Black Humor #WCC

15. Αγαπημένη οικογένεια

Όταν φτάνει η Παρασκευή...

Αχ αυτη η ηλιόλουστη και μαγευτική ημέρα που γεμίζει τη ζωή όλων μας..

Που μετά από την κούραση του σχολείου έρχεται το Σαββατοκύριακο.

Οι γονείς μου κάθε Παρασκευή απόγευμα πηγαίνουν στο Σούπερ μάρκετ.

Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό.

Σωστά; Σωστά.

Ένα ψυγείο γεμάτο, ένα ντουλάπι εξίσου γεμάτο και μια κοιλουμπα σαν γκαστρομενης φάλαινας.

Μόνο που αυτό δεν κρατάει για πολύ...

Οι γονείς σου, έχουν πάρει τρεις λαχταριστες σοκολάτες μόνο για εσένα.

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ!

Σάββατο μεσημέρι...

Οι δύο έχουν εξαφανιστεί.

Όσες καταγγελίες στο αμπελαλε και να κάνεις, ποτέ δεν θα εμφανιστούν.

Και είναι η στιγμή που φορτώνεις και ανοίγεις την λειτουργία παντζαροποιησης μα όχι ντροπής, αλλά θυμού.

Αγαπημένη οικογένεια μέχρι να εξαφανιστούν τα γλυκά από το σπίτι!

Αφού λοιπόν, καλεις τα πολυαγαπημένα σου πρόσωπα σε οικογενειακό συμβούλιο και έχουν στοιχιθει το ένα δίπλα στο άλλο σαν τα πρόβατα στη σφαγή...

...αρχίζει η ανάκριση...

ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!!!

Δηλαδή, τι πας και παίζεις μαγκές με το φαγητό μου ρε μεγάλε; Παραδεξου του τουλάχιστον! Πες «ναι ρε Σοφία εγώ το έκανα!»

"Ναι ρε Σοφία εγώ το έκανα!" Πετάγεται ο Γιώργος.

"Τ-Τι έκανες; Ρε αποβρασμα τα έβαλες με εμένα ρε; Με εμένα; Την αδελφή σου; Το καμάρι του σπιτιού σου; Την μέλλουσα νοικοκυρά αυτου εδώ του κτίσματος;"λέω βουρκωμενη

"Αφού είσαι μέλλουσα νοικοκυρά δεν πλένεις κάνα πιάτο μετά;" Μπαίνει στη συζήτηση και η μάνα μου και για να αποφύγω την οχι και τόσο δελεαστική της πρόταση συνεχίζω.

"Και καλά εμένα πες δεν με συλλογίζεσαι, εσένα ρε γελοίο σκουλίκι που κάθεσαι και καταναλώνεις θερμίδες δεν σε σκέφτεσαι; Θες να βγεις και στην παραλία το καλοκαίρι τρομάρα σου. Με τι κοιλιά θα βγεις ρε; Με πατσοκοιλη μεγαλύτερο και από αυτό του Νταμπο;" Υψώνω τον τόνο της φωνής μου και των σκουνταω με δύναμη στον ώμο.

"Με είπες χοντρό; Μαμά με είπε χοντρό!" Λέει κλαψουριζοντας σα πεντάχρονο στη μάνα μου και εκείνη το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να κάτσει στον καναπέ παρέα με τον πατέρα μου - που δεν έχει σταματήσει να γελάει- για να απολαύσει με τη σειρά της το θέαμα.

"Άκου να σου πω μικρή, εμένα δεν θα με ξαναπεις χοντρό εντάξει; Άλλη είναι αυτή που δεν κλείνει το στόμα της και όλο μπουκωνεται με σοκολάτες. Την προηγούμενη φορά λίγη πίτσα σου ζήτησα και έκανες να φας και εμένα ύστερα από τρία πακέτα! Δεν έφαγα ο καημένος! Κόψε τις βλακείες! Είδα τις σοκολάτες πάνω στο ράφι και δεν αντιστάθηκα οκ;" Απολογείται υψώνοντας και αυτος με την σειρά του τον τόνο της φωνής του.

"Άκου να δεις σίχαμα εγώ δ-"

"Αρκετά, κάνετε ολόκληρη φασαρία για μια σοκολάτα! Εάν σας έβλεπε ή σας άκουγε κανένας θα νόμιζε ότι είστε εντελώς για το ψυχιατρείο!" Με διακόπτει η μάνα μου και μαζι με εμένα και τον τσακωμό μας κάνοντας μας και τους δυο να κοκαλωσουμε.

"Πηγαίνετε και οι δύο στα δωμάτια σας μέχρι να σας φωνάξω εγώ. Μέχρι τότε σκεφτείτε πολύ καλά τι έγινε για να το συζητήσουμε" λέει αυστηρά.

Οπότε η μάνα μου απαιτεί να συζητήσουμε δεν βγαίνει ποτέ σε καλό..

Ωραία θα περάσουμε και σήμερα...

---------------------------- ---------------------------

Είναι μικρό το ξέρω don't judge me

Τανκ γιου.

Ελπίζω να σας άρεσε κουλουπου κουλουπου

Να έχετε μια όμορφη μέρααααα

-Stav