Gizli Anlaşma (KİTAP OLDU)

25. Bölüm ¤ Bir umuttur yaşamak.

"Zeynep konuş benimle artık!"

Zeynep konuş benimle artık.. Konuş benimle. Ne kadar da kolay geliyor değil mi insana? Hiçbir şey olmamış gibi konuşmam. Onların muhtaç olduğu şey sesimi duymaları. Benim de muhtaç olduğum şey herşeyin eskisi gibi olması. Onlar bunları anlamayacak kadar ne zaman kör oldular?

Elini bir kez daha duvara geçirmesiyle bakışlarımı yeniden çeviriyorum Kerem'e. Gözlerinin rengi simsiyah olmuş. O her zaman doyamadığım yosun gözler şimdi beni karanlığa çekiyor sanki. Sakalları çıkmış birazcık. Zayıflamışta. Spor yapmadı herhalde son zamanlarda.

Peki ben ne zaman bu kadar hayata karşı küs oldum?  Sevdiğim adamdan uzaklaşacak kadar mı? Haftalardır yaptığım bazı şeyler dışında şu yatağa gömülür oldum. Sürekli uyumak hobilerim arasına girdi zamanla.

Ben bebeğim öldüğü zaman hayata karşı bu kadar küs oldum.

Bebeğim.. Minik kızım.. Kokusunu doya doya içime çekemediğim , sarılamadığım , emziremediğim , altını değiştiremediğim , büyütemediğim , okula gönderemediğim minik yavrum.. Anneliği haketmedim ben. Bakamadım yavruma doya doya. Koruyamadım onu. Onun yerinde ben olmalıydım belkide. O karanlık kokan , korkunç yerde benim bedenim olmalıydı.

"Gözlerindeki acıyı ve aklından geçenleri görebiliyorum Zeynep. Sakın bunu aklından geçirme."

Beni bu kadar iyi tanıma Kerem. Bu kadar çok güvenme bana. Ben bir ölüyüm artık. Ölülere güvenilmez ki.

"Tekrar yaparız."

Yanıma gelmekte olan Kerem'e bakıyorum. Bu kadar kolay mı yani her şey?

"Ben seninle herşeye yeniden varım Zeynep. Ne olur beni böyle yapma. Görmüyor musun ne haldeyim?" Konuşmasını bitirdikten sonra gözlerini kapatıyor. Göz altlarındaki morluklar dikkatimi çekiyor. Geceleri uyuyor mu bilmiyorum çünkü eve geldiğimizden beri misafir odasında kalıyor. Sanırım bana dokunmaya korkuyor bilmiyorum ama böylesi daha iyi hissettiriyor bana. Ona her baktığımda kendimi ve onu suçlu hissediyorum. Kendimi suçlu hissediyorum çünkü bebeğimi koruyamadım. Onu suçlu hissediyorum çünkü bebeğimi korumadı , sevmedi , istemedi. Bunlar olmadan önce hastanede bana bağırması.. Aklıma her geldiğinde boğazımda oluşan o yumru..

Kerem'in elimi tutmasıyla düşüncelerimden soyutlanıyorum birden. Bir buçuk aydır hiçbir şekilde temas halinde bulunmamıştık. Ne o cesaret etmişti , ne de ben bunu istemiştim. Şimdiyse elini ellerimin arasında , o sıcaklığını hissetmek beni alevlerin üstünde duran koca bir kazanda kaynayan suya atıyor sanki. Elimi çekmeye çalışıyorum birden ama daha çok sıkmasıyla olduğum yerde kalıyorum.

"Kaçma benden." diyor beraberinde. Gözlerimi kapatıyorum ve yattığım yatakta tekrar uyuma pozisyonunu alıyorum. Kerem elimi bırakmıyor. Öylece duruyor. Yatağın sağ tarafının çöktüğünü hissediyorum birden ve gözlerimi açıyorum. Kerem yatağa giriyor ve elini başının altına koyup beni izlemeye başlıyor. Bakışlarımı bir an bile üzerinden çekmiyorum. Derin bir nefes alıyor ve dudağını yalıyor. O öpmeye doyamadığım dudaklar bana göz kırparken Kerem konuşmaya başlıyor. "Bu gece yanında uyumama izin ver. Sana ihtiyacım var."

