I'll Carry You Home

Chapter 5 (Part One)

Kimmy's Note: Dedicated kay Ate De-Ar dahil ito yung hindi niya pa nababasang part ng ICYH. Sana makapag-online ka dito sa Watty at mabasa mo to ;) may dedication ka pa huh? May bayad to. Nyahaha.

FROILAN

“Ugh!” Napapikit ako nang mariin nang maramdaman ko ang pagguhit ng nakamamatay na sakit sa aking mga sentido. Psh. I sat up and pressed my thumb and middle finger at the bridge of my nose. Walang nangyari at mas lalo lang sumakit ang ulo ko. With eyes still closed, I pressed on. Langyang hang-over. >_______<

*flashback*

“You saw that beautiful woman at the bar?” I looked at this woman who appeared into my life out of nowhere. Nakaakbay ako sa kanya at nakayakap siya sa bewang ko habang unti-unti kaming naglalakad patungo sa kuwarto. Dahil sa liit niya, pinipilit ko ang sarili kong huwag ilipat ang lahat ng bigat ko sa kanya dahil siguradong babagsak kami sa sahig. But my toxicated feeling was making me numb and weak. “Ex ko yun! Si Lara!” The name came with bitterness unto me. Hindi ko na napigilan nang mahaluan nun at ng sarcasm ang boses ko. “We broke up last month but I still love her…” Do I? Basta ang alam ko lang, she was making me jealous with that guy… and I had to do something about it.

*end of flashback*

Si Lara ang huling seryosong girlfriend ko. Dahil sa pangarap niyang maging modelo, nagdesisyon siya noon sa isang bagay nang hindi man lang ako kinakausap o tinatanong. She broke up with me because she thought that it was the best for the both of us when in fact, it was the best FOR HER. Ano pang laban ko dun?? Siyempre, hinayaan ko na siya, doon naman talaga siya masaya. I talked to her, yes. I even begged for her to stay. But you can guess it. Hindi siya nakinig sa ‘kin, but she said that she loved me. Yeah right. Whatever. -______-“ One more thing kaya wala na akong laban: yun ang gusto ng parents niya para sa kanya.

Last night, she went to BaC’s gig. That was so not like her, kaya sobrang nagulat ako nang makita siya. Before that “incident” that happened when I saw Lara, our list of songs was coming to an end. Habang tinutugtog naming yung Para Sa’yo ng Parokya ni Edgar, si Margaret na agad ang nakita ng mga mata ko nang mag-angat ako ng mukha dahil nasa isa sa mga front tables siya. The song just had this meaning that had me staring back at her… dapat nga agad na akong nag-iwas ng tingin nang mangyari yun dahil baka may makahalata pang kakilala ko siya pero dahil sinapian nga ako ng masamang espiritu, ayun. I was staring at her while I was playing, samantalang wala namang bago sa kanya. It was her eyes and the way she looked at me. Parang hindi ko siya mabitawan, parang hindi ko maputol yung titig ko. Her gaze was making me realize something that I should’ve realized the first time we saw each other. It was a shame that I couldn’t spell it out… O____O

Nang sandali akong madistract ay saka ko nakita si Lara at kung sino man yung anak ni Zuma na kasama niya. Hindi ko na maibalik ang tingin ko kay Margaret at isa pa, nawala na rin ako sa konsentrasyon. It was not jealousy; it was rage that crept up to me when I saw them, kaya napatayo ako at napawalk out kahit hindi pa yun ang last song namin. Nakawawa ko pa ang favorite drum sticks ko. >////<

Malalim na ang gabi nang mapagpasiyahan namin nila Paul na maghiwa-hiwalay. It was session time again at the latter’s house. Dinaan ko na lang sa inuman ang lahat. Ano pa nga bang puwede kong gawin?