"C-Can you please s-stop doing that creepy smile. Ugh..It makes me horrified and sick." He said still shaking.

"Yes, and you look stupid." I added.

"Um...Lhian would you mind if I tell you that, since we're here in the Philippines. Can you please speak Filipino, I know that your familiar with that language, right? And besides you've been here for a mission way back then or should i say you've once lived here with your mo---

"That was long time ago." I cut him off.

"I know, but you've once said that you want to be just a normal person. Where you can follow and achieve your dreams. Where you can be free. Where there is no bloodshed. Where there are no Mafias, or gangsters that you can deal with. Just you, a teenage boy who has a happy life." By the look on his face, he really is concern. But I don't really care at all.

"Please mag-isip ka. Maaari kang maging malaya rito. Diba nangako ka sa iyong ina na babalikan mo siya?" Okay, now he's speaking Filipino. Tss. But honestly, I really understand what he said. Yes, I know how to speak that language and very fluent with it.

"Sorry hindi ko na talaga mapigilang magtagalog. Nakakanosebleed na kasi. Sinisinghot ko lang." He said and smiled then he act as if he's sniffing. Stupid!

"So ano naiintindihan mo ba ako, Master?" He said once again. I was just silent for a while but then I made up my mind.

"Tss. Oo na sige na. Naiintindihan kita." I said in a serious tone. I look at him and his eyes and mouth are wide open.

"Tch. Isara mo yan baka maka-attract pa ng kung anong insekto yan." I said again. Lalo pang lumaki iyong pagnganga niya. But then he recovered and smile widely.

"Wow! I can't imagine na nagsasalita ka ng tagalog at ang linaw pa. Akala ko Italiano lang at English ang alam mo?" He said with amazement.

"Tss. I know how to speak all the language all over the world, dumbass. Have you forgotten already?" Iritable kong sabi sakanya.

"Of course not. Hindi ko lang akalain. Masyado ka kasing busy noon sa murang edad mo pa lamang kaya naman ngayon lang kita nakausap ng ganyan."

"Nga pala, saan mo ako nahanap?" I asked him. Then he became serious before he starts to narrate.

"Kagagaling ko dati sa isang business trip sa Italy, gabi na noon at malakas pa ang ulan. Nakadungaw lang ako sa may labas ng bintana ng biglang ihinto ng driver ang sasakyan. Tss. Tumama pa nga itong napakagwapo kong pagmumukha doon sa salamin ng sasakyan e. And then sinigawan ko pa nga iyong driver ko. Sinabi naman niyang may tao daw kasing nakahandusay sa daan kaya agad akong bumaba ng kotse. Laking gulat ko dahil duguan ito, but I was shocked again noong makilala ko kung sino ito. At iyon na nga. Ikaw iyon Lhian, duguan at naghihingalo ka na noon. Kaya kinuha kita at pinagamot sa aming hospital. Sinabi kong isikreto nila kung sino ka. Then nagpasya akong isama ka na rito sa Pilipinas dahil may misyon ako rito. Kasalukuyan akong nag-aaral sa college ngayon. Isang buwan kang nasa coma Lhian." Mahabang paliwanag niya. Oo umuulan dati bago ako mawalan ng malay.

"So anong plano mo muna sa ngayon?" He asked.

"You've said that your studying College here, hindi ba?" Then he nodded. "Then, let me go to school for now." I said seriously. Then he just smiled. Tsk.

"Are you sure? 'Cause we all know that you are already graduated in your Bachelors and Masters degree? And actually you're enrolled in Italy to take your Doctoral degree, yes? But I guess it will never happen now." He said in a teasing way.

"But wow, Lhian. You're way to accelerated for an 18 years old. To think that you've already killed someone when you we're still 7 years old. How do you manage to do all that? Imagine, paano mo napapagsabay na mag-aral habang ginagawa mo ang trabaho mo bilang Mafia Assassin noon? Tapos naging Pinuno ka na rin ng sarili mong pamilya, pero sa ngayon hindi na nga dahil nga nagpapakasaya na iyong gurang mong kapatid na hindi naman talaga anak ng tatay mo." Napakahaba ng sinabi niya saka naiiling. Tinignan ko siya ng sobrang sama.

But all that he have said were true. Maaga akong nakapag-aral. Bata pa lamang ako ay may napaslang na ako. And the last thing that he have said, yes, hindi totoong anak ni papa ang kapatid ko. Magkaiba kami ng ina at iba rin ang tunay niyang ama. Napaka-habang kwento.

"Shut up already. Basta sa oras na gumaling na ako, papasok na muna ako." Tinignan ko ang buong kwarto at nakaramdam agad ako ng pagkairita. "It's so boring."

Isinandal ko lang ang likuran ko sa may headboard ng kama saka siya tinignan ng mariin.

"Kailangan kong magpalit ng katauhan." Tumango naman ito.

"Huwag mo ring kalimutan iyang mga mata mo dahil iyan lang ang nag-iisang attribute na makakapagpatunay na ikaw ay si Leandros Salvatore. You need contact lens to hide those heterochromic eyes you have. Hindi nila pwedeng malaman na buhay ka pa."

My eyes has different colors. The left was violet while the other one was gray. Maraming nagsasabing nakakatakot daw ito at mukhang mga mata raw ito ng isang halimaw. But the f*ck I care.

"Kapag nasa iisang eskwelahan na tayo, magpanggap kang hindi mo ako kilala, Blaise. Maliwanag ba iyon?" I said in a cold tone. Then he just gave me a slight nod.

"From now on I am Glaire Torres." And then a smirked formed on my lips.

Heiress(Part One:COMPLETED) Where stories live. Discover now