Kendin gibi davran artık.
Son günlerdir benimle ilk defa konuştun.
O da bağırmaktan başka bir şey değildi.
Şu ana dek birbirimize bir 'öf' bile dememiştik Taeyong.
Ama sen, bana sesini hiçbir zaman yükseltmeyen adam, bu sabah bana bağırdın.
O kadar kötü müyüm senin gözünde? Bir melekten bir şeytana mı dönüştüm?
Böyle bağırmanı gerektirecek ne yaptım sana Taeyong?
Kalbimin ağrısını nasıl düzelteceğim?
Ellerim gözyaşlarımı silmek için haraket edemeyecek haldeydi.
Neden beni böyle durumda yalnız bırakıyorsun?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
separate rooms み' jaeyong
FanfictionAynı evde yaşadığımız halde varlığımı görmezden gelmen çok acıtıyor.
