Eiffel For You (EDITING/ABANDONED.)

Chapter 15 ~ Slavery Contract

Curt Yasmin's POV

Napatingin ako kay Sheyn "Hold my hand." agad naman akong sumunod.

"Yasmin, I-I'm really, really sorry for..." tiningnan ako ni Kent sa mata "For what I--"

"Ano yon? Sorry? Tsk. Kalimutan mo na." parang may kung anong malapit nang tumulo sa mata ko tuwing naaalala ko yung mga dating nangyari. Pero dahil sa kamay na kinakapitan ko para bang, nagkakaron ako ng lakas ng loob.

"Look, sorry sa nagawa ko. Alam kong mali yon at pinagsisisihan ko na talaga. Siguro naman, lahat tayo deserve na magkaron ng second chance?"

"Sorry? Pinagsisisihan? Second Chance? Alam mo ba yang sinasabi mo, huh Kent?"

"N-naiintindihan ko naman kung hindi ganon kadali sayong patawarin ako. Pero gagawin ko lahat para mapatunayan na pinagsisisihan ko lahat." this time nakakita 'ko ng sincerity sa mata niya. Pero hindi pa rin 'yon sapat na pambayad sa ginawa niya.

"Sana patawarin mo na ko, please." dagdag pa niya at saka tahimik na naglakad palayo.

"S-susubukan k-ko..." bumulong ako kahit wala na siya.

Ako yung klase ng taong hindi makatiis ng may kaaway, o hindi pagkakaintindihan sa isang tao. Napaka dali kong magpatawad dahil di ko matiis. Kung ang Diyos nga?

Wala akong magawa. Iyakin ako eh. Feeling ko kahit anong oras pwedeng tumulo na lang bigla yung luha ko. Parang may mga nakabara sa lalamunan ko. Hindi ko kayang magsalita. Ang sakit lang kasi kapag naaalala ko.

Sa isang iglap nakaramdam ako ng dalawang brasong nakayakap sakin.

"Shhhh... It's okay. You can cry. Here's my shoulder."

"H-hindi. Hindi naman a-ako umiiyak ha?"

"When you cry, it doesn't mean you're weak. It's just your way of showing everyone that you're just a person, a girl. A..." naghesitate siya sa dulo pero tinuloy niya rin. "A princess. And princesses mostly are fragile, they also cry but they're all brave. They're brave because they face everything. Just like what you did, I saw the bravery in you. I know how you feel. It's hard to deal with those kind of people. People who hurt you. But still, you faced him. You didn't run away, you managed to talk to him. You even plan to forgive him. Not all of us can do that. That's very brave, Yasmin. You're a princess."

Para bang buong isipan ko sinasabing magtiwala ako sa kanya. Napangiti ako sa sinabi niya.

"S-salamat... Sh-sheyn? Pano mo nalaman yung tungkol dito?" hindi niya pa rin inaalis ang mga braso niya.

"It doesn't matter."

Parang mga ilang minuto narin ang nakaraan pero ganon at ganon pa rin ang pwesto namin.

Patapos na rin yung lunch. Pinagtitinginan na nga kami ng ibang students na napapadaan. Pero walang pakialam si Sheyn. Eh pano yun? Member siya ng sun aka magma. Baka kumalat pa 'to sa buong school tapos magkakahaters ako. Huhuhu

Classmates naman kami sa next subject ni Sheyn. Haaaaay *-* Parang gusto ko lang na ganito. Wag kayong magisip ng iba! Di 'yon ang ibig kong sabihin. Ang sinasabi ko, gusto ko na laging may nagcocomfort saakin. Hindi yung iniisip niyo.

"Uhm..." ininterrupt niya yung iniisip ko. "Yasmin?"

"Hmm?"

"I think you're okay now. You don't want to be late diba?"

"Ah! Hahaha. O-oo nga!" Pero nakangiti pa rin siya sakin. Hindi pa siya gumagalaw.

Kinakabahan ako kasi nakatitig lang siya, pero nakangiti. "B-bakit ba?"