glitch

11 1 0
                                    

George 1 2 3456

"snap jij waarom wij niet hoeven te wachten tot de teleportatiemachine klaar is met afkoelen en bij het project wel?" vraag Nathan aan mij. "Ik weet het niet zeker. Maar ik denk dat het is, omdat het hoofdkwartier veel groter is  dan wij." "Oké, ik snap het. En ik moet nu echt naar huis, dus hier heb je je apparaatje terug." Hij geeft me mijn teleportatiemachine terug. "Nee, je mag het houden."

Een paar uur later besluit ik om naar bed te gaan.

Als ik mijn ogen weer open zit ik in een heldere witte kamer. "Het is tijd voor fase 2" hoor ik iemand zeggen. Als ik om me heen kijk zie ik twee laboranten met elkaar praten. Op het naambordje staat: Mike. En bij de andere: Liam. "Weet je het zeker?" vraagt mike, dus dat eerste was gezegt door Liam. "Ja, zeker nu proefpersoon 736 en 683 zo illegaal bezig zijn" Hij wijst naar mij en bij de tweede code naar de deur. Hij zal . "Tijd om het leven heel zwaar te maken, dus." "En vergeet niet dat dat inhoud dat we die twee." Hij wijst weer naar mij en de deur. "dan opgepakt moeten worden. En ..." Liam kan zijn zin niet eens afmaken omdat een derde laborant binnen komt rennen "proefpersoon 736 is geglitcht." "shit, hoeveel heeft hij gehoord?" Vraagt Mike "nou, in ieder geval moet hij nu zeker uit de weg worden geruimt." Zegt de derde laborant "zorg jij nou maar dat hij terug komt!" Roept Liam boos. "Moet ik zijn geheugen niet wissen?" "Nee hoor, hij denkt toch dat het een droom is geweest."

Even later wordt alles weer zwart en ik doe mijn ogen weer open als ik een raar gepiep hoor. Ik lig in mijn bed. Ik besluit om op de klok te kijken. Acht uur. Ik was vergeten mijn wekker uit te zetten. Dat was dat gepiep. "Dit is wel heel raar. Dit is heel raar. Dit was de raarste droom die ik ooit heb gehad. Maar het was wel heel realistisch."

the gaming city [Voltooid?]Where stories live. Discover now