『 T w o 』

89 16 113
                                    

♪♫ ➢ Beautiful - Baekhyun of EXO



It always seems impossible until I looked into his eyes.

His eyes that held so many emotions. His eyes that I love so much. It's not the color of the ocean yet I'm sinking, it's color black yet with so much light. Kasing-lamig ng nyebe ngunit init ng araw ang ipinaparamdam. At ang mga mata niyang ito... ang klase na hinding-hindi nakakasawang titigan.

Gusto kong magsisitili at humandusay sa lupa dahil sa nakikita. Gusto ko siyang sunggaban ng halik at yakapin ng mahigpit o paulanan ng maraming picture niya kasama ako. Gusto ko siyang kidnappin at hindi na isauli, i-uuwi ko siya sa hindi pamilyar na bansa at titira kami sa isa sa mga isla doon. Gusto ko siyang pakasalan agad at bigyan ako ng maraming anak. Gusto ko ipakita at ipagsigawan mismo sa harap niya na isa nila ako sa magiting na fangirl.

But then, when I saw his sad and tired eyes it made those thoughts fade away. Naisip ko na baka ngayong araw naisip niyang magala-gala at magpahinga from those spotlights, camera flashes and crowds. At kung gagawin ko iyon kahit yung unang pangungusap sa isipan ko, masisira ko ang araw niya.

And so, I came up with the decision that I would not act and introduce myself as a fangirl but just an ordinary girl.

Kahit syeeeeet, gustong-gusto ko siyang angkinin.

We're standing so close I would like to thank the galaxy for giving me this kind of 'once in a lifetime' moment. This was very unlikely that I almost want to cry. Alam kong magandang eksena 'to para sa libro o sa pelikula, hindi kaya't isa na naman siyang likha ng aking imahinasyon?

Sabay kaming napapitlag nang biglang naputol ang maliit na sanga na pareho naming pinagkakapitan. I released my hand from holding it and unconsciously put my hands on my lip to cover it because of the slight embarrassment. Siguro dahil halata ang aking pagkagulat kanina, na hindi katulad sa kanyang kumurap lang ang mga mata.

Napansin ko ang pamumula ng kanyang tenga habang mataman niyang tinititigan ang sangang hawak-hawak, pinapaikot niya pa ito na tila ba maingat na sinusuri. And when he looked up and caught me staring at him, mabilis akong umiwas ng tingin. Nang muli ko siyang balingan, naroon pa rin ang mga mata niya sa akin.

"Yeogi..."

I heard that familiar word in Korean drama. Hindi ko siguro maiintindihan kung hindi niya i-aabot sa 'kin ang sanga na punong-puno ng mga cherry flowers. His hand was shaking a bit because the branch was moving quite rapidly. Hindi ko naman maitago ang saya na nararamdaman sa 'king matamis na ngiti nang tanggapin ko iyon with both hands.

"Thank you," I softly responded.

Napansin ko ang  pamumula ng kanyang tenga, maging ng kanyang leeg. He raised his head, put his hands on his hips and sighed loudly. Then he jerked his head as he looked down, biting his lower lip when he couldn't hide his ghost smile. He looked nervous.

Hindi ko alam kung bakit ganyan siya kung umakto kasi hindi na ko makahinga. I can't breathe, he took it away. Sobrang cute niya, ang sarap i-uwi sa bahay.

I let out a suppressed laughed.

Napalingon siya sa 'kin at napahinto naman ako agad dahil sa ginawa kong iyon, nakaramdam ako ng niya. We don't know what do, neither what to say or even the reason why we suddenly stopped. So, after a single second, silence filled the air and we just stared at each other. Then out of the blue, we shared a bark of laughter. Hindi ko alam kung bakit, siguro dahil natawa ako sa biglaang paghinto.

Oh, how it feels so good. This feeling. With him. Here full of cherry blossoms.

All of a sudden, a deer came and greeted us. Yun nga lang sa akin 'to lumapit. It even licked my hand.

Euphoria // hiatusWhere stories live. Discover now