The Moon Princess

Chapter 47: The Message

Julian's Pov

*Yawn*

Hindi talaga ako makapaniwala na ipagtatabuyan kami ni Ricky. Parang  wala kaming pinagsamahan ah. Sabagay deserve naman namin yun eh. Hay! Hindi tuloy kami nakatulog ng maayos.

Kaming dalawa ni Tristan halos mukha na kaming mga zombie dito, yung mga girls naman parang matatanggal na ang mga mata nila dahil sa pamamaga. Si Aiden? Hindi ko alam, tulog pa yata.

Sa ngayon ako muna ang nagluluto para sa amin. Hindi naman maaasahan ang mga girls, dahil pagod din sila sa kaka-iyak nila. Si Tristan? Ayun, knock out sa sofa.

" Hoy Julian matagal pa ba yang niluluto mo? " tanong ni Tristan, kahit kailan talaga batugan!

" Maghintay ka diyan kung ayaw mong ikaw mismo ang iluluto ko!! " pagbabanta ko sa kaniya.

Alam ko na problemado din siya about sa situation namin ngayon, kaya hindi ko siya masisisi kung bakit siya nagkakaganiyan.

Pagkatapos ng mga ilang minuto ay natapos na dun ang niluluto ko, saktong pagkalabas din ni Aiden na mukhang bagong gising lang.

" Oy! Aiden, Saan ka ba nagpunta kahapon at ginabi ka yata ng uwi? " tanong ni Tristan na ngayon ay nagsisimula nang kumain.

" May nahanap ka bang clues kung nasaan si Luna? " Tanong ni Serina.

Hindi agad siya sumagot at nakatingin lang sa sahig, pero sa huli binulong niya ang sagot.

" Naka-usap ko siya kagabi, kaya hindi agad ako naka-uwi " mahina niyang sagot.

Lahat kami dito ay nabigla sa sinabi ni Aiden. Ano kaya ang sinabi niya?

" Anong sinabi niya? Pwede ba natin siya maka-usap? " tanong naman ni Cass. Makikita mo sa kaniya ang excitement at lungkot sa kaniyang mukha.

Napabuga ng hangin si Aiden bago sumagot. Mukang bad new ito.

" Ang sabi niya matagal niya na daw tayong napatawad, pero wag na daw tayo umasa na pagkakatiwalaan niya uli tayo "  malungkot na sagot ni Aiden.

" Pero guys, don't worry hindi ako susuko hanggang hindi natin siya nakaka-usap " sabi niya na punong-puno ng determinasyon.

" That's the spirit bro!! " sabi ko kaya napatawa na lang kaming lahat.

Masaya kaming nagke-kwentuhan at nagtatawanan habang nakain kami ng almusal, nang bigla sumigaw si Serina mula sa kaniyang kwarto. Wag niyo nang alamin kung paano siya napunta dun.

" Guys!!! May sulat na galing kay Luna!!! " sigaw ni Serina habang papunta siya sa amin.

" Sino naman ang naghatid ng sulat? " tanong ko.

" Yung isa sa mga fairies niya " sabi niya.

" Oh! Ano pa ang hinihintay niyo? Buksan na natin! " utos ni Cass.

Lahat kami ay lumapit kay Serina habang binubuksan niya ang sulat. Pero hindi ito bastang sulat, isa itong hologram message. Biglang lumabas ang si Luna mula sa sulat.

Katulad ng una naming pagkikita expressionless ang mukha nito. Pero ngayon, halos wala ka nang makikitang liwanag sa kaniyang mga mata.

" Elementalist, I've decided to give you a chance to talk. " sabi niya.

Wait! Ganun na lang yun? There must be a catch. Hindi naman siya magpapadala ng sulat kung yun lang ang sasabihin niya. Suddenly Luna looked at us while wearing an evil smirk.

" Kung mahanap niyo ako " sabi ko na nga ba eh.

" What? " biglang tanong ni Cass.

" Kailangan hanapin niyo ako. Kapag nahanap niyo ako, pagbibigyan ko ang kagustuhan niyo. And you need to join the Royalties. They can help you. " sabi niya.

Nakatingin lang kami kay Luna na halos hindi namin namalayan na nagaapoy na ang ulo ni Aiden.

" Paano sila makakatulong kung ayaw nila sabihin kung nasaan ka? " bulong ni Aiden habang may mga luhang tumutulo sa kaniyang mukha.

" That's your problem, not mine " straight face niyang sabi.

Pagkasabi niya noon ay umilaw ang hologram at nawala bigla.

" Sundin na lang natin ang sinabi niya kung gusto talaga natin siya makita. " sabi ni Tristan bago bumalik uli sa pagkain.

Uupo na rin sana ako sa pwesto ko nang mapansin ko si Cass. Nakatitig siya sa pinagpwestuhan ng hologram kanina at may maliit na ngiti sa kaniyang mukha.

" May problema ba, Cass? " tanong ko sa kaniya. Mukang masaya siya, iba kasi ang ngiti niya ngayon.

" Wala, masaya lang ako dahil binigyan niya pa tayo ng chance para maka-usap siya " sabi niya.

Kung mahanap natin siya....

Luna's Pov

" Sigurado ka ba sa gagawin mo, master?? " tanong ng fairy ko na si Libra.

Sigurado ba ako? Nandito ako ngayon sa Kagubatan ng mga Gods and Goddess na kasalukuyang nasa ibang dimention. Hay! Hindi ko pa alam. May parte sa akin na gustong patawarin sila, at ang isang parte naman ay ang sakit at galit.

" Sa totoo lang Libra? Hindi ko din alam... Pagnahanap nila ako, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko " sabi ko habang nakatingin sa buwan.

" It's been 10 months since I've left the Academy. And those them months, i've became more stronger than i was before. " i said.

" But your still having trouble controlling half of your new powers " Virgo said, i just look at her with my emotionless eyes.

" I know. " I've changed a lot, pero meron pang hindi nagbabago sa akin... Scared of being left behind.

" But don't worry I can deal with it. " sabi ko, para hindi sila mag-alala.

Tahimik lang akong naka-upo dito sa clearing. Habang ang mga fairies ay naglalaro sa ilalim ng buwan. Tahimik ko lang sila pinagmamasdan, hanggang sa may tumawag ng pangalan ko.

" Serenity! Anong ginagawa mo dito? Kanina pa kita hinahanap at handa na ang hapunan! Tara at umuwi na tayo sa Palasyo! " Sigaw ng boses ng babae.

Biglang may lumitaw na babae sa harapan ko. Shr had blonde hair, amber colored eyes, fair skin, and a pair of wings made of golden stardust. Baka nalilito kayo kung sino siya? Siya lang naman ang Diyosa ng mga fairies dito. Matagal ko na siyang kilala, dahil siya ang Godmother namin ni Lune and babysitter namin. I still remembered that she always hates us when we called her Fairy Godmother. She looks like in her mid-twenties, but actually she's almost a 1000 year old fairy. So old right?

" Nabalitaan ko tungkol sa plano mo. Ito ba talaga ang gusto mo Serenity? " she asked but i didn't answered he question.

" Look, if you don't want to see them, then don't!  Hindi yung haharapin mo sula na hindi ka pa handa. "  she does have a point. But i already made my decision.

" I know... But i already made my decision " i said as we make our way to the palace.

She suddenly stop and turn around to face me.

" Serenity.... You can hide your pain behind your emotionless face, but you can't hide what you truly feel. Please think about it. Maraming nagmamahal sayo kaya wag kang matakot na ilabas lahat ng sakit sa puso mo " she said before she walks away and left me here outside speechless.