Chapter 7: Vexations

Magsimula sa umpisa
                                    

Perhaps Danna felt mortified, she sheepishly bowed her head and blinked her crystallizing eyes. The hell I care. Inilapag niya parin ang maliit na container sa desk ko at umalis. Dumaan siya sa cubicle ng boyfriend niya na si Jun at bumeso rito. Mabuti at nasa bandang dulo ang cubicle ni Hannah kaya hindi kami nakita ni Drew. Paniguradong magagalit na naman sa 'kin 'yon.

I shook my head and exhaled in exasperation. I knew it. They always do that. They always try to bribe me with certain whatnots. Palagi kasing napipili ng Board of Directors at presidente ng kompanyang pinapasukan namin ang mga pine-present namin sa kanila.

Maybe they call me the Ace Employee of our department but the word "team" is stuck inside my head. Although nagtataka sila kung bakit hindi ako ang Team Leader. I refused having the position due to the opposition of my procrastinating self. Ayokong ma-stress masyado. Besides, mas ambisyoso si Drew kaysa sa akin.

Mas naniniwala pa rin ako na skilled talaga ang bawat isa sa amin. Drew's a charming speaker who enunciate words convincingly and perfectly. Gwen's a Math wiz. Hannah is remarkably great in writing. Jun is our IT genius and the rest not to be mentioned because they play nothing in this story.

"Announcement, people. I-report ninyo sa akin ang bawat progress. If some errors or malfunctions happened, give me a call or go straight to my place. 'Yung ibang on-going projects na hinihintay ng clients, paki-rush na rin. Good luck sa atin. We can do it! Sagot ko na ang pa-pizza mamaya."

Drew really knows how to stir an uproar as they all clapped, cheered, and whistled and we go straight to our assigned works afterwards. Mukhang ginanahan silang magtrabaho kaya medyo tumahimik. Much better. Walang maingay. Walang magulo. I can concentrate more.

I was so busy working, I didn't realize my phone. Kanina ko pa naririnig ang pagtunog nito pero winawalang-bahala ko lang dahil sa ayokong mawala ang focus ko sa ginagawa ko. I decided to take short break, reclined on my swivel chair, and grabbed my phone to see multiple messages. All from Yuwan.

From: Virgin Doofus

Hi. Have a great day. Magkikita ba tayo mamaya?

Busy ka?

I want to see you. :)

Mukhang busy ka nga. 'Di ka nagre-reply e.

Reply naman dyan, Miss Ambre oh.

'Di ko pa pala napapalitan 'yung pangalan niya sa contacts ko. I immediately changed his name and typed a reply.

To: Yuwan Del Valle

Busy. Don't call me, I'll call you. Bye.

I plugged in my earphones and tapped the shuffle button. I was bobbing my head a little while typing and editing. Malapit na rin naman  akong matapos sa editing. Sa designs na lang tapos 'yung format at si Hannah na ang bahala ro'n. Since next month ang mangyayaring presentations at kalagitnaan pa lang ng buwan ngayon, pwede sigurong mag-leave muna kahit 5 days lang? I really need a break.

"Hannah!" I pulled out my the earpiece and stood up.

"Bakit, Erin?"

"'Pag natapos ko na 'tong PowerPoint, ilalagay ko sa flash drive then ibibigay ko sa'yo. Ingatan mo ha? Galingan mo sa format." Ngumiti ako sa kanya at ngumiti rin siya pabalik. Ipapahiram ko lang sa kanya 'yung flash drive para makapag-isip na siya ng ideas para sa format namin.

"Okay, Erin. Thanks!" Matipid siyang ngumiti sa akin na parang nahihiya pa. Tumango na lang ako at ibinalik muli ang atensyon sa pagta-trabaho.

* * *

Pumunta ako ng restroom bago bumaba saglit sa cafeteria. Parang bigla akong nag-crave sa iced coffee. Pumasok na ako sa sa restroom at nag-retouch ng kaunti. I brushed off the wrinkles on my blazer and scowled as I suddenly heard a moan. Wala namang nagmumulto rito 'di ba? But the next thing I heard was a shushing sound.

As soon as I realized what was happening, I turned around and tilted my head. Pumunta ako sa cubicle kung saan may tao. Careful to pretend that there's no one around.

"'Wag masyadong. . .maingay. . .b-baka. . .oh. . .baka may makarinig," The voice was very familiar at napa-irap na lang ako nang ma-realize ko kung kaninong boses 'yung narinig ko. I pushed the door open. Ano ba 'to, 'di man lang nila ini-lock ang pinto ng cubicle na pinasukan nila. Kung anu-ano kasing inuunang ipasok, e.

"Ooh. Something's getting hot over here," I raised a brow and they stopped at what they're doing. Kahit saan talaga, basta pwede, e. Bilib na ako rito kay Jun.

"E-Erin. . ." Jun stuttered as his bewildered expression slowly vanish. Naging uneasy siya at kinabahan habang tinitignan ako. Si Thea naman, hindi alam kung paanong takip ang gagawin niya sa katawan niya. Nanginginig din siyang napatingin sa akin habang magulo ang buhok at naka-angat ang bra niya. I shook my head disapprovingly.

"Don't worry. I won't tell. Not because pinagtatakpan kita, Juno ha. Ayokong makialam sa issue ninyo." I exclaimed before I turned my heel. Talagang wala akong balak na ipagsabi. Wala akong mapapala ro'n and I wouldn't risk on involving myself in someone else's business.

Iniwan ko sila ro'n at lumabas na lang ng restroom. I stepped inside the elevator, went straight to the cafeteria, and bought myself an iced coffee. Ayos 'to. Pampakalma.

I was walking near the lobby as I glanced at my wrist watch and then suddenly, I bumped into someone. Napa-atras ako at napatingin sa natapon kong kape. Natapunan 'yung damit ko at pati na rin 'yung damit ng nakabanggaan ko.
I looked up to see who it was and cursed under my breath in deep annoyance.

Akala ko mapapakalma ako ng binili kong kape pero mukhang magi-init na naman yata ang ulo ko.

Risqué Interchange (Revising) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon