Risqué Interchange (Revising)

Chapter 7: Vexations

Chapter 7: Vexations

Erin

"Gaaah! El! Magkwento ka naman! Best friend mo ako kaya dapat updated ako sa mga nangyayari sa buhay mo!"

Napanganga ako sa ginawang pagda-drama niya. No, wait. Scratch that. Pagwawala ang tamang salita, e. Sanay na ako sa mga ganitong pangyayari sa buhay ko but it' hella annoying! Ang aga-aga niyang nagsisisigaw. For sure, abot 'yung sigaw niya mula rito hanggang sa office ni Mr. Del Valle. Sa lakas at tining ba naman ng boses ng babaeng 'to.

"Shut up," pandidilat ko sa best friend kong si Gwen. "Mamaya ko na lang ik-kwento, pwede? Now, leave me alone. Shoo!" Nag-hand gesture pa 'ko as if I'm really shooing a stray puppy in front of me.

"Uh? Did you just shoo me? El naman!" She grunted in dismay. I shook my head and calmly sat on my swivel chair. Nilagay ko na rin ang bag ko sa desk at binuksan ang computer ko. Ang sakit ng katawan ko tapos ang gulo-gulo niya. Naku naman.

"Gwen, shut up, or else. . ." I glared at her. My head spun and I stoop down my head to the desk.

Sobrang sakit ng ulo ko at nahihilo pa ako. Hindi na ako kumain ng almusal dahil sa wala akong gana at nagmamadali akong pumasok. To think na nasabi ko pa kahapon na mago-overtime ako ngayon. Kumusta naman 'yon? Gad. Office affairs mixed with sultriness is one of the spice of my employee life and I shall face the consequences of this dynamical decisions.

"Ladies, tama na ang chikahan. Trabaho muna. Marami pa tayong tatapusin at pag-uusapan. Good luck nga pala sa theme ng presentation natin, Erin." Isa pa 'tong madada rin. Oo na nga. Ulit-ulit? I massaged the bridge of my nose and reached for my bag, rummaging it to find my medicine kit.

"Oh, Hannah, kumusta na pala 'yung format para sa document version ng presentation natin? Uunahin mo ba 'yon or you will let Erin finish the design first so you can easily come up with better ideas?" Lumapit si Drew sa cubicle ni Hannah. Itinigil ko na ang pagtingin sa kanila at ipinagpatuloy ang trabaho ko.

I think, magf-fit dito kapag blue or bright red? Or maybe I could try with some dark colors? Hindi naman necessary na maging masyadong lively especially–

"Erin?" My concentration was interrupted when I heard someone mentioned my name.

"I'm working. What is it?" I uttered monotonously without looking away from the  screen.

"Sure, sure. Ibibigay ko lang naman sana itong strawberry cake sa'yo kasi alam kong favorite mo ito, 'di ba?" Agad namang napa-angat ang ulo ko to see Danna holding a small transparent container. There was a sliced white cake inside with minced strawberries on top.

"What was that for?" At paano niya nalaman na paborito ko nga ang strawberry cake?

"Well. . ." Naging uneasy siya at hindi makatingin nang diretso sa akin samantalang ako, ang sama ng titig ko sa kanya. Danna and I never got any closer than plain acquaintances. I am not thoroughly against other departments in this company but I sure know who I can get along with.

"If you're going to ask me about the framework of our presentation, I'm sorry. Hindi kita mabibigyan ng information tungkol dito. Don't ever try to bribe me again. Hindi mo 'ko madadala sa pagganyan-ganyan ninyo." In my peripheral vision, I saw Gwen's gestures while smiling in exhilaration. Hindi ko minsan maintindihan kung bakit may best friend akong may disorder.

"Eh, Erin. Hindi naman sa gano'n, girl. . ."

"Don't take me for a fool, Dan," paggaya ko sa tono niya. "Snakes tend to peel off from their skin from time to time. Nevertheless, they're still snakes. At alam na alam mong kaya kong manuklaw bago n'yo pa ako malingkisan."