Only One Gender [Dutch 2/3]

-16-

Pov Dylan
Zouden ze me naar deze school hebben gedaan zodat ik ook op een jongen zou vallen? Dan bedoel ik niet zo letterlijk als nu is gebeurd, mar ik hoop dat jullie dat snappen. En dan niet via en foto op Snapchat. Ik dwaal weer af.

Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt en hoe sterk ik ook weet dat het niet waar is, weet ik het mezelf toch wijs te maken dat dat de reden zou moeten zijn. Hierdoor kalmeer ik en kan ik eindelijk opstaan, want niet dat ik daar nu zo comfortabel lag. "Gaat het?" vraag ik Morris terwijl ik een hand naar hem uitrijk als teken dat ik hem omhoog wil helpen. "Ja hoor het gaat." zegt hij, maar zijn stem klinkt ongemakkelijk en opgelaten. Wel pakt hij mijn hand aan en help ik hem omhoog. Ik kijk hem recht aan. Weer wil ik mijn mond open trekken en alles an hem uitleggen, maar het enige wat eruit komt is: "Dat is fijn. Ik ga weer verder naar school." Als een verschrikkelijke zak loop ik langs hem heen en vervolg mijn pad.

"Wacht!" roept Morris. Ik draai niet ui mezelf om, maar hij heeft mijn pols gepakt. Voor ik nog wat kan doen doet hij het. "Wat was vorige week? Waarom ontloop je me? Waarom was je ineens weg? Wat heb ik verkeerd gedaan?" Een vragenstormloop komt over me heen. "Rustig alsjeblieft ik leg het uit." zeg ik. Ik neem een diepe hap lucht, zodat ik zeker weet dat ik kan zeggen wat ik wil zeggen. Niet echt, want ik weet het zelf niet, maar dan komt er sowieso iets zinnigs uit.

"Jij hebt niks verleerd gedaan. Het zit zo... Van mijn ouders moest ik naar deze school omdat ze letten op kuisheid, maar toen ontmoette ik jou. Die dag dat we gingen chillen voelde net zo voor jou als voor mij, maar toen ik mijn ouders voor me zag kon ik het niet. Ik was bang, want het mag niet. Om er zelf overheen te komen besloot ik je te ontwijken, maar hoe meer ik het deed, hoe erger ik met mezelf in de knoei kwam. Net in de kantine toen ik je zag wilde ik alles uitleggen, maar weer kon ik het niet en liep ik er voor weg."

Ik loop door. Morris staat met zijn mond vol tanden en een geschokt gezicht stil. Hij is net zo verstijfd als net. Aan hem is duidelijk te zien dat hij dit niet had verwacht. Ik had niet verwacht dat ik het zou vertellen. Ik zo zelf ook haast verstijven.

Ik ben een heel stuk voor want heb vrij hard gelopen, maar toch sta ik nu stil. Ik doe iets wat ik nooit van mezelf had verwacht. Ik wacht op Morris. Het lijkt lang te duren, maar ook voelt het alsof ik alle tijd heb. Ik heb ook alle tijd want het is nog steeds zondag middag, maar die uitspraak staat gewoon mooi. Net zo mooi als ik.

Ik zie hem aankomen. Hij ziet mij ook. Langzaam, niet wetend wat mijn intentie is komt hij naar me toe. Hij is dichtbij genoeg. Ik lach naar hem. "Het spijt me." zeg ik. Voor hij nog maar kan reageren zeg ik mijn handen op zijn wangen en plaats mijn lippen op die van hem. Hetzelfde gevoel als de vorige keer stroomt weer door mijn lijf. Voor als je niet op heb gelet, een geweldig gevoel.

Wat pap en pap ook willen, ze kunnen hier niks meer aan veranderen. Ik heb Morris gezoend. Al twee keer. Ik houd van hem, dat geef ik toe en niemand kan dat nu veranderen. Ik ben wel echt een badboy nu. Al zeg ik het zelf dan. Ik zeg het niet hardop, omdat mijn lippen nog steeds dansen op die van Morris, maar ik zeg het in mijn hoofd.

Mijn handen liggen in zijn nek en die van hem rustig op mijn onderrug. Na de kus kijken we elkaar aan met een mooi glimlachje. "Is onze relatie nu officieel of kan je het niet?" vraagt Morris voorzichtig. Hij is zo lief. Ik was al de badboy, dus dan top ik gewoon. "Het is zeker officieel."

Samen lopen we richting school. Geen idee hoe we hier mee gaan dealen, maar daar denk ik nu nog even niet aan. Oke  ik denk er nu wel aan, dat lezen jullie. Laten we het erop houden dat ik er nog niet mee bezig hoef te zijn. Dat zien we wl weer als we op school aankomen. Daar zijn wel bijna, maar nog niet helemaal.

Kontje kaal!

Oke dat was een kindergrap.

Weer verspilde tijd, maar dat maakt ook niet uit. Het enige wat nu uitmaakte is school, want het gebouw doemt weer voor me op. O ja en de brandweer maakt het uit, maar dat is weer een andere manier van uitmaken. Ik kan ook een relatie uit maken, maar dat doe ik dan maar weer niet. Nu ik die zo zie heeft uitmaken echt veel betekenissen. Geen dank voor de informatie en het verspillen van je tijd.

"Klaar om naar binnen te gaan?" vraagt Morris. "Ja hoor, maar of ik zin heb is wat anders." Hij lacht klein en maakt een 'o mijn god meen je die' beweging met zijn hoofd. Ik meende het wel, maar ik reageer er maar niet op en ga de school in. Wat heb ik daar zin in.