The Rockstar's Downfall (Dangerous Man Series)

TRD - 03

"Ahmm... Seryoso po kayo? Ito pong barya na 'to ang ibabayad niyo?" ang arte naman ng babaeng 'to. May problema ba sila sa pera?

"Excuse me ah! Miss... Kahit barya yan, pera pa naman yan ah! Kung gusto mo, huwag mo nang bilangin. Kumpletong eleven thousand na yan. Dinagdagan ko na nga yan eh." fierce ka lang dapat Timmy. Huwag mong papansinin ang mga taong nasa likuran mong parang mga bubuyog kakabulong. Naririnig ko mga sinasabi niyo mga bruha. Maghintay kayo kung gusto niyo makabili ng ticket.

Makapal ata mukha nito. Hindi uso sa akin ang salitang 'hiya'. What a word! Nakakain ba yun?

Walang choice si ate mong cashier kundi bilangin ang limpak-limpak kong pera. Syempre kailangan kong hintayin na matapos siya bago ko makuha yung pinaghihirapan kong ticket.

Palingon-lingon ako sa likod at may mangilan-mangilan akong nakikitang patingin-tingin sa relo nila. May mga iba namang nakabusangot. Parang ginusot ng higante yung mga pagmumukha. Di na naawa. Be patience kasi. Kaya hindi umuunlad ang Pilipinas eh. Ganyan kasi mga ugali ng pinoy. Duh!

"Ten thousand Nine Hundred Ninety-nine... Eleven thousand." napaigtad ako nang matapos si ateng magbilang nang bigla na lang siyang nahimatay. Nashookt ang beauty ko mga bes. Anyare? Kasya pero di niya kinaya. Nagbilang lang siya, nahimatay na agad. Grabehan naman si ate mong cashier. So weak!

Ito na! Ito na! Here we go! Emeged... Kinikilig aketch! Para na akong uod na binuhusan ng asin sa sobrang kilig nang sa wakas nakuha ko na ang concert ticket para sa asawa ko. Malapit nang matupad ang pinakapapangarap ko.

Patalon-talon akong umalis sa ticket booth at habang hinahalikan ang isang piraso ng papel. Oo! Papel. Para hindi pauli-ulit na ticket. Ticket sa tren gusto niyo? Myghad! Sakit niyo sa bangs.

Finally, after 1... 2... 3... 4... 5... 6... Six hours mga bes?! Grabehan. Anim na oras akong nakapila at anim na oras din akong nakatayo at anim na oras akong walang kain at inom ng tubig at anim na oras--- Basta yun na yun! Anim na oras.

Inilagay ko na sa bag ko ang --- bago pumara ng jeep pauwi. Kailangan ko nang magmadali dahil malilate na ako sa trabaho. Ala-sais na bes. Dapat 6:30 nandoon na ako. Mapapagalitan ako nito.

Pasado alas-syete na ako nakarating sa trabaho. Medyo matraffic kasi kanina dahil sa biglaang pagbuhos ng ulan. Kaya ang ending, sermon todo ako kay Berri. Ang manager nitong restaurant. Palibhasa walang jowa kaya laging mainit ang ulo.

"Sa susunod na malilate ka pa. Hindi ako magdadalawang isip na ifire ka. Nagkakaintindihan ba tayo?" tanging tango lang ang nasagot ko sa kanya. Wala akong ibang salitang mahagilap kundi tango lang.

Tama lang 'tong inaakto ko ngayon. Kahit panget siya kailangan ko pa rin siyang respetuhin dahil siya ang manager nitong restau-bar. Wala akong ibang choice 'no.

Matapos ang mahabang sermon na yun ay nagsimula na akong magtrabaho. Dating gawi pa rin. Sa tuwing may tatawag na waiter, kapag available ako ay ako na mismo ang kumukuha ng order nila.

Rampa doon. Rampa dito. Rampa everywhere. Kulang na lang dumugo ang ilong ko kakaenglish. Hindi naman ako bihasa sa pagenglish 'no. Nasanay na lang talaga ako dito sa trabaho ko.

"Waiter please." napalingon ako somewhere nang may tumawag ng waiter somewhere ulit. Ano ba? Di ko makita kung saan eh kaya somewhere lang.

Hinagilap ng pretty eyes ko ang tumawag ng waiter at thankfully naman, nakita ko na siya. Nasa medyo madilim siyang part ng restau kaya di ko siya agad nakita.

Dali-dali akong tumungo sa kanila at hindi ko na maiwasang mapanganga dahil sa nakita ko.

Totoo ba 'to? Anong ginagawa ng asawa ko dito? Emeged! Kinikilig ang panty ko. Feeling ko anytime baka lumuwang na lang 'to at dumausdos pababa. Baka masight niya ang gintong perlas ko. Ansabe?