The Wrong Time

hoofdstuk 9

We komen aan bij een klein rijtjeshuisje. "klaar om naar huis te gaan?" vraagt Gavin. Ik knik. "goed zo" zegt Loan met een lach. We stappen uit en gaan het huis in. "dan gaan wij er weer vandoor, Alara, ik wens je echt het beste en probeer uit de problemen te blijven" zegt Loan nadat we nog een keer het plan door nemen. Ik knik en hij steekt zijn hand uit. Ik geef hem een knuffel, ook al doet die beweging nog wel zeer aan mijn schouder. "dank je voor alles" zeg ik. Dan keer ik naar Gavin. "jij ook" zeg ik en ik geef hem ook een knuffel. "geen probleem, het was leuk om je te ontmoeten ondanks de omstandigheden" zegt hij. Ik knik en de jongens vertrekken. "gek, ik weet dat jullie niet aan de juiste kant van de bevolking staan, en ik weet dat ik eigenlijk niks met jullie wereld meer te maken zou moeten hebben, maar jullie zijn allemaal zo aardig, ik ga jullie allemaal missen, zelfs al ken ik jullie twee pas een dag" zeg ik tegen May en Eve. "je bent te eerlijk voor deze wereld, kijk uit, dat kan nog eens terugketsen" zegt Eve met een knipoog. "Ik zou eerder zeggen, blijf zo denken, de wereld heeft onschuldige mensen als jouw nodig, mensen als jou, kunnen mensen als ons veranderen" zegt May. "klaar om te bellen?" vraagt Eve dan. Ik knik. Ze pakt de huistelefoon en lijkt even te moeten wachten. "goede middag, u spreekt met Eveline Hahn, gister avond hebben wij het vermiste meisje Alara Page gevonden" zegt ze. "ja heel zeker" zegt ze dan. "KlingKirch 35, Dubmond" zegt ze dan. "oke, tot zo" zegt ze ten slotte en ze hangt op. Dan keert ze naar ons. "er zijn mensen onderweg" zegt ze. Ik knik en laat de adem die ik blijkbaar inhield uit. "ik neem aan dat je niet kan wachten tot je weer thuis bent" zegt May. Ik knik. "het voelt alleen zo surreal, ookal was het maar voor een week, om weer terug te gaan en weer met mijn normale leven verder te gaan, het lijkt niet echt" zeg ik. "Toch is het zo, de politie is nu onderweg om je naar huis te brengen" zegt Eve. Ik knik. Dan wordt er aangebeld. Samen met May en Eve loop ik naar de voordeur. May doet open, maar in plaats van de politie zoals we hadden verwacht, staan Martin en zijn mannen voor ons. "hallo dames, jullie hebben iets dat van mij is" zegt hij en hij kijkt naar mij. Meteen stappen de meiden voor me met hun armen gestrekt. "mooi niet Martin, ze is niet van jouw en je gaat haar niet verkopen" zegt May. "en jullie gaan me tegenhouden?" vraagt hij lachend. De meiden kijken elkaar even aan en knikken dan kort. Dan schieten ze naar voren en beiden schoppen martin. Eve raakt hem tussen zijn benen en May in zijn maag. Martin valt op zijn knieen en kijkt hun boos aan. "grijp die meid, en dood de andere twee" roept hij boos. De andere 4 mannen komen meteen in actie. "Alara, verstop je boven, wij houden ze bezig tot de politie er is" zegt Eve en ze gooit de telefoon. "bel ze en zeg dat ze extra mensen moeten sturen" zegt may er achteraan. Ik twijfel even, ik wil ze niet achterlaten. "schiet op" roept Eve. Ik knik en ren naar boven de badkamer in. Ik doe de deur op slot en haal een kastje leeg en kruip er in. Dan bel ik de politie. "hallo, dit is het nummer verbonden aan de vermissing van Alara Page, dit gesprek wordt opgenomen voor onderzoeksbedoelingen en zal verder niet worden gebruikt. Als dit niet met Alara te maken heeft, kan dit leiden tot ernstige gevolgen" zegt een automatische stem en dan schakelt de telefoon over. Meteen wordt er opgenomen. "hallo?" vraagt een mannen stem. "hallo u spreek met Alara Page, er is iemand onderweg om me op te halen van mijn huidige locatie en naar huis te brengen, maar de mannen die mij toen mee namen na de overval, zijn hier" zeg ik. "oke rustig, waar ben je nu?" vraagt de man. "de meiden die mij hebben geholpen, zeiden dat ik me moest verstoppen en jullie moest bellen, maar zij zijn nu alleen met die mannen, ze kunnen vechten maar het is 4 tegen twee, en straks 5 tegen 2" zeg ik. "ik heb het doorgegeven, over een minuut of 3 komen er mensen aan, probeer tot die tijd rustig te blijven en zeg die meiden dat ze geen gekke dingen moeten doen" zegt de man. Ik knik maar besef me dan dat hij dat niet kan zien. "oke" zeg ik. "het komt goed" zegt hij nog en ik hang op. Ik kruip uit het kastje en leg mijn oor tegen de deur. Ik hoor veel lawaai, een hoop dingen breken en af en toe wat geschreeuw. Ik open zachtjes de deur om de meiden de situatie te vertellen, maar als ik de deur open doe, staat Martin voor me. Met een grijns grijpt hij me bij mijn arm en trekt hij me mee. Ik doe mijn best om tegen te stribbelen en grijp alles wat ik kan om te voorkomen dat hij me mee neemt. Helaas lukt het hem steeds om me weer verder te trekken en na een tijdje komen we beneden aan. Eve en May worden door de andere 4 mannen op de grond gehouden. Hun ogen worden groot als ze zien dat Martin mij vast heeft. "tot ziens dames" zegt Martin en hij houd een pistool op. Hij richt hem op May. Ik sluit mijn ogen omdat ik dit niet wil zien. Dan hoor ik een harde knal. Ik knijp mijn ogen nog erger dicht en sla mijn handen over mijn oren. Dan besef ik me dat Martin mij niet langer vast heeft. Ik kijk naast me en zie hem levenloos naast me liggen. In zijn zij zit een wond. Door de voordeur komen 7 agenten. Een rent meteen naar mij toe en hurkt bij me neer. De andere bevrijden Ave en May. "Ben je ongedeerd?" vraagt de agent aan mij. Ik knik maar merk dat ik enorm tril. Dit is de eerste keer dat ik iemand dood zie. Eve en May rennen naar me toe en May slaat haar armen om me heen. "het is over Alara, je bent veilig, Martin kan je niks meer doen" zegt ze zacht. Toch lukt het me niet om rustig te worden. Ik merk dat ik begin te hyperventileren. "Ze raakt in shock, bel een ambulance" roept de agent naast me. "Alara kan je me horen?" vraagt May. Ik knik. "probeer te ademen, vertel me over thuis, wie zijn je ouders?" vraagt ze. "m-mijn m-moe-" begin ik maar ik kan niet verder gaan met praten. Ik krijg geen adem. Ik doe mijn best om rustig te worden. Help me. In de verte hoor ik sirenes. Het lukt me niet. "Alara focus" hoor ik May zeggen. Ik kan het niet. Mijn zicht begint wazig te worden als ik een vel gele vlek zie. Er wordt iets op mijn mond gedaan en eindelijk begin ik rustig te worden. Ik merk nu pas dat er een waterval aan tranen over mijn wangen valt. "het is voorbij Alara, je kan naar huis" zegt de stem van May nog voor ik me slap voel. Twee armen vangen me op. Dan wordt alles zwart.