P.S. Yorum yapın lütfen!
Çakır
Tuvaletten önce ben çıktığımda Athena da sınıfa gidip unuttuğu cüzdanını alacaktı. Uzun soluklanmaların ardından yaptığımız plan buydu. Ben sıradan tuvalet için çıkmış, o da cüzdanını almak için çıkmıştı.
Ne olduğunu anlayamadan yaşadığımız bu olaydan feci yorulmuştum. Daha yemek yemeden bu kadar adrenalin yaşamak enerjimi düşürmüştü. Sarsak adımlarla kantine giderken üzerimin bir kez daha düzgün olduğundan emin oldum. Sokaklarda gezen üstü başı dağınık bir hayat kadını gibi görünmek istemiyordum.
Athena'nın bana karşı neler hissettiğini bilmiyordum. Gerçi benim de ona karşı hissettiğim şeylere bir türlü bir isim koyamamıştım. Duygularım o kadar derindi ki nasıl olduklarını göremiyordum. Sadece var olduklarını ve içine buluşmaya korktuğum kadar derin olduğunu biliyordum.
Yarın gelip herşeyin birer hatadan ibaret olduğunu söylemesini istemiyordum. Hepsinin yaşanmamış gereken bir yanlış olduğunu söylerse kalbim paramparça olurdu. Onun için yanlış olan şey benim için ne kadar da doğru olmuş olurdu. En gerçek doğrumu onunla yaşamışken onun yanlışı olmak beni yıkardı. Bir kere daha yüzüne bakacak cesareti uzun sürenin ardından bulurdum. O benimle bu konu hakkında konuşmak isteyene kadar konuşmayacaktım bile.
Masaya gidip oturduğumda özellikle Arda ve Ilgar ikilisinin gözlerinin bende olduğunu biliyordum. İkisi de aniden ortadan kaybolmamıza içerlenmiş olsa gerek. Tabii bir de elimde yemek olmadan masaya dönmem ayrı bir kuşku yaratıyordu.
Sessizce telefonu çıkarıp onunla uğraşıyormuş gibi yaparken olayları da kısa bir şekilde özet geçmiştim. Tabi ki bu bizim planladığımız olaylardı. Yakalanmamak adına uydurduğumuz can atıcı plan.
Telefonumla uğraşmaya devam ederken masadakiler de ben gelmeden önce konuştukları sohbete geri dönmüşlerdi.
Yanımda oturan Ilgar kulağıma eğilip konuşurken yutkunmadan edememiştim.
"Emindim zaten gerçeğinden,
Bense kaçtım gerçeğinden.
Sen gördün beni merceğinden.
Benimle kayboldun."
Kısık sesli bir kahkaha atım başımı geriye yaslarlarken ne kadar da doğru olduğunu biliyordum. Ne acıdır ki sadece ilk iki dize gerçekleşmişti. Benimle kaybolması ise bir ihtimaldi. Beni merceğinden gördüğünden veya göreceğinden bile emin değildim.
Bir süre sonra Athena yanımıza gelip otururken istediğim yemeği önüme koymuştu. Ona gülümseyerek tebessüm ederken neden sosyal medyada bana sunduğu tebessümden hiç görmediğimi merak ediyordum.
Güzel gülümsemesine takılıp kalmışken Ilgar beni dürttü. Dünyaya düşüşüm hızla olurken Yunan tanrısı ismini alan bu gencin nasıl hem cevabım olup hem de bilmecem olduğunu anlamıyordum.
Masadakilerle kaynaşırken gözlerimiz arada bir birbirimize kayıyordu. Bir süre sonra bundan vazgeçmeye çalışsamda bu kadar yakınımda oturması bunu imkansızlaştırmıştı.
