Air girl

7. Ik ben gekipnept!

'Layn,er zit iemand in de struiken daar. Ik wijs nog steeds naar de struiken.'Oh wat knap gezien Chris!' Hij klapt in zijn handen en kijk geërgerd. "Zullen we nou nog gaan kijken?" Hij kijkt me vragend nog steeds geërgerd aan. "Ja goed idee!" Ik kijk hem boos aan. "Kom op dan!" We lopen als twee spionnen naar de bosjes kruipend, en iedereen zit ons aan te kijken alsof we gek zijn. Ik geef ze geen ongelijk! "Kijk daar!" Ik wijs naar de struiken alweer! Er rent iemand weg vanuit de struiken. "Chris kijk daar!" hij wijst naar de jongende net de struiken uit is gerend. "Ik ga hem achteraan!" Ik ren achter de jongen aan. "Stop blijf staan!" Ik schreeuw zo hard als ik kan en dat ik zeker weet dat heel new york heeft gehoord! "Alsjeblieft blijf staan!" Ik haal hem in zodra we het park uit zijn. Ik ga voor hem staan. "Waarom zat je naar ons te kijken?" Ik kijk de jongen vragend aan.
"Gewoon."
"Hoezo gewoon??"
"Jij bent Chris toch, Chris Christina Fair??"
"Ja hoezo" ik kijk hem dwingend en vragend aan.
"Jij gaat met mij mee naar SOË."
"Mooi niet!" Ik stamp met me voeten op de grond alsof niemand me nu van me plek af krijgt. "Mooi wel." Hij grijnst. Ik kom er nu pas achter dat hij best wel  knap is eigenlijk. Bruine ogen, donker bruin haar. "Ik ga niet met jou mee, en dat staat vast!" Hij tilt zich over zijn schouder en rent me mij op zij schouders het park uit. "Zet me neer!"
"Nop" hij grijst gemeen.
"Dit heeft met me moeder te maken hè?" Hij staat stil. "Yep."
"En met mij."
"Inderdaad."
"Je gaat me niet laten gaan hè?"
"Goed op gemerkt." Hij steekt zijn duim ,op. "Dat dacht ik al." Ik kijk teleurgesteld. "Ik moet plassen."
"Dan heb je pech. We zijn er bijna. Kijk daar is het." Hij wijst naar een bos. En opeens lopen we door een muur heen en hij wijst naar een reuze kasteel.