RÜYA AVCISI

RA-4

                                                                      ∞

Bölüm şarkısı: Bora Yeter & discoguru-Kimse bilmez

4. Bölüm: 'Ölü papatyalar'

İnsanlar karşısındaki kişinin onu sevip sevmediğini öğrenebilmek için papatya mezarlığı kurduklarının farkında bile değiller.

Eğer insan olmasaydım muhtemelen balık olmayı isterdim. Kocaman okyanusta küçük kırmızı bir balık.

Şuan balık olmanın tam zamanı çünkü Aref daha konuşmama bile fırsat vermeden koşar adımlarla eski patronuma doğru beni sürüklüyordu. İçerisi duman altı olsada o iğrenç gülüşü asla unutmam. İki yıldır görmediğim o lanet surat şuan kartlar ve paralarla dolu masada aynı benim gibi giyinmiş en fazla on altı yaşında kızla resmen ayaküstü sevişiyordu.

Adı Selimdi. Bütün ailemi kaybettikten sonra bir yandan da kabuslarla uğraşırken ıssız bir sokakta baygınlık geçirmişdim. İlk yardımıma koşan ise bu melek görünümlü şeytandı. Beni evine götürmüş,düştüğüm anda oluşan yaralarımla ilgilenmiş, uyandığımda ise bana yiyecek bişeyler vermişti. O zamanlar onun kahramanım olduğunu düşündüğüm anlar bile olmuştu. Taki o herşeyi öğrendiğim geceye kadar.

Flashback

Genç kız bir sürü hatalar yapmış, bedeller ödemiş, canı yanmış hatta herşeyini kaybetmişdi.

Karşısındaki bara baktı. Barın sahibi belkide son bir yılda başına gelen en güzel şeydi. Selim onun hayatına hızlı bir giriş yapmasına rağmen kısa zamanda onun icin değerli birine dönüşmüştü. İnsanlara kolay güvenmemesine rağmen Selim bu kuralını yerle bir etmişti. Ona aşık mıydı? Kocaman bir hayır. Hiç birine aşık olmasa da aşkın bu kadar basit olmayacağını annesi ve babasından görmüştü. Sadece o adama hayrandı.

Sakin adımlarla bara girip etrafı inceledi. Başlarda barın içine girerken yüzünü bıruştursa da buraya alışmıştı. İçerdekilerle göz göze gelmemeye çalışarak seri adımlarla terli bedenler arasından görevliler için ayrılmış odaya girdi. Hızlıca üzerindeki tişörtü çıkartıp siyah beyaz çizgileri olan ona bir beden küçük gömleği ve dar siyah pantolonu giydi. Normalde giyemiyeceği kadar dar olan bu ikiliye bile alışmıştı.

Eşyalarını çantasına koyarak dolabına yerleştirdi ve bar bölümüne seri adımlarla yürümeye başladı. Koridorun sonuna geldiğinde karşıdan gelen adamı göremediği için sert bir şekilde çarpıstılar. Kafasını kaldırdığında karşısındaki adam ona anlamdıramadığı bir şekilde saygıyla bakıyordu.

"Özür dilerim göremedim sizi."

O koca adam süt dökmüş kedi gibi kıza bakıyordu resmen.

"A-asıl ben ö-özür dilerim benim hatam. N-nolur affedin beni."

Genç kız şaşkınlıkla karşısındaki sert mizaçlı adama baktı. Korkmuş muydu yoksa?

"Hey hey sakin ol. Yalnızca çarpıştık."

Adamı arkasında bırakarak bar kısmına aceleyle koştu. İyice dolan bara şaskınlıkla baktı. Anlaşılan bu gece çok yorulacaktı. Kac saat çalıştı bilmiyordu ama dinlenmek için tezgaha yaslandığında gecenin başında çarpıştığı adamın dikkatle ona baktığını fark etti. Sanki onu bir şeylerden korumak ister gibi. Genç kız da adamın bakışlarına sert bir şekilde cevap verirken biranda kafasında o iğrenç tıslamaları ilk defa uyanıkken duymaya başladı. Kısa bir an 'hala uyuyor muyum?' diye düşünse de herşey rüya olamayacak kadar net ve gerçekti. Onun bu durumunu gören barmen gidip izin almasını söyledi.

