Yine sarılarak koltukta oturuyorduk.
Omzumda bir ıslaklık hissettiğimde hafifçe dönüp seni izledim.
Sesini çıkarmamaya çalışarak ağlıyordun Taeyong.
İçimden seni rahatlatabilecek bir cümle söylemek istedim.
Ama ağzımdan çıkanlar düşündüğümden çok farklıydı.
"Seni seviyorum Taeyong."
İlk başta tepkinden çok korktum.
Ufak bile olsa o gülümsemeni gördüğüm anda,
Dünyalar cidden benim oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
separate rooms み' jaeyong
FanfictionAynı evde yaşadığımız halde varlığımı görmezden gelmen çok acıtıyor.