SESSİZ GELİN (Tamamlandı)

Sessiz Gelin Özel Bölüm

Sürpriz!!!!

Evet evet biliyorum, beklemiyordunuz ama itiraf etmem gerekirse ben de beklemiyordum. Onlar için artık yazacak bir şey olmadığını söylemiştin ancak yanılmışım.

Bir anda gelişen bir şeydi. İnanın onları yazmak aklıma gelmezdi. Fakat bir gün içimde ağır basan özlem beni onlarla tekrar buluşturdu ve tabii sizi de!
Özellikle Arya'yı çok özlemiştim. Biliyorsunuz ki Arya'nın yeri benim için daima farklıydı ve hep de öyle olacak. O çok özel🥺💙

Yorumlarda buluşalım, Sessiz Gelin yorumlarını da çok özlediğimi fark ettim.

Keyifle okuyun🧡

Havalar ısınmaya yüz tutmuş yaz ayları kapıyı çalmıştı. Mardin'in havaları bu yıl erkenden ısınmıştı. Arya konağın balkonunda ki korkuluklara ellerini dayamış gecenin sessizliğini kucaklıyordu. Yiğit çalışma odasında, oğlu Mirza da ders çalışmak için odasına kapanmıştı. Havada gezintiye çıkan hafiften esen rüzgar, başının yarısını örten mavi şalını saçlarıyla birlikte oynatıyordu.

Annesi, babası ve Seniha teyze de çiftlik evine gitmiş, biraz tatil yapmak istemişlerdi ama Arya onları şimdiden özlemişti. Kocası işle oğlu da derslerle meşgulken tek başına sıkılıyordu.

Dudaklarına sinsi bir gülümseme yayıldı. Gidip de Yiğit'in dikkatini dağıtabilir, kocasını onunla ilgilenmeye küçük bir bakışıyla ikna edebilirdi. Yiğit'in ise hemen kanacağından emindi, zaten kanmaya müsaitti daima.

Düşündüklerini icraate dökmek için bir adım atmıştı ki merdivenlerin başında görünen oğlu Yağız ile donup kaldı. Uzun bir süredir İstanbul'daydı ve onu ne zamandır göremiyordu. Yüreği özlemle attı.

"Oğlum!" dedi heyecanla.

Yağız tıpkı babası gibi uzun boylu, yapılı ve yakışıklı bir adam olmuştu. Artık 25 yaşında olan oğlu gözleri hariç her şeyiyle kocasının kopyasıydı. Giydiği beyaz gömlek, siyah kumaş pantolon ile kocasının gençliğini hatırlatmıştı. Yağız gördüğü annesiyle özlemle soludu.

"Kıymetlim," dedi, koca adımlarla annesinin yanına varıp onu geniş göğsüne yasladı.

Annesinin ona göre küçük kalan bedeni kollarının arasında kaybolmuştu. Aklar düşmeye başlayan saçlarını kokladı, öptü, sevgiyle sardı annesini. Arya oğlundan ayrılarak iki eliyle yanağını kavradı.

"Azıcık eğil de oğlumu öpeyim," dedi.

Yağız gülerek annesinin istediğini yerine getirdi. Annesinin şefkat dolu dudaklarını iki yanağında, sakallarının arasında hissetti. Huzur budur, dedi içinden.

"Gel biraz daha sarılayım sana annem, yaşlı kurt gelmeden doyayım sana." O sırada seslere gelen Yiğit oğlunun söylediklerini duymuştu.

"Bu yaşlı kurt seni parçalayacak şimdi," dedi aksi bir sesle.

Yağız annesinin kulağına, "Giderek daha da huysuz bir ihtiyar oluyor bizimkisi, gel seni de kendimle götüreyim, çekilmez diyorum ama dinlemiyorsun beni kıymetlim," dedi.

"Benim kocamdan bir şikayetim yok Yağız, beni ondan ayırmaya çalışma," dedi Arya sahte bir kızgınlıkla. Kocasına hala ilk günkü gibi aşkla bakıp iç çekti.

Yağız anne ve babasının birbirine olan aşklarına imreniyordu. Birbirlerini sevmekten asla vazgeçmiyorlardı. Bir zamanlar kendisi de bu aşkı yakaladığını düşünmüş ama acı bir şekilde böyle olmadığını anlamıştı.

"Daha karımı ne kadar tutacaksın kollarında," diye araya girdi Yiğit. Kaşları çatıktı, otoritenin somut haliydi sanki. Yağız kollarını annesinin omuzlarına daha sıkı doladı.