Ο HARRY ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΜΕ ΈΧΕΙ ΝΕΥΡΙΑΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. 😂
________
Είχαν περάσει τρεις μέρες, μετά από αυτό που είχε γίνει με εμένα και τον HARRY. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ακόμα.
Ο Cameron ζούσε στο δικό του κόσμο. Δεν είχε καταλάβει τίποτα και νόμιζε πως όλα είναι καλά μεταξύ μας.
Όμως δεν ήταν.
Το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο φιλί μας με τον Harry.
Όσες φορές και αν με είχε φιλησει ο Cam, δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι.
Ο χρόνος είχε σταματήσει στο φιλί μας.
Ήμουν Ερωτευμένη μαζί του; Είναι αυτό έρωτας; Η μήπως μια έλξη;
Η αδερφή μου, τον έχει ερωτευτεί πάντως.
Το βλέπω κάθε φορά που τον κοιτάει.
Την έκανε να βγει από το μαύρο κόσμο της.
Να ξεχάσει το παρελθόν της.
Να εμπιστευτει ξανά κάποιον.
Να κάνει μια νέα αρχή.
Και εγώ το χάλασα όλο αυτό.
Ήθελα να χωρίσω τον Cameron. Δεν άντεχα τις τύψεις.
Με βασανιζαν.
Αν το μάθει, θα πληγωθει τόσο πολύ.
Φερθηκα σαν καμιά του δρόμου.
Μισώ τον εαυτό μου. Εγώ φταίω για όλα αυτά.
Τα έχω κάνει όλα χάλια.
Μου ήταν τόσο δύσκολο να τον χωρίσω. Ζήσαμε τόσα πολλά μαζί.
Ήμουν εγώ αυτή που έλεγα πως δεν θα αφήσω να μπει τίποτα ανάμεσα μας.
Πως δεν θα του πω ποτέ ψέματα.
Τον αγαπούσα τον Cameron.
Δεν ήθελα το κακό του.
Δεν ήθελα να τον πληγωσω.
Δεν μπορώ να ξανά κοιτάξω στα μάτια την αδερφή μου.
Δεν μπορώ να το πιστέψω πως της το έκανα αυτό.
Ήμουν άνθρωπος που ότι και να έκανα, δεν είχα ποτέ τύψεις για τίποτα.
Μα τώρα, οι τύψεις είχαν φυτρωσει μέσα μου.
Το κινητό μου χτύπησε, καθώς διέκοψε τις σκέψεις μου.
°Elizabeth°
<<Μπορείς να πάμε για καφέ σήμερα; >>
Έγραφε το μήνυμα της.
Ήθελα να της μιλήσω.
Θα της έλεγα τα πάντα. Ίσως μπορούσε να με βοηθήσει.
Ήταν σχεδόν Χριστούγεννα.
20 Δεκεμβρίου.
Δεν το φανταζόμουν έτσι.
Έβλεπα τη βροχή να χτυπάει στο παράθυρο μου, μα δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα. Ήθελα να μιλήσω κάπου.
Απάντησα θετικά και άφησα το κινητό μου στην άκρη για να ετοιμαστω.
Ντύθηκα γρήγορα και επίσης βαφτηκα ελάχιστα.
Πήρα τη μαύρη τσάντα μου και κατέβηκα κάτω.
Οι γονείς μου ήταν στη δουλειά τους, οπότε απλά έφυγα από το σπίτι και κλειδωσα.
