Air girl

2

We rennen het huis in en zien als we stoppen dat mijn moeder nog steeds op de grond ligt. Ik loop heel voorzichtig haar kant op Lyan blijft staan. 'Mama?' Zeg ik heel rustig en zachtjes op een piep stem. Ze reageert niet. 'Mama, alsjeblieft zeg wat!?' Nog steeds geen reactie. Lyan zet een stap naar voor. Ik leg mijn twee vingers in haar hals. 'Geen hartslag.' Ik voel nog een keer. 'Nee, nee, nee mama alsjeblieft!!' Ik begin weer te huilen. Er rolt een grote traan mijn wangen af, ik grijp haar zo stevig mogelijk vast. Lyan legt zijn arm om me heen en met zijn andere arm is hij denk ik de politie aan het bellen. 'Ze is vermoord.' Zeg ik. 'Ik had haar nog kunnen redden. 'Hoe weet je dat ze is vermoord?' Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik hoor de sirenes als de straat in komen. 'Omdat ik de moordenaar heb gezien. Zeg ik op een trillende stem. Hij slaat allebei zijn armen om mij heen. Ik zak tegen hem aan, er komen voetstappen de kamer binnen lopen. 'Ze zijn er.' Zegt Lyan. Ik sta voorzichtig op en draai me heel langzaam om. 'Blijf staan waar je staat en beweeg je niet!' Zegt een zware stem. Er zijn drie pistolen op me gericht. Ik zak in elkaar. 'Ik hoor een vertrouwde stem van achteren komen. 'Doe eens even normaal man, dat is mijn stiefdochter tegen wie je het hebt!' Er stapt een donkere man naar voren. 'Chris.' Zegt Louis. 'Wat is er gebeurd. Hij komt mijn richting op en ziet mijn moeder op de grond liggen. 'Wat is er gebeurd?' Hij slaat allebei zijn armen om me heen, er zakken drie pistolen die daarnet nog op mij gericht stonden naar beneden. 'Ze is dood.' Er komen twee ambulance broeders de kamer binnen hollen. 'Jullie zijn te laat.' Zegt Lyan. Louis neemt ons allebei de kamer uit. Hij zegt dat ik een douche moet nemen en dan ik schone kleren aan moet trekken. Ik zie een traan over zijn wangen heen lopen. Ik loop zonder iets te zeggen naar boven. Als hij had nagedacht wist hij dat ik al mijn schone kleren in dozen zitten voor de verhuizing. Ik pak iets van me bed. Een veel te grote trui die ik ooit van Lyan heb geleend en nooit meer terug heb gegeven. Ik stap de douche onder en zak weer in elkaar. Een half uur later kom ik naar beneden lopen met geen emotie op mijn gezicht. Louis zit op de bank op mij te wachten. Ik ga naast hem zitten. 'Waar is Lyan?'
'Hij word onder vraagt.'
'Waarom?
'Omdat we zeker moeten zijn dat het een ongeluk was.'
'Maar dat was het niet.'
'Chris, ze was de vloer aan het dweilen en is verkeerd gevallen. Zo heeft ze haar schouder uit de kom gekregen en haar hoofd aan de punt van het tafeltje gestoten.'
'Hoe weten jullie dat ze de grond aan het dweilen was?'
'Er lag een dweil naast haar, en wij weten allebei maar al te goed dat je moeder van hygiene hield.' Hij kijkt naar de grond. 'Maar ik was er bij.'
'Waarbij?' Ik kijk hem lang aan, hij herhaalt zijn vraag nog een keer. 'Waarbij Chris??' Ik kijk hem aan zonder emotie. 'Ik heb haar dood zien gaan.' Louis kijkt me nu ook aan. 'Je moet me vertellen wat er precies is gebeurd!' Ik knik.