong hagdanan, naupo ako saglit sa may sofa katabi si Mame. Palingap-lingap parin ako sa kusina baka kase nagutom lang tapos sa banyo baka nagbanyo lang, sa pinto baka may kinausap lang sa phone kaso wala talaga. Tsss, bakit ko ba kailangang hanapin yun Ela.

I sighed.

Maya-maya napag-usapan nila Mame at Tito Paul yung anak nito. Hindi rin kase nakita ni Mame kaya nagtaka din ito at napilitang magtanong tungkol dito.

"Where's your son? Bakit hindi sumama?" tanong ni Mame na may halong pagtataka.

"Susunod na lang daw siya nauna lang ako." he said with a sweet smile.

My mind thinking kung anong itsura nito pero masisigurado ko gwapo rin iyon like he's father.

Mga ilang minuto ang nakalipas, mayroong lalaking kumatok at pumasok na diretso sa may pinto. Naka-helmet pa ito tapos naka-jacket na itim, matangkad at medyo mestizo yung kulay sa may bandang leeg.

"Ayan na pala siya!" rinig kong sabi ni Tito Paul.

Nakatitig lang ako sa kanya na para bang hinihintay kong tanggalin ang helmet niyang suot para makita ko yung kabuuan ng mukha niya.
He remove the helmet first pero may mask siya sa mukha kaya yung mata lang ang nakita ko. He looking at me na para bang kilala niya ako tapos tumabi na siya sa Daddy niya.

"Gabriela and Samantha, this is my son John Mark." pakilala nito.

Oh my God, is it real? Totoo ba itong nakikita ko? But how? Hindi ako makapaniwala.

Hindi ako makapaniwala sa mga oras na ito na siya pala ang tinutukoy ni Tito. Napatulala ako sa kanya while he was looking at me with a big smile. Tinanggal niya yung mask at nakita na namin ang kabuuan ng mukha niya.

"You look's gorgeous and stunning, Ela!" rinig kong puri ni John.

Until now I can't believe it na magiging stepbrother ko ito.

"Te-thank you!" pautal-utal kong sagot.

Hindi mawala-wala yung ngiti nito hanggang sa napansin ni Tito Paul yung tila bang magkakilala na kami nito.

"Did you meet somewhere?" takang tanong ni Tito.

"Yes Dad. Nag-meet kami nila Tita Samantha sa may pinagtatrabahuan kong shop." ngiting sagot ni John.

"Oh ikaw ba yun?" hindi makapaniwalang sagot ni Mame.

"Yes po, Tita!" nakangiting tugon nito.

"Since mukha namang magkakilala kayo. Pwedeng mag-usap muna tayo ng dalawahan." pakiusap ni Mame.

Anong ibig niyang sabihin. Napatingin ako kay Mame saka inutusan niya kami ni John na mag-usap muna tutal naman daw magkakilala na kami nito. Aayaw pa sana ako kaso itong si John ang bilis mapa-oo.

Naunang tumayo si John at inabot niya yung kamay niya sa harap ko na nagpapahiwatig na kunin ko ito na para bang magsasayaw kami. He's so damn good and handsome today.

*****

Pagdating namin sa kwarto ko napansin niya yung litrato na nakapatong sa may cabinet ko katabi ng lampshade. He touch the picture frame and then he ask me about the picture.

"Ela, who he is?" tanong niya sakin while seeing.

"He's my Dade. My inspiration to become a strong woman." my answered.

"Kamukha mo!" dagdag pa niya.

Napangiti ako sa kanya sabay upo ko sa may kama para panoorin siya.

"John, I can't believe that you are my soon to be my stepbrother. Parang kailan lang friends lang tayo but now and soon magiging Kapatid na kita." I smiled. Hindi parin ako makapaniwala sa mga oras na 'to.

"Ako rin." he said. "Actually...." naupo siya sa tabi ko. "hindi ako makapaniwala kase it's very complicated you know?" pagtutuloy niya habang nakangiti.

"What did you mean?" pagtataka ko.

"Wala!" matipid niyang sagot then he smiled. "kalimutan mo na yun... I think kailangan natin mag-adjust!" dagdag pa niya.

Yes we need an adjustments dahil sa mga nangyayari ngayon. Sighed.

Sa pag-uusap namin ngayon, medyo naiilang na ako. Pero dapat nga ba akong mailang? Mapapabuntong hininga ka na lang talaga sa mga nangyayari sa pamilya ko at sa sarili ko.

While I took him, he smile a big big smile at my front. Hindi ako sanay sa ganito gosh marupok ako. Jusmeyo. Bakit? Bakit?

Ela ang OA mo na..

"Ela, can I ask you something? If you can?" he asked.

Tumango ako ng dalawang beses. "Anything!" dagdag ko pang sagot.

"You have a boyfriend?"

Shocks why he ask me that kind of question. May gusto kaya siya sakin o baka naman....napailing ako. Ela, wag kang assuming saka magiging kapatid mo siya malapit na. Hindi ako nakasagot agad.

"Okay lang kung hindi mo sasagutin." usal pa niya.

Napabuntong hininga ako bago sumagot.

"Okay lang, yung totoo kase fresh from the breakup kase ako saka hindi pa nakaka-move on alam mo naman ang hirap kase lalo na't hindi pa personal yung breakup namin." my response.

Agad siyang humingi ng sorry sakin saka niyakap niya ako as a friend lang at walang malisya yun sa kanya. But for me, umaasa parin.

Bakit kase sa dinamidami ng makikilala ni Mame na magiging Daddy ko, dad pa nitong lalaking ito.

Asang-asa na naman tuloy ako.