Mr. Cold And Ms. Makulit

CHAPTER TWENTY-SIX

Icel's Pov:

Napabalikwas ako ng tumama ang sikat ng araw sa aking mukha. EH? Maliwanag na pala? Tala, ano nang nangyari kahapon? Sa Camping. Aisssh wala akong maalala, Nakakaloka

Agad akong lumabas sa kwarto ko. Na mansion na pala ako nila Ice, paano nangyari yun?

"Ate Cindy!!!!!!!!!!!!! " napalingon ako sa tumawag sa akin. Si Mel lang pala. Niyakap ko agad siya pagkakabit niya sa pwesto. Waaaaaaaaaaaah nakakamiss rin pala itong bata to hehehehe

"Ate Cindy, Namiss talaga kita."medyo mapayapa naman ako sa sinabi ni Mel

"Asus,Naglambing ka pa hahahaha" Komuro naman niya ako sa tagiliran. Hanggang ngayon napakabrutal talaga ng kapatid ko huhuhu. Kaawa ate niya sa kanya EH.

"Icel? " napalingon na naman ako sa tumawag sa akin. Favorite ata nila pangalan ko ngayon ha hahahaha. Si Bryan lang pala at may kasama siyang babaeng medyo may edad na rin. Mommy niya?

"Oh Bryan ikaw lang pala" bati ko sa kanya at nginitian ko lang yun kasama niya. Baka sabihin pa nitong esnabera ako. Sa bait kong to.

"Cindy. Ang laki laki mo na ah" nagtaka naman ako sa sinabi ng babae pero mas lalo akong nagtaka nang yakapin niya ako. Napalingon naman ako kay Bryan pero nakatingin lang siya. EH, anong meron. Wala lang akong maalala kagabi nagkaganito agad?

"Ah-eh hehehe. Mawalang galang napo. Sino po ba kayo?"taka kong tanong sa babae.

"Anak" simpleng salita lamang ang kanyang sinabi pero mas lalo akong nagtaka. Tiningnan ko naman si Bryan ng anong pinagsasabi niya look at nagshrugged ang loko. Niloloko ba nila ako

"Mel, pwede ka nang pumunta sa kwarto mo" narinig ko pang sabi ni Bryan kay Mel bago pa ito pumasok sa kanyang silid. Pambihira, bakit ba ang lalim ng tagalog ko ngayon

"Anak kita Cindy, ako ang nanay mo" makaramdam ako ng pagkagalit at pagkatakot sa sinabi niya. Anak? Nanay? Siya ang nanay ko. Ganon ganon nalang ba yun, sasabihin niyang nanay ko siya EH sa ngayon ko lang siya nakilala. Anong tingin niya natutuwa agad ako sa kanya

" Are you kidding me? " yun lang ang nasabi ko and I leave into this house. Anong tingin niya maniniwala agad ako sa mga pinagsasabi niya. Ano yun? bigtime. Babalikan niya lang ako ng biglaan. Minsan nga naiisip ko kung meron ba talaga akong ina. Kung nasaan siya,. Kung bakit niya kami iniwan ni Papa. I don't need her anymore. Para sa akin matagal na siyang patay.

"Where is Mr. Luchingco" agad na bungad ko sa waiter na nagtatrabaho rin sa restaurant na pinagtatrabahoan ni papa.
"Hurry!!!"

"What are you doing here Cindy. Diba sinabihan na kita na hindi mo ako pwede puntahan sa pinagtatrabahoan ko" malinis ako ngayon kay papa. Sarili niyang anak.hindi pwede makabisita sa kanya.

" Pa, do you know who is my Mom?" straight to the point kung tanong sa kanya na nakapagpatahimik sa kanya. Funny to think right?. Ni hindi ko kilala ang mom ko. Yes, Kakakita ko lang sa kanya but I still don't know her. Ni pangalan nga niya hindi ko alam.

"What are you talking Cindy, just go home, you're just wasting your time here"

"I saw her Pa. I already saw her. Why you didn't told that she's here hah"nakita ko naman na tila nagulat si Papa. Kaya ako nandito sa workplace niya kasi I deserve explanation gusto ko sa kanya ko lahat marinig ng totoo kasi hindi ko pa kayang harapin ang mama ko daw.

"Okay, Okay I will tell you everything"

-----

Nakatulala lang akong lumabas sa workplace ni papa. i cant believe everything kaya lang pala kami nagkahiwalay dahil pinagbawalan silang dalawa. Uso pa rin pala yan hanggang ngayon. Thats it! Ni hindi man lang nila nagawang ipagtanggol ang pagmamahalan nila, para sa pamilya namin. They are just being weak.

"Icel!!!!!! "binilisan ko ang paglalakad ko nang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Bryan. Ayaw ko muna siyang kausapin, Naguguluhan parin kasi ako hanggang ngayon.

"Icel"

"Just leave me alone please"yan lang ang tanging nasabi ko at alam ko naman na hindi na ako sinundan ni Bryan

lakad ng lakad lang ako at hindi ko namalayan na dinala pala ako ng mga paa ko dito sa playground kung saan kami unang nagkita ni Bryan.
Napayuko nalang ako sa naisip ko at hindi ko namamalayan na tumulo na pala ang luha ko.

"Alam mo l,kanina pa ako naghahanap sa ito?! " nakaangat ako ng tingin at nakita kong nasa harap ko pala si Ice. Aalis na sana ako ng hinila niya ang kamay ko at kanya akong niyakap

"You make me too worry Ella" bulong niya sa akin at hindi ko na naman  namalayan na napahagulgol na ako ng iyak sa kanya habang yakap yakap niya ako ng mahigpit.

Half of me is happy kasi nag-aalala sa akin si Ice and half of me is sad dahil sa mga nalaman ko ngayon araw

"Ba't ang daya daya nila Ice, bakit ganun nalang" mahinang sabi ko kay Ice habang nakayakap parin si Ice sa akin.

"Shhh. Don't cry" mas lalo akong napahagulgol sa mga narinig ko. "Everything will be okay" hanggang kailan ko ba maririnig ang mga salitang yan. Napapagod na ako EH. Hanggang kailan ba darating ang araw na magiging okay na ang lahat

"Ice masama ba akong tao? Bakit ganon, bakit palagi nalang akong naiiwan?" wala sa sarili kong tanong sa kanya

"Stop saying like that Ella,hindi totoo ang sinabi mo. Marami ang nagmamahal sa ito dahil isa kang mabuting tao and I promise you one thing Ella i'll always stay by your side at kahit kailan hindi kita iiwanan" napatahimik ako sa sinabi niya.

Sana nga, sana nga totoo ang lahat ng sinabi mo sa akin Ice. Na hindi mo ako iiniwanan kahit kailan.

To Be Continued

A/N;

HAPPY NEW YEAR!!!!!!!