In Your Arms ||Jerrie||

In Your Arms - 23

-------------------------

"Alex.." pag tawag ko sa pangalan nya at mabilis akong humagulgol sa pag iyak. Wala na akong pakialam kahit pagtinginan na ako ng mga tao.

Basta ang alam ko lang sa mga oras na ito, ay umiyak at sisihin ang sarili kung bakit nangyayari ang lahat ng ito.

"B-bakit hindi mo agad sinabi sa akin?" tanong ko sa gitna ng mga pag iyak ko.

Agad nya akong nilapitan at hinawakan ang kamay ko upang tumayo pero nanatili akong naka upo.

"Kanina nya lang din sinabi sa akin kaya agad akong nag text sayo. She said she will wait for you, pero kapag hindi ka dumating at flight na nya, mayroon na syang huling desisyon. At hindi ko na iyon sasabihin, dahil alam kong alam mo na kung ano iyon.."

Damn! Hinintay nya ako..

Naiinis ako sa sarili ko dahil lagi ko nalang syang nabibigo.

"R-really?" mabilis syang tumango.

"P-pwede ko bang malaman kung saan sya sa US?"

Umiling sya na nag padismaya sa akin.

"Kahit ako ay hindi ko alam. Pero siguro kay mommy nya ang punta nya. Kanina kasi nagmakaawa syang wag na syang sundan kung andun na sya. Wala naman akong magagawa.."

Dahil don ay napaiyak ulit ako. Dinig ko ring nag bubulong bulungan ang mga tao.

"Alex naman... Mahal na mahal ko sya Alex eh. Please naman..."

"I'm sorry wala akong magagawa Jade.."

"Please please tulungan mo kong makita sya. I want to talk to her.. Please Alex, i'm begging you..."

I cried and cried until I felt something. It feels like i'm gonna collapse anytime.

Napahawak ako sa ulo ko dahil sobrang sakit ito. Naramdaman ko naman na hinawakan ako ni Alex kaya hindi na ako nakapalag dahil wala na akong lakas.

"Jade, jade are you okay?" Dinig kong tanong nya dahil konti nalang at pipikit na ang mga mata ko.

"Alex.."

My last word before everything went into black.

----------------------

"Bakit mo kasi sya pinapunta don?!"

Dinig kong sigaw. Gusto kong imulat ang mata ko pero parang nahihirapan pa rin ako.

"Bakit? Hindi ba pwede? They are fighting for each other pero anong ginawa mo?! Ni let go ko si Perrie kasi alam kong kay Jade sya sasaya Jed! Mahirap, pero mas inisip ko sya! Eh Ikaw? Diba inisip mo lang ang sarili mo? Stop being so selfish dude..'

At doon ko na kompirma kung sino iyon.

"Hindi mo naiintindihan!"

"Naiintindihan ko! Alam ko! Naramdaman ko yung naramdaman mo! Dahil pareho tayong kasal, pare.Umabot din sa puntong gusto kong ipaglaban ang gusto ko Jed! Pero naisip ko, sasaya nga ako pero sya? Hindi. Tayo may pag asa pa tayong sumaya sa piling ng iba, alam mo yun! Pero nakita mo naman kung gaano nila kamahal ang isa't isa diba? Wake up dude! She doesn't love you!"

Nakapikit ako pero ramdam kong umiiyak nanaman ako. 'she doesn't love you'.. Those words. Bakit pakiramdam ko tama sya?

I didn't loved him. I used him to forget. Then I just acted I fell. Siguro nga akala ko mahal ko sya, noong hindi na kami ni perrie nagkita ng ilang taon. But the moment I saw her again, I automatically answered my Goddamn questions. How clichè.