Θα με Παρακαλάς

Part 67

Είμαι στον 8 μήνα και περιμένουμε πως και πως να έρθει η ώρα να γεννηθεί η κορούλα μας είναι Ιανουάριος και έχει πολύ πολύ κρύο. Έξω έχει στρώσει χιόνι και ο Παναγιώτης με τον Άλεξ είναι έξω με την Βικτώρια και παίζουν με το χιόνι. Η γλύκα είναι σχεδόν 2. Εγώ είμαι με την Έλλη στο σαλόνι, πίνουμε καφέ και τους βλέπουμε από το παράθυρο να παίζουν.

Ε-"Ρε Άλεξ μην το γυρίζεις ανάποδα το παιδί."φωνάζει μήπως την ακούσει.

Κ-"Ας τον λες και δεν ξέρεις ότι είναι πιο παιδί και από την βικ."

Ε-"Πέρα από αυτό ήσουν υπέροχη νονά."

Κ-"Καλέ το ξέρω. Εκείνο το πράσινο φόρεμα που φορούσα ήταν τέλειο."

Ε-"Χαχα άσε. Γιατί που ο Παναγιώτης ήθελε να βάλει κάτι παρόμοιο για να ταιριάζετε και σου εμφανίστηκε μια μέρα πριν την βάφτιση με πράσινο σμόκιν; Σαν καλικάτζαρος ήταν."

Κ-"Αχχ ναι θυμάμαι. Είχα πάθει ένα σοκ."

Π-"Άντε ρε Άλεξ φτάνει, αφού βλέπεις ότι η Βικ κρύωσε. "είπε ο Παναγιώτης μπαίνοντας στο σπίτι αγκαλιά με την Βικτώρια.

Ε-"Έλεος ρε μωρό μου. Ούτε πεντάχρονο να ήσουν." του είπε η Έλλη και αφού του έδωσε ένα φιλί πήρε την μικρή και πήγε να της αλλάξει ρούχα.

Π-"Πως είσαι αγάπη μου;"

Κ-"Καλά είμαι."

Κ-"Βασικά δεν είμαι."του είπε μόλις έφτασε στην κουζίνα

Κ-"Παναγιώτη έσπασαν τα νερά"

Π-"Γεννάμε;"

Κ-"Γεννάμε."του είπα βογκώντας.

Π-"Έλλη, Άλεξ γεννάμε."

Ε-"Ιιιιι πάμε τότε τι περιμένουμε;" είπε και άρχισαν να τρέχουν πέρα δώθε. Αφού τα πήραν όλα μπήκαμε στο τζιπ για να χορέσουμε να είμαστε άνετοι και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο. Δεν πονάει τόσο πολύ τελικά. Γράψτε λάθος πονάειιιι. 

Π-"Κατ γιατί κλαις;"

Κ-"Πρώτον πονάωωω και δεύτερον λέρωσα τον καναπέεε"

Π-"Δεν πειράζει ρε μωρό μου θα πάρουμε καινούριο."

Κ-"πονάω."

Π-"Τώρα φτάνουμε."

Ε-"Έλα αγάπη μου μια χαρά θα είσαι."

Α-"Ναι σκέψου ότι σε λίγες ώρες θα σταματήσει ο πόνος."

Ε-"Μπράβο τώρα βοήθησες."

Π-"Φτάσαμε έλα."