In Your Arms ||Jerrie||

In Your Arms - 23

Pero bakit hindi ako naguguilty? Is it because i'm mad at him?

"Sinasabi mo lang yan kasi hindi mo naman mahal si Perrie!"

"Hindi mahal? Wala kang alam! Hindi mo lang alam kung gaano ko kamahal si Perrie! But I know my fucking limits, Tan. At the very beggining, I know our marriage won't last. Kaya hinanda ko na ang sarili ko. Pero ikaw? Hindi ka nag isip na baka bumalik si Perrie at magkagulo gulo ang buhay nyo. Nagpadalos dalos ka sa mga desisyon mo!"

"Kasi akala ko mahal nya ako Alex. Yun ang dahilan! Pinaramdam nya sa akin na ako lang! Na ako lang ang gusto nya! You can't blame me!"

"Can't blame you? You're a bastard! Dumb! Eh sino ang gusto mong sisihin dito? Si Jade?! Nagmamahal lang sila kagaya natin pare! I'm sure she tried! She fucking tried to forget! Pero hindi nila mapipilit ang ayaw! What if gusto ng isip nila na kalimutan ang isa't isa, pero ang puso ang dapat masunod? Kung ikaw ang nasa posisyon nila, you'll do thesame!"

Sumasakit nalang ang ulo ko sa sigawan nila.

"Please stop.." mahina kong sabi kahit nakapikit ang mga mata ko. Dinig ko naman na mabilis silang lumapit sa akin.

"L-love.."

"Don't touch me. I'm tired" walang kabuhay buhay kong sabi.

"Y-you heard us?" nauutal na tanong ni Alex. Dahan dahan naman akong tumango.

"Tama na yan, please. I want to rest. Umalis nalang kayong dalawa.."

"But----"

"No more but's. Leave."

Walang imik silang umalis kaya napahinga ako ng maluwag.

Pinilit kong ibukas ang mga mata ko dahil gusto kong kunin ang cellphone ko. Ilang segundo pa bago ko yun tuluyang nabuksan kaya hinanap ng mata ko ang bag ko.

Babangon sana ako ng biglang pumasok ang doctor ko at dalawang nurse.

"How do you feel Mrs. Tan?"

Mrs. Tan... Sounds terrible in my ears.

"My head still aches. I can't even open my eyes properly, I just feel so weak.."

"You're so deppresed these past few days. What happened?"

Sya lang ata yung doctor ko na lagi kong nalalapitan kung may problema ako. She's one of a kind.

"I-i can't tell you. I'm too weak to speak..."

"I understand. Inject ko lang tong para sa pain para makapag pahinga ka na.."

Tumango lamang ako kaya ininject na ng isang nurse sa dextrose ko ang gamot na yon..

Lalabas na sana sila ng tawagin ko si Doctor Camille.

"Doc, wait lang.."

Napalingon naman sya at lumapit sa akin.

"Yes?"

"Can you please hand me my bag?"

Natawa sya sabay kuha yon.

"Thank you.." I said politely.

"You're always welcome, pretty. You can always talk to me when you need a shoulder to lean on, ok?"

I smiled as an ok.

Kinuha ko sa loob ng bag ko ang phone at denial ang number ni Jesy, and thank God she answered it immediately.

"Hey perriewinkle?"

Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak pagkarinig ko ng boses nya. I missed her and Leigh.