AŞKIN YOĞUN HALİ

A.Y.H.-17-

Arkamızdan gelen sesle birden tüylerim diken diken olmuştu.. Toprak ve Ali, sahada son kez antrenman yapıyordu.. Onları rahatsız edemezdim.. En iyisi duymamazlıktan gelmek..

''Şiştt kızlar.. Çıkışta bir şeyler yapalım mı.?'' diyen kişiye yüzümü buruşturmadan edemedim..

'' Ha anladık.! Naz yapalım diyorsunuz.!''

Hayır, alt tarafı okulun maçına gelmiştik.. Ne bu cıvık haller anlamadım..  Sesleri duymazdan gelerek, Aysima'ya doğru çevirdim bakışlarımı.. Onunda canının sıkıldığı belliydi bu durumdan..

''Irmak.! Topraklara mı haber versek acaba..'' diyerek kısık sesle fikrini dile getirdi.. 

Bir gözü arkamda ki yılışık tiplerde bir gözü de sahada ki Toprak ve Ali'deydi.. Korkuyordu evet.. Ama korkusu şu zavallı tiplereydi.. Toprak ve Ali son zamanlar da benim yüzümden ne kadar ters düşseler de aralarında ki bağı koparmıyorlar, dillerinden kardeşlik kelimesini eksik etmiyorlardı hiç..

''Siyah saçlı afet benim, yan gözle bakan olursa, oyarım.!'' diyen mide bulandırıcı sesle, artık sabır kotam dolmuştu..

Birden gelen cesaretle arkamı dönerek, yılışık çocuğun üstüne atlamam saniyeler içinde oldu.. Omzunun üstünde dengemi sağlamaya çalışırken bir taraftan da saçlarını asılarak söyleniyordum..

''Sen bana nasıl afet dersin pis yılışık.! Sen kimsin de beni sahiplenirsin ha.! Şimdi senin şu saçlarını yolmaz mıyım ben.! Pis düzenbaz.! Cıvık insan.! Seni kim alabilir ha benim elimden söyle kim alabilir.!''

Boşa çıkan bir elimle de sırtını yumrukluyor, müdahale etmesine izin vermiyordum..

''Ovv hırçın afet.! En sevdiğim.!''

Altımda çırpınan adamın hala gereksiz gereksiz konuşması beni daha da delirtmeye yetiyordu..

''Sen kime hırçın diyorsun bee.!!'' diyerek tırnaklarımı yüzüne geçirdiğimde, birden havalandım..

Evet zaten adını bile bilmediğim adamın tepesindeydim ve daha da havalara uçmaya başladım..

Tabi, havalanırken, elime geçirdiğim kumral saçları tekrar yolmak için büyük mücadele verdim..

''Güzelim, tamam.! Ben hallederim.!'' 

Ali'nin sesini işitmemle adrenalin sağlayan bedenim bir an da sakinleşti.. Evet, şu an Ali'nin omuzundaydım.. Ama bu kez yüzünü rahatlıkla görebileceğim şekilde tutuyordu beni..

''Sevgilimden uzak durman için, sadece saniyelerin var Ateş.!''

Ali'nin bir kez daha bana sevgilim demesiyle, erimeye yön tutarken, İsminin Ateş olduğunu öğrendiğim ama benim için her zaman yılışık şey olaraka kalacak adamın sesiyle, erime aşamasından sıyrıldım..