Troublemaker

Κεφάλαιο 39ο:"Αδύναμη Στιγμή"

Στραβοκαταπια και έμεινα να τον κοιτάζω μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να πω τίποτα.

«Sky...γιατί αισθάνομαι πως μου κρύβεις πολλά πράγματα;»,με ρώτησε και με κοίταξε βαθιά.

Σήκωσα την πλάτη μου από το κρεβάτι και τύλιξα το σεντόνι γύρω από το γυμνό μου σώμα.Ετριψα το πρόσωπο μου με το χέρι μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Επειδή το κάνω..»,παραδέχτηκα.

Ο Wes σηκώθηκε επίσης δίπλα μου και τύλιξε το ένα του χέρι γύρω από το σώμα μου.Πιεσε σε μια γραμμη τα χείλη του και ξεκινήσει να μου τρίβει τον ωμο απαλά.

«Η μαμά μου πέθανε όταν ήμουν δέκα χρόνων.Ημουν ένα μοναχοπαίδι και οι δυο γονείς μου πάντοτε ήταν υπερβολικά δεμένοι μαζί μου.»,είπα και έκανα μια παύση.

«Ειδικά ο...μπαμπάς μου..»,προσπάθησα να βγάλω αυτή την λέξη από το στόμα μου που χρόνια προσπαθούσα να αρθρώσω.
Ήθελα να ξεχάσω απλά πως προφεροταν.

Στραβοκαταπια και ένιωσα αργα τα μάτια μου να καίνε.Πριν το καταλάβω από τα μάτια μου έτρεχαν μερικά δάκρυα τα οποία γρήγορα σκούπιζα μέχρι που ο Wes έπιασε το χέρι μου σφικτά για να τα αφησω να τρέξουν ελεύθερα.

«Βγαλτα όλα από μέσα σου.»,μου είπε και με φίλησε απαλά στο μέτωπο.

Αυτό ήταν το αποτελειωτικο χτύπημα,καθώς ένιωσα τόσο οικεία μαζί του που απλά έπεσα μέσα στην αγκαλιά του και ξεκίνησα να κλαίω με δυνατούς λυγμούς.Τα χέρια μου είχαν τυλιχτεί γύρω από τον σβέρκο του και το κεφάλι μου είχε κρυφτεί μέσα στον λαιμο του.

Ο Wes χάιδευε απαλά την πλάτη μου και τα μαλλιά μου προσπαθώντας να με κάνει να ηρεμήσω αλλά μάταια.Η θλίψη όλων αυτών των χρόνων έβγαινε αυτή την στιγμή πάνω του.Οσα προσπάθησα να κρατήσω μέσα μου,όση σκληρότητα είχα προσπαθήσει να έχω αυτή την στιγμή όλα είχαν γίνει μια αδύναμη στιγμή σε μια ζέστη αγκαλιά.

Λίγα λεπτά αργότερα απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του και απέφυγα να τον κοιτάξω,καθώς σκούπισα μερικά από τα δάκρυα μου.Μπορουσα να νιώσω όμως το βλέμμα του να με καίει και μόλις τον κοίταξα παρατήρησα τα πιο ήρεμα μάτια που είχα δει ποτέ στον Wes.

«Οι πρώτες νύχτες ήταν δύσκολες.Ενιωθα τόσο μόνη.Ελειπε από το σπίτι και δεν ξέρω και εγώ τι έκανε,όμως όταν γυρνούσε ήταν άλλος ανθρωπος.Αρχικα,ερχόταν στο δωμάτιο μου με έπιανε από τα μαλλιά μου και με έσερνε σε ολο το σπίτι.Ετσι,μια μέρα έκοψα μόνη μου τόσο κοντά τα μαλλιά μου για να μην μπορέσει να με αγγίξει ποτέ ξανά.»,είπα και δάγκωσα με δύναμη το κάτω χείλος μου καθώς μερικές εικόνες ξεκίνησαν να έρχονται στο μυαλό μου.