29. Bölüm : Dünyanın en güzel annesi

En başından başla
                                    

"Baban Araf'ı çağırdığına göre ciddi bir durum olmalı."dedi Su.

"Aklımda birileri var ama..."dedikten sonra Buket hemen konuştu.

"Kim?"

"Buğra Miraz'ı hatırlıyorsunuzdur."diye başladım söze.

"Üvey babası intikam istiyormuş.Erdem Özdemir.Babam,Araf ile beni yanına çağırdığında bu konuyu konuşmuştuk."

"Emin misin?"dedi Su.

"Başka seçenek var mı?"diye sordum bende.

"Doğru,yani şu anlık bir düşmanımız yok."dedi Gamze.

Oflayıp arkama yaslandım.
Sorunlar yakamızı bırakmıyordu.Ben hayatımda bu kadar aksiyon yaşamadım lan!

"Yenge istediğiniz bir şey olursa söylemeniz yeterli."

"Peki Furkan.Araf'ı arasam,müsait midir?"

"Bir ara yenge.Buyur."

"Saol."diyerek telefonu elinden aldım.
Araf'ı aramaya başladıktan sonra telefonu kulağıma dayadım.

"Ne var Furkan?"

"Araf."

"Güzelim,iyi misin?"

"İyiyim.Neler oluyor?"

"Bir şey olduğu yok güzelim.Gece geleceğiz biz tamam mı?"

"Tamam.Geleceksiniz ama bak."

"Söz veriyorum güzelim.Kapatmam gerek."

"Görüşürüz."dediğimde kapattı.
Telefonu Furkan'a verdikten sonra bana merakla bakan kızlara döndüm.

"Gece geleceklermiş."

"İyiler miymiş?"dedi Buket.
Başımı aşağı yukarı sallayarak onayladım.
Merak duygusu içimi adeta kemirirken gecenin zifiri karanlığı ve Araf'ın yokluğu da içime kuşku düşürüyordu.
Bir çok duyguyu aynı anda yaşarken kızların da böyle şaşkın ve meraklı bakışları olaya ilgimi artırıyordu.
Araba bir saatlik bir yolculuğun ardından sonunda daha önce geldiğimiz dağ evinin önünde durduğunda kızlarla birlikte kapanmaya yüz tutmuş göz kapaklarımızı zorladık ve ayaklandık.
Arabadan yavaşça indikten sonra eve ilerlemeye başladık.
Evin arkasında dört tane daha siyah cam kaplamalı minibüslerden bulunuyordu.
Bu da kesinlikle başımıza yeni bir bela aldığımızın kanıtıydı.
Evin anahtarını Furkan'dan aldıktan sonra kapıyı açtım ve daha önceden yakılmış olan şömine sayesinde sıcacık olmuş mekana girdik.
Ateş çıtırdarken içeriyi sıcacık yapmış ve tam uyumalık bir hava sergiliyordu.
Resmen gözlerim kapanmak için kendilerini zorluyor ve ayakta uyumamak için direniyordum.
Şömineye yakın pufa kuruldum Yanımdaki pufa da Buket'in oturmasının ardından Gamze ve Su koltuklara geçtiler.
Birlikte sessizce otururken Araf ve diğerlerini beklemekten başka yaptığımız bir şey yoktu.Aklımız ise hep onlarda olduğundan konuşmak hiçbirimizin umrunda olan bir şey değildi.
Gamze bile konuşmuyordu.
Hatta şu an 'ben acıktım' gibi şeyler söylememesi beni daha da korkutuyordu.

"Bu kadar sessizlik bizim için normal ve iyi değil."dedi Su.

"Katılıyorum."dedim direk.
Korkmaya başlamıştım.

"Şimdi herkes sevgilisini aklından çıkarsın ve konuşmaya başlasın.Unutun onları."

Buket'in bu söyledikleri ile bir muhabbet başlatmak için konu aramaya koyuldum ama aklım sürekli Araf'a gittiğinden konu bulamıyordum.

"Badminton turnuvalarına girecek misiniz?"
Gamze ve Buket'e sorduğum sorunun alakasızlığı ile biraz dikkat çekerken Gamze konuştu.

"Nisan ayının ortalarında."

MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin