MoonLight University [REHABILITATION PROGRAM]

Chapter 24

RIE ANN

So today's just like any other day. And when i say "any other day", it includes  trey's nonstop annoying remarks and his presence himself. Ewan ko ba, minsan natatawa nalang ako sa pagpapapansin nya, pero kadalasan naiimbyerna talaga ako.Pinanindigan nya kasi yung sinabi nya sa mama nya na kami na daw. Napapailing na lang ako. hay. Kung kailan nagcollege, ngayon mukhang bata mag-isip. 

Naglalakad ako papuntang cafeteria nang nakita ko si trey na papalapit. And so it begins..

"Mellisa's looking, bag mo akin na"

tumawa ako sabay irap "are you kidding me right now? Sabing wala akong pake" i held my bag tightly. Ako ang magdadala nito dahil akin to. Gago. 

I heard him sigh "fine." 

Good. 

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Pero ang unggoy, nasa likod parin at sunod ng sunod. Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya.

"Can you.. can you please.."

"can i please what?" tumaas pa ang isang kilay nya. 

"Can you please fuck off?" i said  and then he chuckled. Oh come on! 

Naramdaman ko nalang na nasa balikat ko na ang kamay nya. How do you get rid of thick headed assholes?

I punched his stomach really hard. Napadaing siya at napaatras"Damn!"

i covered my mouth at sobrang pinigilang kong tumawa pero mahirap talaga. Oh my god! 

"Sorry!Oh god" Nilapitan ko siya, pero tumatawa parin ako.

"You!" he pinched my cheeks really hard. really really hard. PUT----

Napawahak ako sa mukha ko at yumuko. Ang sakit! Bwisit!

Tumuloy nalang ako sa paglalakad habang nakawak parin sa mukha kong pulang pula. Okay, this isnt some love scene you should be giggling about. Dahil masakit talaga yung pisngi ko. Bwisit na bwisit na nga ako oh! 

I heard a laugh from the back and felt a hand around me. Ayan na naman. 

I'm so frustrated and so mad and so tired of him to even start a fight again. 

"Sorry na. Libre kita" nag angat ako ng tingin sa kanya. He was so close...

"Tsss.. li-like i cant pay mw o-own food" Sabi ko sabay irap

"i know you can.. But i insist. Peace offering ko" Umirap nalang ako ulit at nag-isip kung saan pwedeng kumain. Puro kasi busy ang barkada ngayon. 

"May alam ka bang cafe na malapit?"  nakita kong medyo nabigla sya sa tanong ko. But i saw a smile of victory after. "Ofcourse" 

Lumabas kami ng school habang nakaakbay parin sya sakin, okay i must admit i feel really awkward, and people are staring at us. Like seriously, kapag may nadaanan kaming grupo ng nga studyante, imbes na kami yung tignan, yung kamay ni trey na nakaakbay sakin ang tinitignan nila.  

"Congrats, sikat ka na din. You're welcome" then i saw him smirk

"Oh really?? Baliktad ata" tinaasan ko siya ng kilay. Im actually more "Popular" than him. And lets face it, if not for my group of friends, and if not for him being some known player in this school, kahit mag make out pa kami sa gita ng lugar nato, walang titingin.

EW. THAT DID NOT JUST CROSSED MY MIND. DISGUSTING. 

"Okay fine, maybe you won. Pero mas marami ang babae dito sa university, which means. Mas marami ang may gusto sakin. And, they're dying to be in your place right now" i didnt like what he just said kaya tinulak ko siya na ikinabigla niya.  Mabuti at nasa parking lot na kami. Idiretso ko to sa kalsada eh.