Cümlesinin istekten çok emir verme niteliğinde olduğunu farkediyorum. Bakışlarını tekrar bana çeviriyor ve hiç kırpmadan bakıyor. Hiçbir şey demiyorum. Beni kendine çekiyor ve başımı göğsüne yaslıyor. O huzur bulduğum kollara , kokusuna tekrar dönerken gözümden bir damla yaş akıyor.

"Özür dilerim. Özür dilerim..  Biliyorum beni hiç affetmeyeceksin. Ben bebeğimizi kaybettim. Ben aptalın tekiyim , bebeğimize sahip çıkamadım. Benim anneliğime güvenmedi ve beni terketti. Gerçekten mi Kerem? Gerçekten o kadar kötü bir anne adayı mıydım? Senin parçanı koruyamadım. Ben.. Ben aptalın.." Kerem beni kollarından ayırıyor ve yüzüme bakıyor. Gözümden akan yaşları silerken onun da ağladığını farkediyorum. Yüzüne dokunup , gözlerindeki yaşı silip ağlamaması gerektiğini söylemek istiyorum ama onu yapacak gücü kendimde bulamıyorum.  Kerem alnımı öpüyor ve gözlerini bana çeviriyor. "Şiiitt. Sakın Zeynep. Sakın. Sen benim bu hayatta gördüğüm en mükemmel annesin. Tüm suç bende. Sizi koruyamadım. Beni affet."

Derin bir nefes alıp elimi hareket ettiriyorum. Kerem'in gözünden akan yaşları siliyorum. Başını elime yaslıyor ve gözlerini kapatıyor.

"Ben çok korktum Zeynep. Sana bir şey olacak sandım. Çok kötüydü. Sen orada öylece ölü gib-" devam edemiyor ve hıçkırarak ağlamaya başlıyor. "Seni bir daha hiç göremeyeceğim sandım. İnan bana bu o kadar kötü bir şey ki. Sen ordaydın ama seninle konuşamıyordum , iletişim kuramıyordum. Sana sarılamamak , kokunu içime çekememek , seni öpememek.."

Kerem tekrar gözlerini açıyor ve bana bakıyor. Gözlerinde özlemin en yoğun duygularını görüyorum. Çaresizlik içerisinde bakıyor bana. Elimi saçlarına götürüyorum ve ensesindeki saçları okşuyorum. "Özledim seni." diyor iç çekerek. Başını yavaşça kendime yaklaştırıyorum ve gözlerindeki yaşları öpüyorum. Alınlarımız birleşirken birbirimizin nefesini dudaklarımızda hissediyorum. Kerem gözlerini kapatıyor ve nefesini tutuyor.

"Öp beni." diyorum dudağım dudağına değerek. Kerem sanki bunu beklermiş gibi dudağıma yapışıyor. Dudaklarımız birbiriyle buluştuğunda birden bir inleme çıkıyor ağzından. Özlemle sert bir şekilde öpmeye başlıyor. Dudaklarının tadını özlediğimi farkediyorum ve bende ona karşılık veriyorum. Kerem üzerime çıkıyor ve bana yaslanıyor. Nefes nefese kalmış bir şekilde dudaklarını çekiyor ve "Seni istiyorum." diyor. Başını omzuma sokup dudaklarını boynuma yapıştırıp emmeye başlıyor. İçimi bir cehennem ateşi kaplarken kasıklarımda bir sızı hissediyorum. Kerem beyaz uzun geceliğimin omzumda birleşen düğüm yerlerini çözerken dudaklarını bir an olsun tenimden ayırmıyor. Geceliğin iplerini çözüm sütyenimin altına doğru indiriyor ve göğüslerime bakıyor. Sertleşen erkekliğini karnımın üstünde hissediyorum. Dudaklarını sütyenimden taşan göğüslerime götürüyor ve minik minik öpücükler bırakıyor. Elini geceliğimin altına atıp yukarı doğru çekmeye başladığında nefes nefese onu durduyorum.

