SESSİZ GELİN (Tamamlandı)

29. Bölüm: "Sevdanın Rengi"

İnstagram hesabım: yusraergn
Tiktok hesabım yusraergunkitaplari

Keyifli Okumalar ☘️

Duyguların insanların davranışları üzerindeki etkisi gerçekten büyüktü ve ben buna bugün yakından şahit olmuştum. Duygularımı kontrol edememiş, içimden taşmasına engel olamamıştım. Şüphesiz kıskançlık en tehlikeli olanıydı. Beni yoldan çıkarmış, birini dövmeye kadar sürüklemişti. Şimdi oturup daha sakin düşününce yaptığımın doğru bir şey olmadığını anlıyordum. Fakat o kadının dedikleri çok iğrençti. Nasıl bu tür şeyleri böyle utanmadan söyleyebiliyordu? Hem de evli olan bir adama, üstelik karısına! Gerçekten aklım almıyordu. Sesli bir nefes verip üstümü değiştirdim ve yatak odasına geçtim. Yiğit benimle bir güzel dalga geçip banyoya gittikten sonra hâlâ yoğun olan işleri yüzünden çalışma odasına kapanmıştı. Avşin'in içeri girmesiyle bakışlarım ona döndü.

"Annemler geldi. Yemeğe bekliyorlar." Kafamı olumlu anlamda salladım ve gülmemek için kendini zor tutan Avşin'e kaşlarımı çatarak baktım. Kahkahasını serbest bıraktı ve yatağa oturup gülmeye devam etti. "Arya sen... Sen," dedi ama gülmekten konuşamadı. Ben ise gözlerimi bayıp Avşin'in gülmeyi bitirmesini bekledim. Sonunda biraz sakinleşince nefes nefese kalmış bir şekilde, "Bu hareketi kendimden beklerdim ama senden beklemezdim Arya," dedi.

Ellerimi harekete geçirerek, "Yeter artık ya! Bir sen bir abin benimle dalga geçip duruyorsunuz!" dedim kızgın bir şekilde.

"Tamam tamam, kızma. Ama merak ediyorum, neden dövdün Nurcan'ı?" diye sordu. Derin bir nefes alıp Yiğit'e anlattığımı ona da anlattım. Tabii Avşin'e daha detaylı anlattım çünkü hepsini Yiğit'e söyleyemezdim. Çok utanç verici ve mide bulandırıcıydı.

"Yuh artık!" dedi Avşin şaşkınlıkla. "Bence az bile yaptın. Keşke bana söyleseydin de ben de bir güzel dövseydim o utanmazı. Hiçbir zaman hazzetmezdim zaten ondan."

Ben de geçip Avşin'in yanına otururken, "Boş ver, ben yeterince dövüp paraladım zaten," dedim.

"Oh, iyi yaptın. Ama o hâlin çok komikti Arya. Kadının saçlarını eline dolayıp nasıl çekiyordun öyle," dedi yine gülmeye başlayarak. "Şanslısın ki annemler yoktu."

"Evet. Eğer onlar da burada olsaydı rezil olurdum. Umarım çalışanlardan kimse söylemez," dedim telaşla. Avşin gelmeden önce ben de aynı şeyi düşünmüştüm. Annem ve misafirler de olsaydı kesinlikle rezil olurdum. Dilsizliğin yanında bu sefer de deli diye adım çıkardı.

"Merak etme, abim herkesi uyardı. Kimse söyleyemez, o yüzden rahat ol. Hem oradaki kadınlar da Nurcan'ı bildiğinden böyle bir şeyi yayarak seni zor duruma düşürmezler. Gülbin ve Nurcan da rezil olmak istemiyorlarsa anlatmazlar." Biraz da olsa içim rahatlamıştı. Yeniden sırıtmaya başlayan Avşin'e ters ters baktım. Bu muhabbet bitmeyecekti. Abi kardeş söyleyip dururdu artık. Avşin bana dönünce yine bir şeyler söyleyeceğini anlayıp kolundan tuttuğum gibi odadan çıkardım. Merdivenlere yöneleceğim sırada beni durdurdu.

"Git kocanı da çağır," dedi ve yanağımdan makas alıp gitti. Deli kız. Avşin'in ardından gülümseyerek yönümü Yiğit'in çalışma odasına çevirdim. Kapıyı tıklattıktan sonra açıp içeri girdim. Yiğit kafasını önündeki dosyadan kaldırdı ve parlayan hareleriyle bana baktı. Yüzünde oluşan gülümseme ile elini kaldırıp ona gitmem için işaret verdi. Yiğit'e yaklaşıp önünde durdum. Koltuğunu biraz geri çekerek beni kendine çekti ve kucağına oturmamı sağladı. Yorgun yüzüne bakıp elimi yanağına koydum. Gözlerini kapatıp belimdeki elini sıklaştırdı ve beni kendine daha da yaklaştırdı. Elimi Yiğit'in yüzünden çektim ve hareket ettirdim. O sırada Yiğit de gözlerini açmıştı.