İşte o gün gelmişti... Sınava girmesi gerekiyordu. 1 yıl boyunca çalışıp hafta içi hergün 8 saat okulada bulunmuştu. Onca emeğin sonucu 2 saatlik bir sınavın sonucuna kalmıştı.
Emre cumartesi sabahı yataktan kalktığında karnı ağrıyordu. Annesi zorla kahvaltı yaptırmıştı Emre'ye. Emre artık tıkanmıştı. Kusası gelmişti. Zaten hiç bir zaman kahvaltı yapmayı sevmemişti.
Evden çıkmadan son kez hiç çalışmayı sevmediği ve istemediği İnkılap Tarihine baktı. Yolda giderken annesi Hatice ona tavsiyeler veriyor ve ona dua okuyordu. Emre ailesinin kendisine güvendiğini ve inandığını biliyordu. Onların emeklerini boşa çıkaramazdı.
Yolda zaman geçmiyordu.Bu arada sene boyunca hocaların kendilerine öğrettiklerini hatırlamaya çalışıyordu. Kafasından onca şey geçmiş olmalıydı ki annesinin onu çağırdığını duymamıştı. İşte gelmişlerdi.
Sınava daha yarım saat vardı. Gözleri arkadaşlarını aradı. Ve evet arkadaşları köşede bir yerde toplanmışlar ve kendisine bakıyorlardı. Kalbi hızla atmaya başladı. Yavaş adımlarla arkadaşlarının yanına gitmeye koyuldu.
