>>MULTIMEDYA ÇOK TATLI AĞAĞAĞAAĞĞA bu arada bu hikayeyi başka bir kitaptan esinlenerek yazdım ehe
p.s; Bilmeyenler için Chloe Schnapp Noah'ın ikiz kardeşi.
"İşte geldik" dedi annem ön koltuktan seslenerek. Başımı yasladığım koltuktan kaldırdım ve arabanın camından etrafa baktım. Offf, sanırım cidden gelmiştik.
Annem, abim ve babamın bizi bırakmasıyla yeni bir başlangıç yapacağımızı düşünerek Pennsylvania'ya taşınma kararı almıştı. Ki bu benim kulağıma hiç mantıklı gelmemişti, çünkü okul döneminin tam da ortasındaydık. Anneme milyonlarca kere bunun iyi bir karar olmadığını söylemiştim ama beni hiç dinlememişti.
Sonunda araba bir evin önünde durdu. Bu bizim evimiz olmalıydı. Oflayarak arabanın kapısını açtım ve indim. Annem "Eşyaları taşımama yardım et." dedi. Başımı sallayıp arabanın bagajını açtım ve içi tüm çizgi romanlarımla dolu olan kutuyu çıkarttım. Annem bunları sevmezdi ama benim nedense hala çizgi romanlara karşı tuhaf bir takıntım vardı.
Kafamı anneme çevirdiğimde birileriyle konuşuyordu. Aldırmadım, büyük ihtimalle komşular falandır diye düşündüm. Koca ağır kutuyu taşımaya çalışırken yalnışlıkla bir anda çizgi romanlarımdan bazıları yere düştü. Tam eğilmek için yere eğilirken bir anda kahverengi saçlı, ela gözlü bir oğlan çitlerden atlayıp yanıma geldi.
"Yardım ister misin?" diye sordu saçını arkaya iterek. "Umm..ben...evet." dedim. Oğlan nazikçe kitapları yerden toplamaya ve kutuya geri koymaya başladı. Bazen bana bakıp gülümsedi, sonra kitaplarımdan birisini eline alıp baktığını fark ettim . Bana döndü ve "Spiderman romanlarını bende çok severim." (DALGA GEÇMEYİN PLZ KFJVJVJ) dedi gülümseyerek. "Gerçekten mi?? Bende çok seviyorum!" dedim gülümseyerek. Bir anda arkadan bir kaç kız çığlık atarak yanımıza doğru koşmaya başladı. "Noah Schnapp!!!!" diye bağırdılar. Oğlan bir anda "Benim şimdi gitmem lazım, görüşürüz!" dedi, tam çitlerden tekrar atlamak üzereyken arkasına döndü "Bu arada.. ben Noah." dedi. Bir kaç saniye gözlerime baktı ve sonra kızlar bir an önce yanına gelmeden çitlerden atlayıp ortadan kayboldu.
Bu neydi şimdi??
xXxXxX
Odama yerleşip kitaplarımı rafa dizmeye başladım. Nedense aklımda hep Noah vardı. Kafamdan onu bir türlü atamıyordum. Bir anda annem aşağı kattan bağırdı "Y/N, Buraya gel!" Kitaplarımı dizmeye bıraktım ve aşağı kata indim. Annem kapının önünde birileriyle konuşuyordu. "Merhaba." dedim yanlarına gelerek.
Küçük bir kız ve annesi vardı. Annesi "Merhaba! Sen Y/N olmalısın, değil mi?" dedi gülümseyerek, "Umm..evet." dedim. "Benim adım Chloe, Chloe Schnapp." dedi küçük kız gülümseyerek. "Memnun oldum Chloe." diyip gülümsedim, çok tatlı bir yapısı vardı. Annem "Peki o zaman, biz birlikte kahve içeceğiz." dedi.
Bir anda arkadan bir oğlan acele içinde gömleğini düzelterek yanımıza geldi. Nefes nefese kalmıştı "Evet, bir şey kaçırdım mı?" dedi gülerek. Bu... Noah'tı. "Sonunda geldin Noah!" dedi Chloe Noah'ın omzuna sahte bir yumruk atarak. Kıkırdadılar. Annesi "Noah, Bu senin yeni komşun. Y/N." Noah bir an dona kaldı, sonra büyülenmiş bir şekilde "Selam Y/N." dedi. Bende gülümseyerek 'Selam.' dedim. Chloe'nin annesi bize baktı "Çocuklar, sizde Y/N'yi neden etrafı gezdirmiyorsunuz?" Chloe üzülürcesinde "Olmaz, birazdan arkadaşımın evine gideceğim." dedi. Noah "Sorun değil, ben Y/N 'yi gezdiririm." dedi. "Peki o zaman." dedi annem gülümseyerek. Noah başıyla 'hadi' dercesinde işaret verdi. Gülümsedim ve birlikte evden çıktık.
Noah bahçenin önüne park ettiği bisikleti çıkarttı ve bindi. Ben öylesine kaldım. "Atla." dedi Noah. "E-emin misin?" Başını sallayarak gülümsedi. Bende Noah'ın arkasına bindim, yapıp yapmama konusuna biraz endişelendim ama sonra kollarımı beline sardım, ve Noah bisikleti sürmeye başladı..
>>Part 2 ?
