Spring (girlxgirl)

Final

Chun Hei

- Final 1 (KÖTÜ SON) -

O kadar mutluydum ki... Ama bir şey oldu, bir erkek sesi odada yankılandı ve So Young benden ayrılıp bana iğrenç bir şeymişim gibi baktı. Dudaklarını silip tiz bir ses ile bağırdı.

"Ya nasıl öpersin beni be!" Arkasına bakıp Dae Eun'un yanına gitti. "Oppa gidelim burdan"

Dae Eun kafasını sallayıp yürümeye başladıktan sonra kapıdan bir tokat sesi yankılandı. Yaşadığım şoktan ötürü yerimden kımıldayamadım. Gözümden bir yaş düştü, ardından hıçkırıklarla ağlamaya başladım. Neden böyleydi? Böyle mi bitmeliydi?  Sadece mutlu olmak istemiştim. Bir an cesaretlenip kımıldadım ve tokat sesinin geldiği yöne yürüdüm. So Young makyajı akmış bir şekilde merdivenlerde oturuyordu. Benim ayak sesimi duyup bana döndü, döndüğü anda gözbebekleri büyüdü ve dudaklarını araladı. "Hei bak ben bili-"

Gözyaşlarımla beraber gülümsedim. "Senden tek isteğim ilgiydi. Sen ne yaptın? Senden nefret ediyorum biliyor musun, iğreniyorum senden"

So Young ağlamaya başladı, onu ağlatmıştım ve bu kalbimin acımasına neden olmuştu. Ama şuan ne kalbimin acısı ne de So Young önemliydi. Elimi dudaklarıma götürdüm. "Neden öptün peki? Madem istemiyordun neden öptün! " So Young iğrenç hissediyordu, gözlerinden belliydi. "Ne yapsaydım? Orda bizi öylece görmesine izin mi verseydim!" Kahkaha attım.
"Neden vermedin?"

"Dae Eun'un neler yapabileceğini bilmiyorsun! Onunla ayrıldığımız için gebertecek beni! "

"Ondan neden bu kadar korkuyorsun? Korkağın tekisin. "

Gülümsedi, ama normal bir gülümseme değildi. Gözlerinde saf acı vardı. "Tecavüz edilsen sen de korkardın Chun Hei" Ayağa kalkıp arkasını temizledi. Kalbime bir hançer saplanmıştı. Yürümeye başladı, gözyaşlarım şiddetli bir şekilde akıyordu. "Bitmesin n'olur.." Arkasından koşup bağırdım. "Gitme So Young! " Durdu. Ondan nefret etsem bile, kalbim delicesine acısa bile ona sarıldım. Tepki vermedi, arkasını dönüp bana baktı. "Özür dilerim Chun Hei, sana yaşattığım acılar için özür dilerim. Merak etme üzülmeyeceksin daha fazla." Beni arkasında bırakıp koşmaya başladı, arkasından koştum. İnsanlara çarparak koşuyordu, yola atladı. Ona doğru gelen hızlı bir arabayı görmedi. Ve sokakta gürültülü bir ses yankılandı. Hiçbir şey hissetmiyordum. Donup kalmıştım âdeta, insanlar arabalarını bırakıp benim güzel sevdiğimin çevresine toplandılar. Dayanacak gücüm kalmamıştı. Ölmeyecekti biliyordum, böyle sonlar sadece filmlerde vardır. Sesler uğultu gibi gelmeye başlamıştı. Ve bedenim kendini karanlığa teslim etti.

-Final 2 (İYİ SON)-

Gözlerimi araladığımda hastane odasındaydım. Kendime gelmem uzun sürmedi. "So Young.. So Young nerede!?" Hemşire bir süre bana bakıp gülümsedi. "Durumu iyi. Kendini bir iki güne toparlarmış."
Hemşireye teşekkür ettim. "Onu görebilir miyim?" Hemşire nefesini dışarıya verip dudaklarını araladı. "Üzgünüm. Ve sizin uyumanız gerekiyor, yaşadığınız şok bedeninizi fena etkilemiş gibi." Hemşire uyku ilacımı verdikten sonra gözlerimi kapatıp kendimi uykuya teslim ettim.

-3 4 yıl sonra-

So Young yanında uyuyan güzeller güzeli kıza baktı dudaklarına minik bir öpücük bırakıp yataktan kalktı. Merdivenlerden inip mutfağa yöneldi, güzel bir kahvaltı hazırlayacaktı. Malzemeleri koyduktan sonra omleti yapmaya başladı. Chun Hei'nin uyandığını fark etmedi.

"Günaydın!"

So Young arkasını dönüp gülümsedi "Günaydın sevgilim"

İkiside gülümseyip masaya oturdular. Yemeklerini yedikten sonra televizyonun karşısına geçip biraz oyalandılar. Minik adım sesleri gelince iki kız da kafalarını minik bedene çevirdiler. Minik oğlan gözlerini ovuşturup uykulu sesiyle mırıldandı.

"Günaydın anne" So Young gülümseyip minik oğlanı kucağına alıp eski yerine geçti. Chun Hei dudaklarını büzüp mırıldandı. "Bana günaydın yok mu?"

Çocuk gülümsedi. "Sana da günaydın Hei anne.. "

~~~

Evet bir hikayenin sonunda geldik. Hangi sonu istiyorsanız onu okuyun. Bana destekleriniz, oylarınız için minnettarım. Kendinize çok iyi bakın!