𝐥𝐞𝐭 𝐦𝐞 𝐤𝐧𝐨𝐰//지민√

Chapter 11

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Jungkook να μου χαμογελάει πλατιά.Του χαμογέλασα και ξεκινήσαμε να περπατάμε...

Εγώ- Εγώ να ξέρεις σε συγχωρώ αλλά θα ήθελα να μου πεις τον λόγο που μιλούσες έτσι για εμένα...

Jk- Προσπαθούσα να σε ξεχάσω αλλά μου είναι αδύνατον!

Εγώ- Jungkook...Γιατί να θέλεις να με ξεχάσεις?

Jk- Υ/Ν ε-εγώ-

Κάποια στιγμή ακούω κάποιον να με φωνάζει.Ήταν ο Jimin.

Jimin- Γιατί είστε μαζί?

Βρήκα μια δικαιολογία πολύ γρήγορα και του την είπα:
- Είχαμε κανονίσει με την Jisoo να πάμε βόλτα αλλά όταν έφτασα είδα το μήνυμα της που έλεγε ότι δεν μπορεί να έρθει και καθώς γυρνούσα συνάντησα τον Jungkook...

Ελπίζω να με πίστεψε...

Jimin- Οκ αλλά έπρεπε να με πάρεις τηλέφωνο να έρθω εγώ...

Εγώ- Συγνώμη...Δεν το σκέφτηκα.

Jimin- Καλέ δεν πειράζει μια πλάκα έκανα! Είπε και με αγκάλιασε

Jimin- Σε ευχαριστώ Jungkook που ήσουν μαζί της.

Jk- Χαρά μου! Είπε και έφυγε με ένα απογοητευμένο ύφος.

Jungkook's POV

Η Υ/Ν σήμερα είναι πολύ όμορφη παρόλο που ξέρω ότι δεν είναι καλά.

Μετά από μία μικρή συζήτηση μαζί της αποφάσισα να της το πω.Αλλά καθώς μιλούσα μαζί της πετάγεται από το πουθενά ο Jimin!

Μιλήσαμε και μετά εγώ έφυγα.Έφυγα για άλλη μια φορά ηττημένος αλλά και πληγωμένος που την έβλεπα να είναι ευτυχισμένη χωρίς να την κάνω εγώ.Αλλά το καλό είναι πως είναι ευτυχισμένη.

Περπατούσα στους δρόμους αργά...Και πληγωμένος.

Καθώς περπατούσα χαμένος στις σκέψεις μου έπεσα πάνω σε κάποιον αλλά συνέχισα να περπατάω και δεν τους είπα συγνώμη όπως θα έκανα.Μετά από πέντε λεπτά κάποιος με έσπρωξε με δύναμη σε έναν τοίχο.

Με έπιασε από τον λαιμό και εγώ του τράβηξα το χέρι αλλά μετά από λίγο ξεκίνησε να με χτυπάει.Ασταμάτητα.Κάποια στιγμή έφυγαν και τότε ένιωσα έναν οξύ πόνο στο σώμα μου.Σκούπισα το αίμα από τα χείλια μου και πήγα σπίτι μου.

Αποφάσισα να κάτσω για λίγο έξω και να σκεφτώ.

Σκεφτόμουν...γιατί αγαπάω μόνος μου?Γιατί πληγώνω τον εαυτό μου μόνος μου?Γιατί την χρειάζομαι ενώ ξέρω ότι θα πληγωθώ?