"Dur."

Sesim kesik kesik çıkarken Kerem'in beni duyup duymadığı hakkında şüpheleniyorum. Elleri donup kalırken gözlerini kapatıyor. "Hazır değilim Kerem." diye konuşmaya devam ediyorum. Kerem bakışlarını bana çeviriyor ve gözlerimin içine bakıyor. "Tamam." diyor sessizce. Üstümden kalkıp yanıma yattığında ona doğru dönüyorum. "Bir süre.. Sadece bir süre.. Atlatmam lazım. Ben biliyorsun çok.." Kerem elini ağzıma koyup beni susturuyor. "Şiiişt açıklama yapma güzelim. Ben seks düşkünü bir erkek değilim." dediğinde gözlerimi devirip gülümsüyorum. Kerem de bu dediğine inanamamış olacak ki "Tamam aslında olabilirim." diyor. Tekrar gülüyorum ve dudaklarına yaklaşıp öpüyorum. Dudaklarını açıp bana karşılık veriyor. Dilimi diline değdiriyorum ve Kerem birden geri çekiliyor. "Ahh Zeynep. Eğer bir süre daha beklememiz gerekiyorsa bana böyle şeyler yapıp kışkırtmamalı , uyarmamalısın." Dedikleri karşısında kanın yüzüme hücum ettiğini hissediyorum. "Ben özür dilerim. Şey. İstersen rahatla yani ne bileyim Kerem. Kendi kendine işte.."

"Kes şunu." diye Kerem beni susturuyor. "Seni hissetmeden rahatlayabileceğimi mi sanıyorsun. Sen hayatıma girdikten sonra hiç kendi kendimi rahatlatmadım Zeynep. Seni tattıktan sonra bu mümkün değil çünkü." Kan beni iyice ele geçirirken bakışlarımı Kerem'den kaçırıyorum. "Utanma benden." diyor Kerem. "Ahh yapma ama Zeynep. Sen böyle yaptığın sürece ilerde sana yapacaklarımdan ben korkuyorum." Pis pis gülerken elimi omzuna geçiriyorum. "Çok pisliksin." diyorum Kerem gülmeye devam ederken. "Hayır sadece aşığım." diyerek beni sarmalıyor. Ahh Kerem. Senin kollarında o kadar mutlu ve güvende hissediyorum ki kendimi. "Uyuyalım mı?" diye soruyorum Kerem'e. " Seni seviyorum Domates." diyerek bana daha çok sarılıyor. "Bende seni Hulk." diyorum umut besleyen sesimle.

Merak etme bebeğim sana verdiğim sözü tutuyorum. Babana güveniyorum ve onu asla bırakmayacağıma dair sana yemin ediyorum.

-

MERHABAAA GİZLİ OKUYUCULARIM. :)
BILIYORUM UZUN SÜRE OLDU PAYLAŞAMADIM , YENİ BÖLÜMÜ BEKLEDİNİZ AMA ELİMDE DEĞİLDİ. SINAVLARIM VARDI. BU ARALAR AKLIMDA BIR FİKİR DOLANIYOR. KESİNLEŞSİN SİZİNLE DE PAYLAŞMAYI DÜŞÜNÜYORUM.

YENİ BÖLÜM NE ZAMAN GELİR BİLMİYORUM ÇÜNKÜ SINAV HAFTAM BAŞLIYOR. YENİ BÖLÜM GELENE KADAR SAĞLICAKLA KALIN. ÖPÜYORUM ÇOK ÇOK. :*