Ağzına tek bir damla içki sürmemesine rağmen şuan sarhoş gibiydi. Sarsak adımlarla hayran olduğu adamın odasının önüne gelebildi. Tam kapıyı açacakken kapının zaten aralık olduğunu fark etti. Barın icindeki gürültü ve kafasın da tıslayan yaratığa rağmen Selim'in sesini duyabilmişti. Normalde konuşmasının bitmesini bekler öyle girerdi ama Selim her kimle konuşuyorsa ondan bahsediyordu.

Kapıya biraz daha yaklaşarak dinlemeye başladı.

"O iş kolay. Zaten Tılsım cepte. Kıs resmen ağzımın içine bakıyor."

Kısa bir süre sessizlik yaşandı.

"Şuana kadar verdiğin en basit işlerden biriydi. Biraz sevgi gösterisi biraz ilgi kıza katil ol desem düşünmeden yapar"

Genç kızın kalbini param parça eden bu cümleden sonra bir de daha on dakka önce sevdiği o kahkahalarından birini atmıştı.

Daha fazla dinlemeden görevli odasına giderek kıyafetlerini değiştirip orayı terketti. Kimseye bir şey söylemeden Selim'e hesap sormadan gitmek istedi ve gitti.

Flashback son

Ona cidden değer vermiştim ama benim için planları olduğu kesindi. Beni bulmasını istemediğim için onun yüzünden üç tane ev değiştirmiştim. Lanet.

Selim bizi görmeden Aref'i kolundan sert bir şekilde çekerek karanlık bir köşeye çekmeye çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü adam yerinden kımıldamıyor. Sonunda sıkılmış olacakki beni takip etti.

"Ne var!"

Birbirimize sinirle bakıyorduk.

"Sencede açıklama yapman gerekmiyor mu?". Suratıma hâlâ sinirle bakıyordu. Koyu kahve pantolonundan telefonunu çıkarıp bir kaç saniye uğraştı ve bana doğru uzattı.

Telefonun ekranında evimin kapısının yaklaşık on metre ilerisinden çekilmiş kamera kayıtları vardı. Sağ üst tarafta tarihe baktığımda yaklaşık sekiz ay önceki bir görüntüydü. Sokağın başından ben geliyorum ve eve giriyorum. Hemen ardımda ise Selim de benim geldiğim sokaktan gelerek gecenin sonuna kadar gözlerini evime dikiyor. Yaklaşık bir ay gecenin sonunu gösteren vidyoyu izledim. Her gece bıkmadan benden sonra gelip evimi izliyordu.

Şok içinde Aref'e baktım.

"Sonuna kadar izle."

Bu sefer ki benim intihar etmeye karar verdigim gün. Kulaklarımı tutarak siyah elbisesiyle evden koşarak çıkıyorum. Ah o gün gerçektende zor bir gündü.

Ben evden çıkar çıkmaz sokağın başıda bir araba beliriyor ve yaklaşık yedi adam evime doluyor. Şoför koltugundaki kişi ise yerinden kımıldamıyor. Vidyo burda bitiyor.

"Gidip şu piçe derdini soralım."

Korkuyla Selim'in masasına baktım. Hâlâ keyifle zar atıyordu.

"O benim eski patronum."

Gözlerimi Selim'den çekip Aref'e baktım. O ise bana sakince bakıyordu.

"Biliyorum. Yaklaşık iki yıl önce barında çalışmışsın."

Bilmesine şaşırmadım. Ne demişti bana 'Bir hafta evimde kaldın ve ben evimde kalan kişileri tanımak isterim'.

"Ne yani gidip öylece hesap mı sorucaz?"

Yine o alaylı gülüşlerinden birini bana hediye etti.

"Tabiki de hayır. Kumar oynayacağız kuru gül."

Kumar mı?

🔥