Μy Player.( Υπο Διόρθωση )

48♡

"Ενα βραδυ μονο . Εγω, εσυ και οο κραυγές του πόθους που θα ραγιζουν την δειλη σιωπη μας.
Και μετα αν οντως μπορεις να εισαι τοσο αψυχος,φυγε λες και δεν ηρθες ποτε "

-Δεγαμινιωτης.

....

Άπλωσα την σαλτσα πανω στα μακαρονια και αφησα το πιατο μαζι με την σαλατα στο τραπεζι .

Η ωρα ηραν 2 το μεσημέρι. Ο Λουκ ηταν με τον πανο εξω γιατι γράφανε πανελλήνιες απο το πρωι ομως δεν ειχαν επιστρέψει ακομα .

Εβαλα μια μεγαλη μπουκια στο στομα μου μιας και με την εγκυμοσύνη μου έρχεται να φαω και τον Λουκ.

Και το εννοω ...γιατι εχουμε να βρεθούμε σεξουαλικά απ την μερα που εγινε το ατύχημα μιας και δεν θελει να βλαψει το μωρο οπως λεει .

Γελασα συνέχισα να τρωω μεχρι που το κουδουνι χτύπησε.

Σηκωθηκα βαριεστημένα και πλησίασα την πορτα. Ανοιξα και βρέθηκα απέναντι σε εκεινα τα γαλαζια ματια .

"Δημήτρη!?" Το ονομα του βγηκε απο το στομα μου πιο πολυ σαν ερωτηση.

Στεκόταν στην πορτα και με κοιτούσε ντροπιασμένος.

"Γεια σου Αλεξια ... εμ ειναι εδω ο Λουκ?" Με ρωτησε και εξυσε το κεφαλι του απο αμηχανία.

"Εμμ ... οχι ... ειναι στο σχολειο γραφει" του ειπα .

"Α εμμμμ οκευ αν ειναι θα περασω αργότερα..." γυρισε να φυγει .

"Δημήτρη" αμεσως γυρισε το κεφαλι του

"Ναι" μου ειπε.

"Ελα περνα" ανοιξα την πορτα και εκανα στην ακρη να περασει .

Τοσο χοντρή εχω γινει . Σκέφτηκα και γελασα.

Με κοιταξε και χαμογέλασε λιγο . Μπηκε μεσα στο σπιτι και κοιταξε τριγύρω.

"Το εχεις κανει πολυ ωραιο" μου ειπε .

"Εμ ευχάριστω ... καθησε" του έδειξα τον καναπε .

"Ευχαριστώ" ειπε και κάθησε

"Δημήτρη τι τον θες τον Λουκ" τον ρωτησα αφου καθησα στον απέναντι καναπε.

Ξεφισιξε και με κοιταξε στα ματια .

"Ακου Αλεξια το ξερω οτι με μισε οπως και ο Λουκ μα...κα εγω μισω τον εαυτο μου για το κακο που σας εκανα . Ομως δεν ειναι ολα τοσο απλα η Μικρη μας αδερφη ηταν για μρνα τα παντα μπόρεσα να ξεπερασω τον θανατο τον γονιων μου αλλα οχι τον δικο της θανατο. Ιδικα οταν εμαθα πως ο Λιυκ την σκότωσε το μισος μου ηταν τεραστιο. Ο Ερικ με ποτιζε ναρκωτικά . Ηθελα να τον κανω να πονεσει οπως με εκανε και αυτος . Όμως Αλεξια εχω μετανιώσει αληθεια σου λεω " τα ματια του γυάλιζαν μεσα απ το φως του ήλιου.