C U A T R O

161 9 1
                                    

"Maine, nabalitaan mo ba?" Valeen asked.

"Anong nabalitaan?" She asked aswell.

"Ay nako. Si RJ, lumipad patungong Canada. Doon na sya titira!" Joyce exclaimed.

"Huh? Kelan pa? Bat di nya man lang sinabi sakin?" Maine asked.

"Akala ko ba wala ng kayo?" Corinne, all of a sudden, just popped out.

"Anong ginagawa mo dito?" Maine asked as she raised an eyebrow.

"Dapat ako yung magtanong nyan sayo. Anong ginagawa mo dito? Sa pagkakaalam ko, wala ka namang pera pangpa-bar." She insulted.

"Ang kapal ng mukha mo. Porket walang pera, hindi na pwedeng mag-bar?" She answered.

"Kung ako sayo, aalis na ko dito. Dahil hindi naman talaga bagay ang mga taong mahihirap dito." Corinne, insulted once again.

"Hindi ako mahirap. May kaya ang magulang ko. Tanga ka ba? Tingin mo makakapasok ako sa isang malaking eskwelahan kung walang pera ang magulang ko?" She asked.

"I'm sure nangutang pa ang mga magulang mo para lang makapasok ka dyan. Dapat sayo, ilipat sa public eh." She said.

"Pwede ba? Kung gusto mo ng gulo, maghanap ka ng ibang kaaway! Kung gusto mong kunin si RJ, sayong-sayo na sya!" She yelled.

"Ang dali namang bumigay ni RJ sayo. Siguro, nagsawa na sya sayo..." Corinne said.

"Ayaw mo talagang tumigil ah?" Maine stood up then she pulled Corinne's hair.

The scenery begins...

•••

RJ entered the bar with Kristoffer and Je. They sat on a corner, and decided to talk for a while.

"Masyado kasing seloso tong kaibigan natin eh." Je said.

"Girlfriend nya yun. Alangan naman hahayaan nya lang lumandi yun. Mabuti na nga yung hiwalayan nya yun." Kristoffer said.

RJ sighed as he drank his beer. A man ran towards them, he was panicking.

"RJ, si Maine at Corinne, nagsasabunutan dun!" The guy exclaimed. RJ stood up and was about to run, but Kristoffer stopped him.

"Pre, hayaan mo na sya. Wala ka ng obligasyon sakanya." Kristoffer reminded.

"Ano ka ba, Tuns? Hayaan mo si RJ kung gusto nyang puntahan si Maine! RJ, sige na!" Je exclaimed.

RJ looked at his friends, and then he ran to Maine.

"Mamatay ka na babae ka!" Corinne yelled.

He pulled Maine's hand, then moved backwards.

"Mamatay ka na—"

"Corinne, tama na!" RJ yelled which made Corinne stop. Mikael then showed up and asked what happend. Maine ran to Mikael, then embraced him.

RJ sighed. He glared at Mikael. He was already hopeless. He went back to his friends, then realized that Corinne was following him.

"Akala ko ba tapos na kayo ng babaeng yun?" She asked.

"Shut up. Hindi kita girlfriend kaya wala kang karapatan para tanungin ako ng ganyan." He said.

"Mahal mo pa ba sya, RJ? Sabihin mo yu—"

"Oo, mahal ko parin sya!" He exclaimed.

He saw Corinne, already tearing up. She slapped his face then walked away.

•••

"Okay ka lang?" Mikael asked. She nodded.

"Oo. Nakakainis talaga yung babaeng yun. Ayaw ako tantanan. Bingi na ata yun. Sinabi ng wala na kami ni RJ—"

"Si RJ. Asan sya?" Maine asked.

Mikael pointed at RJ's table.

"Puntahan natin? Magpapasalamat lang ako." She said. They walked towards RJ's table, and looked at him.

RJ sat properly, with his arms crossed, and his eyebrow raised.

"What do you want?" He asked.

"Magpapasalamat lang ako kanina." She answered.

"Pagkatapos kitang iligtas sa gulong pinasok mo, salamat lang ang sasabihin mo? Sana pala hinayaan na lang kita doon no?" He said sarcastically.

"RJ, pwede bang hayaan mong magsalita si Maine?" Mikael asked. He was already mad.

"Wag kang makigulo dito. Usapan naming mag-ex to, kaya wag kang makigulo!" He exclaimed.

Mikael rolled his eyes.

"RJ... Sorry..." She apologized.

"Umalis ka na. Walang magagawa yang pasasalamat mo o paghihingi ng tawad sa pag sira mo ng puso ko. Pinaasa mo ko, Maine. Kaya wag kang aarte-arte sa harap ko." He said.

RJ and his friends stood up then left the bar. He felt bad for Maine. He wanted to take back everything he said, but he already did it.

"I'm proud of you, RJ." Kristoffer said as he patted his friend's back. RJ looked at Je, and saw his concern eyes.

•••

"Loko talaga yung mokong yun! Next time nga, wag mo na yun lalapitan! Masasaktan ka lang, Maine!" Mikael yelled.

"Ako namang may kasalanan kung bakit sya nagkaka-ganyan. Kung di ko sana sya iniwan, di sya magkakaganito. Kung sana pinakinggan ko sya, edi sana hindi kami naghiwalay." She said.

"Pinagsisisihan mo bang iniwan mo yung lalaking yun? Hindi sya nararapat para sayo, Maine." Mikael told her.

Maine sighed. She recieved a call from her mother.

"Nay?"

"Meng, asan ka na ba? Umuwi ka nga muna dito!"

"Bakit po?"

"Basta. Magimpake ka pag-uwi mo, at aalis na tayo sa lintik na bahay na to."

"Anong pong nangyayare, Nay?"

"Pwede ba? Wag ka ng magtanong. Umuwi ka na lang."

"Opo."

Their call ended. Maine turned to Mikael.

"Kailangan ko ng umuwi." She said.

"Hatid na kita." He said.

•••

The boys were chatting on his bed. RJ needed some advice, and his best friends were glad to help him.

"Basta, pre. Kapag pinigilan ka nya sa airport, ibig sabihin meant to be kayo." Je exclaimed. RJ let out a small laugh.

"Ang OA naman, Je. Sya na nga yung umiwas kanina. Tingin mo pipigilan nya pa ko?" RJ said.

"Malay nyo. Baka kasi lasing lang si Maine nun." Je said.

"Teka, bat ba gustong-gusto mo si Maine para kay RJ? Ano bang meron sakanya?" Kristoffer asked.

"Wala lang. Eh, pre, sa totoo lang. Ang dami nyong pinagsamahan. Mahal na mahal ka ni Maine. At alam kong mahal na mahal mo rin sya." Je continued.

"Hindi ko na sya mahal. Kaya wala na akong pakeelam sakanya." RJ answered.

"Sige. Sabi mo yan eh. Basta pag nagkabikan kayo, kayo talaga para sa isa't isa." Je told him.

"Bahala na. Basta ako, gusto kong mag-move on." RJ said.

"Sige, tama yan, RJ. Hindi ka nya deserve." Kristoffer said.

They both continued to drink their beer.

•••

"Nay, bakit nyo po ba ako pinaiimpake?" She asked.

"Kasi dumating ang Tatay mo, bumalik sya para satin, anak!" Her mother excitedly answered.

"H-huh?"

HappierWhere stories live. Discover now