Only One Gender [Dutch 2/3]

-15-

pov Dylan

Ik kijk nu al een tijd hier rond, maar het is niet zo bijzonder. Het is eigenlijk gewoon een knus gezellig dorpje waar je een lekker kopje koffie met een gebakje zou gaan drinken als je er langs zou komen. Aangezien ik er doorheen ga, in plaats van langs, ga ik geen kopje koffie drinken en een gebakje eten. Oké, we weten allemaal dat dat niet de reden is, maar dat laten we deze keer wel achterwegen. Beter idee, we laten het hier. Ik heb hier toch niet veel te zoeken. Ik zoek niet eens wat, als je een leven eventjes niet meetelt. 

Ik loop maar weer terug. dezelfde weg als hoe ik hier gekomen ben, zodat ik zeker weet dat ik de ingang van het bos terug vind. Ik kijk nog even op het oude marktplein bij wat cafeetjes naar binnen. Er zitten wat mensen te werken en wat stelletjes gezellig wat te drinken. Ik ben zo lonely als ik weet niet wat, dus ik ga maar weer. Straks gaan de mensen nog vragen of ik iemand kwijt ben, maar ik heb gewoon helemaal niemand. 

Nu ik er zo over nadenk, dat klonk best zielig. Ik ben niet zielig. Ik was al leuk, knap, lief, slim en vast nog veel meer. In één woord, geweldig. niemand is perfect en bijna perfect zijn twee woorden, dus ik houd het voor deze keer op geweldig. Misschien is het verstandig om ook een stukje van mijn ego hier te laten. Anders wordt het misschien te zwaar, want hij zweeft al ergens boven mijn hoofd. Ach, daar kan die mooi zweven, want mijn hoofd is mooi genoeg.

Na al deze zelf aanprijzing ga ik maar eens iets nuttigs doen. Het enige nuttige wat ik kan doen is doorlopen en aangezien ik dat ondertussen gewoon de hele tijd aan het doen was kan ik technisch gezien verder gaan met zelf aanprijzing. Ik bespaar het jullie, straks word je nog jaloers.

Niet dat je jaloers zou worden op iemand zonder leven, die lonely is en woont op school, maar dat klonk gewoon even leuk. Laat maar zitten.

Ik ga niet zitten, want ik zie eindelijk het bos weer. Ik sla af en ga het dunne paadje op. In de tijd dat ik door het bos loop denk ik nog aan het dropje. Ik zou daar ook lekker met Morris kunnen hebben gezeten als ik niet zo laf was geweest en gewoon naar hem toe was gegaan. Dan zaten we lekker samen in een cafeetje met een warme chocolademelk of een kopje koffie en een lekker stukje cheesecake. Het moet cheesecake zijn ja. Als een cafeetje dat niet heeft ga ik er niet zitten. Daar hoef ik nu toch niet over na te denken, want ik ben nog steeds alleen in een bos aan het lopen richting de school waar ik praktisch woon. 

'Je gaat naar een jongensinternaat zodat er geen afleiding is van het andere geslacht tot je achttien jaar bent.' hoor ik mijn vader ineens weer zeggen in mijn hoofd. Het is dus de bedoeling dat ik lonely blijf. Dat is de enige reden dat ik hier ben, maar ik weet niet meer of ik dat wel kan.

Als ik alleen ben is het goed, maar ook ga ik met mijn hoofd steeds bij Morris zitten als ik alleen ben. Dit moet je figuurlijk zien. Letterlijk zou wel heel raar zijn. Ik zie het al voor me, een zittend hoofd. Als mijn hoofd alleen bij Morris zit is die niet alleen, maar mijn lichaam weer wel. Het kan dus zelfs niet helemaal.

BAM. In de tijd dat ik al deze onzin aan het fantaseren ben ben ik ergens tegenaan geknald en op de grond gevallen. Niet helemaal op de grond denk ik, want anders zou die wel heel ongelijk zijn. Uit reflectie deed ik mijn ogen dicht, maar ik open ze gauw weer, om te zien waar ik op gevallen ben.

Ik schrik me dood als ik zie dat het Morris moet zijn hoor. Alsof mijn leven niet gewoon een keer goed kan gaan. Ik verstijf van de schrik, dus ik ben me nog niet helemaal dood geschrokken gelukkig. Fijn, nu lig ik dus op hem en wil ik weg, maar dat lukt niet omdat ik nog steeds verstijfd ben. Morris is ook verstijfd geloof ik, want hij blijft dom liggen en naar me glimlachen. 

Ik voel zijn hart kloppen. Ik voel ook mijn eigen hart kloppen. Niet dat ik het zo graag wil, maar ik moet toch toegeven dat deze jongen wat met me doet. 

Ineens begin in aan de reden dat ik hier ben te twijfelen. Ineens komt er een andere reden in me op, maar ik weet niet of die wel echt is. Zouden pap en pap?

-

het is laat, ik weet het
en dan ook nog eens zo'n vaag einde deze keer
excuses, maar ik had gewoon veel moeite met dit deel